Είναι δεδομένη η κατάσταση στην πόλη, όπου άπαντες ρέπουμε στην λογική ότι «τίποτα καλό δεν συμβαίνει εδώ», «τίποτα δεν έρχεται να ενισχύσει την παραγωγική φυσιογνωμία της πόλης και της περιοχής μας» και ότι «έχουμε καταλήξει μια περιοχή που ζει στη σκιά των εξελίξεων, μ’ άλλους τόπους να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο…».

Και εκεί που έχεις συμβιβαστεί με την ιδέα της Πάτρας που δεν έχει αισιόδοξο ορίζοντα ν’ ατενίσει και καταδικάζει, έτσι, τα «παιδιά της», έρχονται διάφορα, πολλαπλά, μηνύματα που λένε ότι αν κοιτάξουμε λίγο παραδίπλα, ίσως κατανοήσουμε ότι με «άξονα» το Πανεπιστήμιο μας και τα «ταλέντα» που αναδεικνύει, υπάρχει μια «παράλληλη πραγματικότητα».

Μια πραγματικότητα αθέατη αλλά όχι μυστική, που όμως δεν τυχαίνει της ανάδειξης που θα έπρεπε. Προ λίγων ημερών πολύπειρος δημοσιογράφος της Πάτρας με μακρά θητεία στα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης της πόλης, μάς έλεγε ότι δεν πάνε παρά 20 μέρες που πληροφορήθηκε ότι, φέρ’ ειπείν, εταιρεία που ξεκίνησε απ’ την Πάτρα συνεργάζεται ήδη με την κυβέρνηση της Ιαπωνίας σε τομείς όπως η παραγωγή επεξεργαστών και λογισμικού χρήσης για έξυπνες ηλεκτρικές, ηλεκτρονικές συσκευές και (κυρίως) για την ηλεκτροκίνηση οχημάτων.

Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά περισσότερα. Η καλή δουλειά που γίνεται στο Πανεπιστήμιο Πατρών, το οποίο αναδεικνύεται σε «φυτώριο» ταλέντων, για να καταφύγουμε σ’ έναν γνώριμο ποδοσφαιρικό όρο, είναι η βασική αφορμή ώστε να στρέψουν το ενδιαφέρον τους προς την Πάτρα εταιρείες όπως η Deloitte, με κύριο γνώμονα την αναζήτηση «ταλέντων» μέσα από μια εξαντλητική εξέταση και αξιολόγηση του εδώ ανθρώπινου δυναμικού.

Με αφετηρία το Πανεπιστήμιο και τους αποφοίτους του. Η Πάτρα, με λίγα λόγια, δεν είναι μόνο η «μαυρίλα» που συνοδεύει την καθημερινότητα πολλών εξ ημών. Υπάρχουν και αισιόδοξες «χαραμάδες» που υπόσχονται ένα φωτεινότερο μέλλον.