Ο ιδιοκτήτης ενός μικρού καφέ μας περιγράφει το πώς συρρικνώνεται το κέρδος από τη στιγμή που οι τιμές καφέ, γάλακτος και φυσικά ρεύματος εκτινάχτηκαν στα… ύψη.

Του Αχιλλέα Ροδίτη

Ο πληθωρισμός τσακίζει και την Εστίαση, ιδίως δε, τα μικρά καφέ που στα χρόνια της μνημονιακής κρίσης αποτελούσαν για πολλούς ανέργους τη «χρυσή» λύση στο πρόβλημα επαγγελματικής ενασχόλησης και πηγής εισοδήματος για την επιβίωση.

Και λέμε ιδίως για τα μικρά καφέ, διότι η περιορισμένη κατανάλωση οδηγεί σε άλλες τιμές για κάθε κιλό του καφέ που αγοράζουν στη χονδρική. Και με δεδομένο ότι οι τιμές όλων των απαραίτητων συνοδευτικών έχουν επίσης πάρει την ανιούσα, το παζλ που δημιουργείται διαμορφώνει μια ασφυχτική κατάσταση αδιεξόδου για τους επαγγελματίες.

Με άλλα λόγια, εκείνος που άνοιγε ένα συνοικιακό καφέ αρκούμενος σε μια συγκεκριμένα πάνω – κάτω καθημερινή πελατεία του και πράγματι μπορούσε να επιζήσει, σήμερα αισθάνεται κολλημένος με την πλάτη στον τοίχο αφού αδυνατεί να ανταποκριθεί στα τεράστια έξοδα.

Φυσικά το πρόβλημα της ακρίβειας αφορά όλες τις επιχειρήσεις του είδους (μικρές ή μεγάλες) με τη μόνη διαφορά όμως ότι σε καφέ με μεγαλύτερη κατανάλωση, οι ιδιοκτήτες του πετυχαίνουν καλύτερες τιμές χονδρικής στον καφέ, με αποτέλεσμα να μπορούν κάπως να τα φέρνουν «βόλτα».  Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να δούμε τι μας είπε ένας από τους ιδιοκτήτες μικρών καφέ, βάζοντας κάτω… χαρτί και μολύβι:

Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Το κιλό ο καφές αγοράζεται προς 31 ευρώ και κάθε κιλό βγάζει το πολύ 55 με 60 καφέδες που πωλούνται προς 1,80 ευρώ. Υπολογίστε ότι οι περισσότεροι εξ αυτών είναι καπουτσίνο, άρα χρειάζεται και αφρόγαλα ή κρέμα, έστω κι αν η τιμή ανεβαίνει κατά μερικά λεπτά φθάνοντας στα 2,10 ευρώ.

Μεταφέρουμε αυτολεξεί τα όσα μας είπε ο επαγγελματίας Άρης Κ.:

«Ακόμα κι αν υπολογίσουμε ότι φτιάχνω μόνο εσπρέσο, θα δούμε ότι ο τζίρος μου για κάθε κιλό καφέ είναι 60-70 ευρώ. Με αυτά πρέπει να πληρώσω:

• Γάλα, που από 1,75 ευρώ πήγε στα 2,70 ευρώ το 1,5 λίτρο!
• Ποτηράκια, που πωλούνται 4 ευρώ τα τριάντα τρία.
• Καπάκια, που πωλούνται 3,5 ευρώ τα πενήντα.
• Καλαμάκια, που έφτασαν τα 10 ευρώ η χιλιάδα.
• Τον πάγο, που ακρίβυνε, στα 6 ευρώ οι δέκα σακούλες.
• Ρεύμα, που για μαγαζί 27 τ.μ. μου φτάνει 350 ευρώ το μήνα!
• Ενοίκιο, που αγγίζει τα 450 ευρώ μηνιαίως.
• Τα πνευματικά δικαιώματα της μουσικής από το ραδιόφωνο.
• Και τέλος, τον υπάλληλο, συν βέβαια, τα έξοδα βενζίνης για το ντελίβερι.

Με δυο λόγια, ίσα που φτάνει το κέρδος για έναν δικό μου βασικό μισθό. Προς το παρόν, διότι αν συνεχίσει έτσι, θα πρέπει να το κλείσω και να αναζητήσω αλλού δουλειά», μας είπε.

ΤΟ ΣΒΗΣΙΜΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Όσο για το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί η αντιμετώπιση του προβλήματος της ενέργειας διαμέσου ορισμένου χρόνου κατεβάσματος των διακοπών στα καταστήματα εστίασης, ο επαγγελματίας αντιδρά με χαμόγελο συμφωνώντας απόλυτα με τη θέση που πρόσφατα διατύπωσε ο πρόεδρος του ΣΚΕΑΝΑ κ. Τάσος Γιατράς.

Ότι δηλαδή θα πρόκειται για… ασπιρίνη στον καρκίνο. «Το να κάνω οικονομία στα έξοδα μου συνεπάγεται ραγδαία αλλαγή της οικονομικής κατάστασης στη χώρα. Όχι να σβήσω εγώ τα φώτα για μια ή δυο ώρες. «Ίσα – ίσα που θα χάσω έστω και μερικούς καφέδες ακόμα που θα πωλούσα…», επισημαίνει.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΧΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ: