Από το τέλος του 2019 ξεκίνησε μία δύσκολη περίοδος για όλη την ανθρωπότητα, με πρωτοφανείς προκλήσεις και ανακατατάξεις που προκάλεσε η πανδημία του COVID 19 που παρότι απειλεί όλα τα μέλη της κοινωνίας, τα άτομα με αναπηρία και ειδικά οι ηλικιωμένοι επηρεάζονται δυσανάλογα λόγω των εμποδίων που σχετίζονται με τη συμπεριφορά, το περιβάλλον και τα ιδρύματα.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι ηλικιωμένοι με αναπηρία ένιωσαν απομονωμένοι κατά τη διάρκεια των μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας, ενώ όσοι ζουν σε ιδρύματα ήταν ιδιαιτέρως ευάλωτοι και έχρηζαν επιπλέον φροντίδας.

Καθώς βασίζονται σε άλλους για την καθημερινή τους διαβίωση (μέσω επίσημης υποστήριξης από παρόχους υπηρεσιών ή άτυπης υποστήριξης από συγγενείς/φίλους) δεν είχαν βοήθεια εξαιτίας των περιορισμών μετακίνησης και των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης. Αυτό τους έθεσε σε υψηλό κίνδυνο και χωρίς πρόσβαση σε φαγητό, βασικά αγαθά και φάρμακα, και δεν τους επέτρεπε βασικές καθημερινές δραστηριότητες, όπως είναι το μπάνιο, το μαγείρεμα ή και η σίτιση. Ως αποτέλεσμα η ζωή τους άλλαξε δραστικά και ανέτρεψε την κανονικότητά τους επηρεάζοντας άμεσα την φροντίδα και την κοινωνική τους ενσωμάτωση.

Επιπροσθέτως οι ηλικιωμένοι με αναπηρία που διαβιούν σε ιδρύματα, ήδη συχνά στο περιθώριο, διακατέχοντας από φόβο λόγω πιθανής αναστολής λειτουργίας των δομών και των υπηρεσιών και της πιθανότητας νόσησης ή ακόμα και απώλειας των φροντιστών τους

Όταν το άτομο με αναπηρία είναι ηλικιωμένο, τότε η κοινωνική αποξένωση και ο φόβος αποχωρισμού είναι ακόμα πιο εμφανείς. Η Ελληνική κοινωνία δεν έχει προβλέψει ενδιάμεσες δομές και υπηρεσίες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας και κοινωνικής ένταξής τους. (π.χ. επιβάρυνση της ψυχική και νοητικής υγείας)

Είναι γεγονός ότι τα άτομα με αναπηρία, ως μια από τις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού που βίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης εκτάθηκαν αποδεδειγμένα σε υψηλότερα ποσοστά μόλυνσης εξαιτίας της πρωτόγνωρης για τα σύγχρονα δεδομένα υγειονομικής κρίσης.

Η πανδημία επίσης φανέρωσε τις σοβαρότατες ελλείψεις που αντιμετωπίζει το εθνικό σύστημα υγείας και την ανεπάρκεια της Πολιτείας να λάβει ειδικά μέτρα στήριξης για την καθολική πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στο σύστημα υγείας και την υγειονομική προστασία.  Η η ανάκαμψη από τις συνέπειες της πανδημίας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς αδικίες και διακρίσεις, με γνώμονα τη δημιουργία ενός περιεκτικού, προσβάσιμου και βιώσιμου κόσμου, με την ενεργή συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους.