• Υποστηρίζεται ότι μερίδα εργοδοτών επέλεξε να δείξει την πόρτα εξόδου σε υπαλλήλους για να γλιτώσει την υποχρέωση καταβολής επιδομάτων και γίνεται παραπομπή στα αυξημένα νούμερα νέων ανέργων της ΔΥΠΑ

του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφ. Πολιτεία)

Η αύξηση κατώτατου μισθού και πολύ περισσότερο το «ξεπάγωμα» μετά από μια 12ετία του επιδόματος των τριετιών για κάθε εργαζόμενο, (μετά την πτώση της ανεργίας κάτω από το 10%, όπως ήταν εξ αρχής και λόγω μνημονιακών συμβάσεων η αποκλειστική προϋπόθεση για ένα τέτοιο «ξεπάγωμα»), αντί να προκληθεί μία αύξηση του εισοδήματος, άρα και εισροή χρήματος στην αγορά, εν τέλει συμβαίνει το αντίθετο.

Και αυτό, όπως καταγγέλλουν παράγοντες της αγοράς εργασίας που επικαλούνται επίσημα στοιχεία της ΔΥΠΑ και της ΕΛΣΤΑΤ. Αυτό που λένε, με λίγα λόγια, είναι ότι για να αποφύγουν ορισμένοι εργοδότες να καταβάλουν τις αυξήσεις σε μισθούς μέσω καταβολής τριετιών ή ακόμα και του επερχόμενου νέου κατώτατου μισθού, προτιμούν να δείξουν την πόρτα της εξόδου στους υπαλλήλους τους!

Προς επαλήθευση αυτού, δικηγόροι που εκπροσωπούν εργαζόμενους, όπως η κα Κατερίνα Νίγδελη, συνδικαλιστές, όπως ο Πατρινός εκπρόσωπος Τύπου της ΓΣΕΕ κ. Δημήτρης Καραγεωργόπουλος, αλλά ακόμη και ο γνωστός Εργατολόγος κ. Αλέξης Μητρόπουλος, καταλήγουν στο ίδιο κοινό συμπέρασμα επικαλούμενοι στοιχεία που δείχνουν απότομη αύξηση του αριθμού νέων ανέργων που γράφτηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα στους καταλόγους της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ).

Με άλλα λόγια, αυτό που καταγγέλλεται είναι ότι: είτε οι εργοδότες απολύουν όντως τους εργαζόμενους για να αποφύγουν τα περισσότερα χρήματα που οφείλουν να δώσουν, είτε ότι γίνονται απολύσεις «εικονικές» για τον ίδιο ακριβώς σκοπό.

ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αυτό που σχολιάζει ο εκπρόσωπος τύπου της ΓΣΕΕ στην «Πολιτεία» είναι ότι: «η ελληνική κοινωνία βιώνει μία νέα περίοδο κρίσης της αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Θα ‘λεγα ότι τα καθημερινά βιώματα των νοικοκυριών, από τα σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές αγορές, είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας της συρρίκνωσης του βιοτικού επιπέδου σε ένα περιβάλλον αυξημένων τιμών».

Και τονίζει ότι στον αντίποδα, η κυβέρνηση «ξεπάγωσε» τις τριετίες σε μια προσπάθεια ανάκαμψης, «αλλά θα έλεγα ότι αυτό το ξεπάγωμα είναι ο ορισμός της πολιτικής δοσοληψίας υπέρ των εργοδοτών. Και το λέω αυτό, διότι, αφενός για τους εργαζόμενους οι οποίοι προσελήφθησαν από το 2012 και μετά, δεν προβλέπεται καμία απολύτως τριετία, αφετέρου, για τους δε υπόλοιπους εργαζόμενους οι οποίοι είχαν κάποια προϋπηρεσία πριν από το 2012 και το ξεπάγωμα τώρα αρχίζει να τους δίνει ωριμάνσεις μισθολογικές και θεμελιώνει το δικαίωμα λήψης του επιδόματος τριετίας, εκεί υπάρχει πρόβλημα το οποίο εστιάζεται στο να διώχνουν εργοδότες υπαλλήλους για να μην θεμελιωθεί το δικαίωμα λήψης του επιδόματος».

Αναφέρει μάλιστα συγκεκριμένα παραδείγματα όπου διαπιστώνεται παραβατικότητα, όπως σημειώνει, μιλώντας για «επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, όπως εταιρείες καθαριότητας, σεκιούριτι, εστίασης κ.α., και λιγότερο σε εμπορικά καταστήματα όπου η σχέση εργοδότη – εργαζομένου είναι πιο διαπροσωπική, συναντάμε σε μεγαλύτερο βαθμό την παραβατικότητα εκ μέρους των επιχειρήσεων».

ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΖΙΡΟΥ

Επίσης, ο κ. Καραγεωργόπουλος επισημαίνει ότι με αυτή την τακτική οι εργοδότες γλιτώνουν κάτι λίγο, αλλά χάνουν πολύ περισσότερα. «Διότι πέρα από την αυθαιρεσία, την παραβατικότητα, την καταχρηστικότητα των εργοδοτών, πράγμα που σημαίνει ότι ο εργαζόμενος μπορεί να προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια και να ακυρωθεί η καταγγελία της σύμβασής του, συμβαίνει και μια φαυλότητα. Ποια είναι αυτή; Ότι τα παραπάνω χρήματα που θα έπαιρναν οι εργαζόμενοι από τις όποιες αυξήσεις, δεν είναι χρήματα που θα τα προόριζαν για αποταμίευση, αλλά θα διοχετεύονταν στην κατανάλωση, στην ήδη «παγωμένη» και μουδιασμένη αγορά».

«Πράγμα που σημαίνει», όπως αναφέρει, «ότι η καταβολή αυξημένων μισθών λόγω και επιδομάτων τριετιών θα οδηγούσε σε αύξηση του τζίρου των επιχειρήσεων». Μάλιστα επικαλείται για αυτό και ένα αντίστοιχο παράδειγμα μετά τις αυξήσεις του 2023, λέγοντας: «Όποιον επιχειρηματία κι αν ρωτήσετε θα σας πει και θα επιβεβαιώσετε, ότι μετά από αυτές τις αυξήσεις καταγράφηκε αύξηση τζίρου στην αγορά. Έτσι, μετά και από τις νέες αυξήσεις φανταστείτε πόσο πιο πολύ θα μπορούσε να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη, συνεπώς και τα έσοδα των επιχειρήσεων».