του Αχιλλέα Ροδίτη
Σε ρεπορτάζ που κάναμε στο προηγούμενο φύλλο, από Αχαΐα, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά και Ιθάκη, παρουσιάσαμε την μια πλευρά του νομίσματος όσον αφορά το γνωστό και μείζον πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού στον τουρισμό.
Καταστήματα εστίασης, ξενοδοχεία και εμπορικές επιχειρήσεις συνυφασμένες με το τουριστικό προϊόν, έχουν επιδοθεί σ’ έναν ατέρμονο αγώνα δρόμου προς εξεύρεση εργαζομένων, νέων οι οποίοι θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα νησιά κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου.
Η μια πλευρά, είναι αυτή των επαγγελματιών του «κλειστού» αλλά και ευρύτερου τουριστικού κλάδου, που εντοπίζουν την λειψανδρία στο γεγονός ότι «οι νέοι δεν πάνε για δουλειά». Πολλοί επαγγελματίες μάλιστα επικαλούνται και την «κακή», όπως την χαρακτηρίζουν, επιδοματική πολιτική η οποία είναι, όπως λένε, τροχοπέδη στο να αποφασίσουν οι νέοι να εργαστούν.
Αλλά είναι πράγματι αυτός ο λόγος; Ή, είναι μόνο αυτή η αιτία του κακού ή μήπως το «νόμισμα» έχει κι άλλη «όψη»; Εν προκειμένω φαίνεται πως όντως έχει κι αυτή αφορά μια σκληρή πραγματικότητα την οποία έρχονται να περιγράφουν οι ίδιοι οι νέοι, μέσα από προσωπικές τους εμπειρίες.
ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μας το δίνει ένα ζευγάρι νέων, ο Κωνσταντίνος και η Αλίκη, οι οποίοι πήγαν για δουλειά σε 5άστερο ξενοδοχειακό συγκρότημα της Κεφαλονιάς, όμως… έφυγαν μέσα σε μόλις δυο μέρες!
Δείτε τι συνέβη: Τα παιδιά, 28 και 22 ετών αντίστοιχα, είχαν ανταποκριθεί σε αγγελία που διάβασαν. Αναζητούνταν εργαζόμενοι, και ζευγάρια. Ευθύς εξ αρχής εξήγησαν πως είναι ζευγάρι, πως επιθυμούν να μένουν μαζί, στην δωρεάν διαμονή που έταζε η διεύθυνση του ξενοδοχείου, ενώ έλαβαν την διαβεβαίωση ότι αυτό ήταν «αυτονόητο» και πως θα διέμεναν σ’ ένα δωμάτιο για δύο.
Επίσης, έλαβαν διαβεβαίωση για μισθό 1.300 ευρώ έκαστος, με σαφείς αρμοδιότητες για τις οποίες και οι δύο είχαν προσκομίσει βιογραφικά και δικαιολογητικά αποδεικνύοντας την γνώση και εμπειρία τους. Κι ακόμα, έλαβαν την διαβεβαίωση ότι μετά την 8ωρη βάρδια τους θα είχαν «ελευθερία» κίνησης εντός του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, διατροφή κ.λπ., ενώ διευκρινίστηκε ότι θα έπαιρναν μόνο ένα ρεπό ανά δεκαπενθήμερο.
Τα δύο παιδιά ξεκίνησαν για τη δουλειά, αφού είχαν ήδη επισκεφθεί την ιστοσελίδα της επιχείρησης προς επιβεβαίωση του στάτους της και του μεγέθους της.
ΤΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ…
Μεταβαίνοντας στο ξενοδοχείο, έξω από το Ληξούρι, σε απομονωμένη τοποθεσία, αντίκρισαν ένα τεράστιο συγκρότημα μπανγκαλόου. Συνάντησαν τον υπεύθυνο ο οποίος τους οδήγησε σ’ ένα υπόγειο τρίκλινο δωμάτιο για να διαμείνουν μαζί με έναν αλλοδαπό, συγκεκριμένα Ισπανό, εργαζόμενο τον οποίο φυσικά δεν γνώριζαν. Στην παρατήρηση του αγοριού «μα η κοπέλα μου δεν είναι εύκολο να μείνει με έναν ξένο…» έλαβε την απάντηση: «παιδιά, αν σας αρέσει».
Επίσης, τους γνωστοποιήθηκε ότι μετά το τέλος του 8ωρου απαγορευόταν να «κόβουν» βόλτες στο ξενοδοχείο, αλλά κι ότι έπρεπε να βρίσκονται στο δωμάτιο και όχι να απομακρύνονται διότι θα μπορούσε η διεύθυνση να τους χρειαστεί εκτάκτως. Το κερασάκι στην τούρτα; Την επόμενη μέρα τοποετήθηκε πρόσθετο κρεβάτι στο δωμάτιο, ώστε να διαμείνει κι ένας επιπλέον καινούργιος εργαζόμενος, επίσης αλλοδαπός.
«Μετά από αυτά, πήρα την κοπέλα μου και φύγαμε.
Είναι ψεύτες και εκμεταλλεύονται ορισμένοι…», δήλωσε ο 28χρονος. Υποστηρίζοντας ότι το πρόβλημα «γεννήθηκε» από την τάση της στυγνής εκμετάλλευσης της ανάγκης για εργασία των νέων.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ:
