Τέτοιες μέρες του Μάρτη του ’85 , ως δώρο ανεκτίμητο που μας έστειλε ο Θεός, σε κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά.

Δοξασμένο το Όνομά Του!
Κύριος έδωκε, Κύριος αφείλετο..

“Ο Θεός λάθη δεν κάνει,” και ” με το Θεό δεν τσακωνόμαστε”, μας έλεγε ο Άγιος Γέροντας μας π.Κύριλλος, Βασίλη μου.
Και τώρα είσαι στη πιο γλυκειά αγκαλιά , στην αγκαλιά της Μάνας, της Μεγάλης Μάνας,της Παναγίας μας,την ΜΑΝΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Κι αυτό γλυκαίνει και γαληνεύει το πόνο της καρδιάς μου που την διαπερνάει η ρομφαία της απουσίας σου.

Γιατί ξέρω ότι εκεί, σ’ αυτή την ουράνια αγκαλιά, βρίσκεται ό,τι καλύτερο, ό,τι σπουδαιότερο, ό,τι ωραιότερο και στοργικό χάδι υπάρχει.
Σ’ ευχαριστώ Παναγία μου για την άνωθεν παρηγορία και συγχώρα με που σε στιγμές ανθρώπινης αδυναμίας ,δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.