| Ο επί σειρά ετών πράκτορας της ΑΝΕΚ LINES Κωνσταντίνος Βρης, εξηγεί ποιο ήταν το πρόβλημα με τη μετακίνηση του λιμανιού σε νέο χώρο, ποιο τουριστικό μερίδιο είναι σε θέση να διεκδικήσει η Πάτρα στην παρούσα φάση, αλλά και τι πρέπει να γίνει με το νέο λιμάνι…

του Αχιλλέα Ροδίτη

«Κάποτε μ’ έδειχναν με το δάχτυλο και με αποκαλούσαν ‘εχθρό της πόλης’, επειδή έλεγα να μην διώξουμε το λιμάνι αν δεν ξέρουμε από πριν, τι θα κάνουμε τον χώρο. Τώρα τι έχουν να πουν που το παλιό λιμάνι της πόλης είναι χωρίς ταυτότητα και δεν φέρνει τίποτα πια στην Πάτρα;».

Αυτή η δήλωση στην «Πολιτεία» του Κωνσταντίνου Βρη δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Αντιθέτως έχει ειδική βαρύτητα και σημασία εφόσον προέρχεται απ’ τον εν λόγω συμπολίτη που από… αμούστακο παιδί, εν έτη 1979, ασχολείται με τον τουρισμό και πριν καλά-καλά βγει απ’ την δεκαετία των ’20 χρόνων κυριαρχούσε ήδη στην ναυτιλιακή πρακτόρευση, ως πράκτορας της παντοδύναμης τότε ΑΝΕΚ LINES.

Όταν άρχισε να αποκτά δυναμική το κίνημα «το λιμάνι έξω απ’ την πόλη» ο Κωνσταντίνος Βρης είχε σοβαρούς ενδοιασμούς. Και αυτό, διότι πίστευε ακράδαντα πως η Πάτρα δεν μπορεί να είναι αποκλειστικός τουριστικός προορισμός, άρα το μόνο που μπορούσε να λαμβάνει ως μερίδιο, ήταν μονοήμερες – διήμερες στάσεις τουριστών κατά την άφιξη ή την επιστροφή τους μέσω του λιμανιού.

«Για αυτό επί χρόνια έβλεπες την πόλη γεμάτη μαγαζιά με σουβενίρ, με πρακτορεία, με ξενοδοχεία, ακόμα και κάμπινγκ που γέμιζαν κόσμο. Ενώ τώρα δεν υπάρχει κανείς», λέει. Κι εδώ που τα λέμε, άδικο δεν έχει. Έτσι ακριβώς είναι η κατάσταση. Για παράδειγμα, η Πάτρα διέθετε κάμπινγκ στην Αγυιά, δύο κάμπινγκ στο Ρίο, και πολλά ξενοδοχεία μικρά ή μεγαλύτερα, όπου διέμεναν διερχόμενοι τουρίστες. Ενώ, ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ήταν δεκάδες και τα καταστήματα τουριστικών ειδών κατά μήκος της Όθωνος Αμαλίας. Ο τελευταίος των Μοϊκανών είναι σήμερα το κατάστημα στην Αγ. Ανδρέου, έναντι της Τριών Συμμάχων.

Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ «ΜΥΣΤΙΚΑ» ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

Γιατί η Πάτρα «δεν μπορεί» να ‘ναι τουριστικός προορισμός

Ο Κ. Βρης δίνει και την εξήγηση αυτής της πεποίθησης του: «Αν θες να ταξιδέψεις στην Ιταλία, σκέφτεσαι να πας στη Ρώμη, στο Μιλάνο, στη Φλωρεντία, τη Βενετία. Δεν ονειρεύεσαι να πας να μείνεις στο Μπάρι, ούτε στην Ανκόνα! Είναι απλά τα πράγματα, εμείς κινούμαστε πάνω σε άπιαστα όνειρα θερινής νυκτός…», τονίζει. Μιλά επίσης και για το περίφημο κυνηγητό με τις κρουαζιέρες, εξηγώντας ότι κι αυτό βρίσκεται σε λάθος αφετηρία.

«Διότι ο ταξιδιώτης, τι θέλει; Να δει το Ρωμαϊκό Ωδείο ή την Αρχαία Ολυμπία; Προφανώς την Αρχαία Ολυμπία. Γι’ αυτό κι έχει επιλεγεί το Κατάκολο που είναι πάνω στον δρόμο των πλοίων. Δεν θα ‘ρθει να δέσει ένα κρουαζιερόπλοιο στην Πάτρα, για να πάνε οι επιβάτες τους στην Αρχαία Ολυμπία. Μιλάμε για απόσταση 11 μιλίων. Άρα, το πλοίο θα πρέπει να καλύψει 11 + 11 = 22 μίλια παραπάνω, δηλαδή παραπάνω καύσιμο, για… ποιον ακριβώς λόγο; Για να έρθουν οι επιβάτες στην Πάτρα; Αν η πόλη δεν έχει να τους δώσει κάτι συγκεκριμένο και ιδιαίτερο, καμιά εταιρεία δεν θα το κάνει αυτό».

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Αυτό που προτείνει για τον τουρισμό είναι η Πάτρα να επικεντρωθεί σε στοχευμένο κοινό. Συνεδριακό, εκκλησιαστικό τουρισμό κ.ο.κ.. «Αφού προηγουμένως φτιαχτεί σαν πόλη και μπορεί να παρέχει σύγχρονες υπηρεσίες σε κάθε ταξιδιώτη», διευκρινίζει…

Η ΠΡΟΤΑΣΗ Κ. ΒΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ

Για τον Κ. Βρη, απ’ τη στιγμή που υπάρχουν σύγχρονες οδικές προσβάσεις στην Ηγουμενίτσα, το λιμάνι της Ηπείρου συμφέρει ταξιδιώτες και εταιρείες μεταφοράς εμπορευμάτων. Για κάθε τσέπη, και ναυτιλιακών εταιρειών, το κόστος είναι μικρότερο. Άρα θα ‘ναι η πρώτη επιλογή για άφιξη ή αναχώρηση, εξηγεί. Όμως για την Πάτρα αντιπροτείνει κάτι που όπως λέει θα μπορέσει να φέρει τεράστια ανάταση. «Να αξιοποιηθεί το λιμάνι Πατρών ως βοηθητικός χώρος του Πειραιά. Ο όγκος φορτίων που δεν μπορεί όλο να τον αντέξει ο Πειραιάς, μπορεί να βρει εναλλακτική οδό μέσω της Πάτρας. Κι αν συμβεί αυτό, με σύνδεση της ΒΙ.ΠΕ., θα υπάρξει ένας ζωτικός λόγος τοπικής ανάπτυξης».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ