Του Αχιλλέα Ροδίτη

Τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση στη Μαρίνα της Πάτρας και τις ζημιές που συνεχώς προκαλούνται σε σκάφη και εγκαταστάσεις, κρούει για άλλη μία φορά ο συμπολίτης μας και Μελετητής, Ηλίας Θεοδωρόπουλος – Μηχανικός Μηχανολόγος Bsc και Αρχιτέκτονας Ναυπηγός HND, απόφοιτος του Πολυτεχνείου Sunderland United Kingdom (ένθετη φωτογραφία).

Ένας εμπειρότατος στον τομέα που θεωρείται απ’ τους κορυφαίους διεθνώς και έχει μελετήσει και κατασκευάσει σύγχρονες Μαρίνες σ’ όλη την Ελλάδα και τον κόσμο!

Λέγοντας πως: «Από το καλοκαίρι έχω καταθέσει την ανάγκη να τοποθετηθούν πλωτοί κυματοθραύστες» και τονίζοντας ότι: «Μόνο έτσι θεραπεύεται ο κίνδυνος από ΝΔ & Δ ανέμους». Και επισημαίνοντας, με… νόημα, ότι: «Τελευταία αφήνω την παραφιλολογία ότι για όλα φταίει η κλιματική αλλαγή. Διότι με αυτή την λογική, θα έπρεπε να έχουν καταστραφεί όλες οι Μαρίνες στη Βόρεια Θάλασσα».

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ Η ΑΙΤΙΑ

Αλλά να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την προηγούμενη εβδομάδα η «Πολιτεία» κατέγραψε την κατάσταση με τις ζημιές που προκλήθηκαν στην Μαρίνα της Πάτρας, από την τελευταία κακοκαιρία. Τώρα όμως, έχουν σειρά οι προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει, για να υπάρξει βελτίωση και προστασία στον χώρο.

Κι αυτό, διότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, η αιτία καταστροφών εντοπίζεται στο ότι η Μαρίνα είναι «αθωράκιστη» και όχι στο ότι τα κύματα κακοκαιρίας είναι πιο έντονα.

Κι όπως τονίσαμε στο προηγούμενο ρεπορτάζ, ακόμα και οι ασφαλιστικές εταιρείες «κουμπώνονται» για να αποζημιώσουν ζημιές σε σκάφη, (ή εκτινάσσουν στα… ύψη το κόμιστρο), με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες σκαφών να πληρώνουν απ’ την τσέπη τους τις ζημιές. Και το ερώτημα είναι… ως πότε θα συμβαίνει αυτό, εφόσον το φαινόμενο καταστροφών παρατηρείται σε σταθερή βάση.

Η «Πολιτεία» είχε εδώ και μήνες αναδείξει το θέμα, με τη βοήθεια του κου Θεοδωρόπουλου, δημοσιοποιώντας τις συγκεκριμένες προτάσεις του για παρεμβάσεις που χρειάζεται να γίνουν προκειμένου η Μαρίνα της Πάτρας να παρέχει απόλυτη ασφάλεια. Προτάσεις τις οποίες μελέτησε ο ίδιος, εθελοντικά, ενώ τις είχε γνωστοποιήσει, όπως αναφέρει, εδώ και καιρό στους καθ’ ύλην αρμόδιους.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ

Σχολιάζοντας τις τελευταίες καταστροφές, ο Ηλίας Θεοδωρόπουλος, τονίζει στην «Πολιτεία»:

«Είναι λυπηρό ότι παρ’ όλες τις επαφές και προειδοποιήσεις μου με τις Αρχές, υπήρξε αδράνεια σε βαθμό αδιαφορίας, για τις περιουσίες των ιδιοκτητών σκαφών αναψυχής (συν και επαγγελματικών σκαφών). Είναι λογικό οι ασφαλιστικές εταιρείες να δυσκολεύουν την διαδικασία των αποζημιώσεων, γιατί ο ιδιοκτήτης έχει αφήσει την Μαρίνα απροστάτευτη στα καιρικά. Απροστάτευτη σε πιθανότητα πυρκαγιάς. Και τέλος, χωρίς αστυνόμευση».

Μάλιστα ο κ. Θεοδωρόπουλος σημειώνει ότι η Μαρίνα της Πάτρας… «ΔΕΝ είναι Μαρίνα, αλλά απλό… Αγκυροβόλιο». Και υπογραμμίζει: «Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ένα αγκυροβόλιο, για να αναβαθμιστεί σε Μαρίνα, πρέπει να πληροί τουλάχιστον τους ως άνω όρους…».

Και γνωστοποιεί, ότι: «Από το καλοκαίρι έχω καταθέσει την ανάγκη τοποθέτησης πλωτών κυματοθραυστών, (φωτογραφίες στη μέση), έξω από την είσοδο (μπούκα) της Μαρίνας, χωρίς τεράστιο κόστος, ώστε να ‘θεραπευτεί’ ο κίνδυνος από τους Νοτιοδυτικούς και Δυτικούς ανέμους. Επικουρικά, πρέπει να κατασκευαστεί ένα ‘στέμμα’ που θα αυξήσει το ύψος του υπάρχοντος κυματοθραύστη (ογκόλιθοι) από την επιφάνεια της θάλασσας».

«Είναι τα ελάχιστα που πρέπει να γίνουν πριν αρχίσει η επισκευή της Μαρίνας», καταλήγει ο Μελετητής, Ηλίας Θεοδωρόπουλος.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ

Οι 7 προτάσεις του Ηλία Θεοδωρόπουλου, είναι οι παρακάτω:

1. Προστασία και Ασφάλεια των σκαφών από τα καιρικά. Με ανάπτυξη τουλάχιστον 2 πλωτών κυματοθραυστών. Έναν στην είσοδο της Μαρίνας. Και κατασκευή στέμματος στον υπάρχοντα κυματοθραύστη με τσιμεντένιο τοιχίο 2 μέτρων. Τα βαρομετρικά από το 1960 έχουν δείξει ότι το μεγαλύτερο κύμα που μπορεί να δώσει ο Πατραϊκός είναι 2,5 μέτρα. Όμως τώρα έχουμε την κλιματική αλλαγή.
2. Αξιοποίηση του Εσωτερικού αφού προστατεύει τις τρεις λιμενολεκάνες. Θα χρειαστεί εκβάθυνση με βυθοκόρηση ώστε να εξασφαλιστεί βάθος 3,5 – 4 μέτρων, για την ασφαλή κυκλοφορία σκαφών 15 – 19 μέτρων (ένα μέσο ιστιοπλοϊκό σκάφος έχει βύθισμα 1,8 μέτρων).
3. Διαχείριση της χαβούζας των υδάτων. Με μια μόνο είσοδο η Μαρίνα γεμίζει από λάσπη (άρα πιο ρηχή) και δεν κυκλοφορεί τα νερά της. Αποτέλεσμα είναι η ελάχιστη οξυγόνωση, άρα και η απώλεια πανίδας. Γι’ αυτό πρέπει στο γεφύρι (στου Λάγιου) να ανοίξει και να αρχίσει η κυκλοφορία του νερού ώστε σταδιακά να καθαρίσει, να εξαφανιστούν οι οσμές και να επιτρέψει στα ψάρια να κυκλοφορούν.
4. Οι βάρκες να βγουν έξω από την Μαρίνα, πάνω από τον Λάγιο, και ο χώρος να δεχθεί σκάφη που… πληρώνουν.
5. Αναμόρφωση της Μεσαίας Λιμενολεκάνης. Μπαζώνεται η παραλία μέχρι να φθάσουμε σε ανάλογο βάθος, αυξάνοντας την χερσαία επιφάνεια. Αποτέλεσμα αυτού, με μια μικρή παρέμβαση, θα είναι να χωρούν 2-3 καταστήματα!
6. Πύργος Ελέγχου. Για να υπάρξει πιστοποίηση ως Μαρίνα (που τώρα ΔΕΝ είναι πιστοποιημένη Μαρίνα) θα χρειαστεί 2όροφο Πύργο Ελέγχου. Διαθέτοντας στο ισόγειο: πλυντήρια, στεγνωτήρια και ντουζιέρες για επισκέπτες ιστιοπλόους.
7. Πλωτές νέες προβλήτες, τσιμεντένιες, με ρεύμα και νερό.

ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ…

Σύμφωνα με τον κ. Θεοδωρόπουλο, η Μαρίνα του 1970 σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από Πολιτικούς Μηχανικούς που γνώριζαν για «ακίνητα» κτίρια αλλά αγνοούσαν την επιστήμη του «ζωντανού»σ νερού (Μηχανική Ρευστών, Μετεωρολογικά – Βαρομετρικά δεδομένα, κανονισμοί της Permanent International Assosiation of Navigation Congresses, δηλαδή της Μόνιμης Διεθνούς Ένωσης Συνεδρίων Πλοήγησης κ.α.). Έτσι, είχαμε ένα αποτέλεσμα κατώτερο των περιστάσεων, που οδήγησε σε φθορά και απαξίωση της Μαρίνας.