Το ραντεβού κλείστηκε καταμεσήμερο της περασμένης Δευτέρας, με ασφυκτική ζέστη έξω. «Αλλά να έχεις ευκαιρία να συζητήσεις με τον Λευτέρη Πετρούνια και τη Βασιλική Μιλλούση; Πώς θα την αφήσεις να πάει χαμένη;». Η σκέψη αυτή ήρθε στο μυαλό μας και βρεθήκαμε στον Αλιμο.

Η κουβέντα, και ενώ την προηγουμένη είχαμε «φουλ των τελικών», άρχισε με το πόσο χρειάζεται ένας αθλητής έναν εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή. Κάποιον να τον βοηθά. Γιατί πλέον οι αγώνες είναι συνεχείς. Ο Λευτέρης Πετρούνιας, αφού έπλεξε το εγκώμιο της Ιβάνα Τζούριτς, είπε πως «εγώ στη θέση πολλών θα είχα κάποιον συνεχώς δίπλα μου». Οι διηγήσεις του ήταν εντυπωσιακές, όσο αναμέναμε τη Βασιλική. Οχι, δεν άργησε η κυρία της ενόργανης, αλλά έκανε… βάρδια στο γυμναστήριό τους ένεκα μιας προπονήτριας που απουσίασε εκτάκτως. «Να παραγγείλετε ό,τι θέλετε. Ολα τέλεια είναι εδώ», υπογράμμισε. Και είχε δίκιο. Το μυαλό πίσω στη Λειψία και το Ευρωπαϊκό, εκεί που ο Πετρούνιας έφυγε με το όγδοο χρυσό μετάλλιο της καριέρας του. Η έξοδος, όχι επιτυχημένη, ακόμη μένει στον νου.

«Εχω να κάνω τόσο μεγάλο λάθος στην προσγείωση σε τελικό 11 χρόνια. Αλλά οι επόμενοι πέντε αθλητές έκαναν ίδια και χειρότερα λάθη. Η ιδέα της νίκης φοβίζει παραπάνω από την ιδέα της ήττας! Τους πλάκωσε το άγχος. Μετρά πολύ η ψυχολογία. Παίζει καθοριστικό ρόλο. Θεώρησα πως είμαι εκτός μεταλλίων. Οπως χάνει κάποιος το πέμπτο και κρίσιμο πέναλτι, αυτό το “πρέπει”. Να ξέρετε, άλλαξα την έξοδο γιατί άλλαξε ο κώδικας. Την επιδοτούν παραπάνω. Εκανα δύο σάλτα και δύο πιρουέτες με συσπείρωση, τώρα δύο σάλτα και δύο πιρουέτες τεντωμένος. Αρα, δύο δυσκολίες πάνω. Από το ’13 είχα να την κάνω, δοκίμασα δύο φορές πριν και δεν το πέτυχα, έμεινα μπροστά, μου έμεινε αυτό στο μυαλό, έβαλα δύναμη να μη φύγω προς τα εμπρός και πήγα πίσω! Ολο το κομμάτι του προγράμματος το έχω αλλάξει. “Πάτησα” πάνω στον Κινέζο τον Λιου Γιανγκ που πήρε το χρυσό στο Παρίσι κάνοντας το 110%. Βλέπω ποιος είναι ο προηγούμενος χρυσός και τον ακολουθώ», λέει ο πρωταθλητής. Από κοντά ο Φάνης Ξηνταβελώνης (συνιδρυτής της εταιρείας Progame και διαχειριστής της εικόνας του όπως και άλλων αθλητών), σχεδόν… οικογένειά του.

Τι ενοχλεί τον Πετρούνια; Η νοοτροπία που υπάρχει στα μέρη μας, αυτή του «τα κάνω όλα». Λέει, χαρακτηριστικά: «Ενα από τα προβλήματα είναι η ελλιπής εκτέλεση και η λανθασμένη ανάθεση ρόλων. Είμαι και διατροφολόγος και ψυχολόγος και ινφλουένσερ και γυμναστής, τα πάντα. Είναι επικίνδυνο όλο αυτό. Ετσι, δημιουργήσαμε με τη Βασιλική ένα γυμναστήριο επιπέδου με κορυφαίους προπονητές και αλλαγή προγραμμάτων κάθε εβδομάδα». Επιστροφή όμως στο «πώς και γιατί» είναι ο κορυφαίος. «Το καλύτερό μου είναι η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση που είναι προϊόντα σκληρής δουλειάς. Σε δύο αγώνες δεν ήμουν καλά προετοιμασμένος και πήγα χεσμένος πάνω μου. Αλλιώς, έχω ψυχολογία στα ύψη. Τώρα είχα κάνει αντίστοιχη προετοιμασία με το Παρίσι, όταν έχω κάνει 30 φορές το πρόγραμμα και άλλες τόσες σε κομμάτια, πώς να χάσω; Από εκεί πηγάζει η αυτοπεποίθησή μου. Στις Πανελλαδικές αν θυμάσαι και το κόμμα, πας καλά».

Εκτός των άλλων, εντύπωση κάνει το πώς επέστρεψε θεαματικά μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς. «Ηταν πολύ χειρότερα από έναν χιαστό ο δεξιός ώμος. Ο αριστερός ώμος κάτι του στυλ… έβγαλα το πόδι και έβαλα άλλο. Το πίστευα όμως πολύ πως θα γυρίσω και το δούλεψα πάρα πολύ. Μου αρέσει να βρίσκω νέες προκλήσεις. Πάντα το έκανα και μόλις αντιλήφθηκα αυτό που περιφερόταν έξω και εσωτερικά, πως τελείωσε ο Πετρούνιας, αυτό είναι το ψωμί μου. Το μεγαλύτερο κίνητρο. Αυτό είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου, ενώ με τον προπονητή μου, τον Ράφτη, που είναι ο κορυφαίος στον κόσμο και αλλού θα έβγαζε εκατομμύρια, κούμπωσα αμέσως από το 2010 και μετά. Πολλές φορές μου ζητά πράγματα που νιώθω πως δεν θα τα κάνω. Μια κατηγορία ανθρώπων δεν σταματά να ψάχνεται και η άλλη εμπιστεύεται την ομάδα με τα καλά και τα κακά της, σε αυτή την κατηγορία είμαι. Θα το προσπαθήσω όπως και να έχει. Θα με τσιγκλήσει ο Ράφτης με τον τρόπο του. Ποτέ δεν κοίταξα για άλλον, χτίσαμε τη σχέση μας. Οπως και με τον γιατρό, τον Οδυσσέα Παξινό».

«Ολοι σε κυνηγάνε»

Μετά, επανέρχεται στο δύσκολο του αγωνίσματός του. «Δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Buzzer beater. Και όλοι σε κυνηγάνε». «Μεγάλο άγχος, αυτό έλεγε και ο Παπ, ο φίλος μας που τον είδε στο Παρίσι», συμπληρώνει ο Φάνης για τον Κώστα Παπανικολάου. Και συνεχίζει ο Πετρούνιας: «Ολοι γνωριζόμαστε στην κοινότητα της γυμναστικής. Με πιάνουν ένας ένας και μου λένε “τι κάνεις, είσαι σαν παιδάκι, όπως σε έβλεπα πριν από οκτώ χρόνια”. Πλέον δεν πονάω, φαίνεται στην προπόνηση, τους αγώνες και τη διάθεσή μου, αλλά και την ψυχολογία μου. Νιώθω πολύ μικρός σε ηλικία. Εχω δυσκολέψει το πρόγραμμά μου και το βγάζω καλύτερα από πριν, έχω κόψει τις θεραπείες. Από θέμα διάθεσης και σωματοδομής είμαι ΟΚ, πάω Ολυμπιακούς. Αφήνω παράθυρο για το πρόγραμμα της πρόκρισης. Κατά 90% κάνουμε το πρόγραμμα του Λος Αντζελες. Το εκτελώ από τώρα και έχω 3½ χρόνια μπροστά μου. Στους Ολυμπιακούς θα… κλείνω τα μάτια! Να ξέρετε, έχω αλλάξει τέσσερις φορές το πρόγραμμά μου».

Και η φιλία ανάμεσα στους αθλητές, υπάρχει; «Ναι. Βέβαια, τη στιγμή του αγώνα όλοι θέλουν να νικήσουν, ήθελα και μόνος μου να ήμουν στη Λειψία πρώτος, δεν είναι κακό να το λες. Ομως όλοι οι αθλητές παγκοσμίως σέβονται την προσπάθεια του άλλου. Στο τένις, χωρίς τον Σίνερ δεν θα υπήρχε ο Αλκαράθ. Αν δεν υπήρχε ο Tούρκος δεν θα έκανα τέτοιον αγώνα. Χάρηκα και με τον Αζίλ γιατί γνώριζα πόσο δούλεψε. Θέλετε άλλο στιγμιότυπο; Μου έδωσαν φόρμα για το πόντιουμ της απονομής πριν τελειώσει ο αγώνας και είπα μέσα μου “τι να την κάνω; Δεν θα ανέβω”. Εγιναν λάθη από τους άλλους. Οταν περπάτησε μπροστά μου ο Αζίλ του είπα “καλά ρε, είχες ευκαιρία να με νικήσεις και έκανες λάθος”; Γελάσαμε. Μετά, αυθόρμητα δώσαμε αυτό το στιγμιότυπο Ελλάδας – Τουρκίας στην απονομή». Και από ποδόσφαιρο; «Είμαι Μέσι – φαν σε θέμα παιξίματος της μπάλας, σε θέμα χαρακτήρα και προσωπικότητας, Ρονάλντο. Φαν μέχρι το κόκκαλο, αυτός ο τύπος κάνει όλους τους αθλητές να πιστεύουν να μην τα παρατήσουν, αν ξεσκιστούν στη δουλειά θα είναι ψηλά. Ρισπέκτ για τον τρόπο που δουλεύει για τον στόχο του».

Πότε όμως θα πει αντίο; «Μετά το Ευρωπαϊκό στο Ρίμινι πέρυσι είπα στον Φάνη “δεν θέλω να σταματήσω”, γιατί να σταματήσω; Ενιωθα πίεση πως πρέπει να σταματήσω, αλλά όχι μόνο κέρδισα σε έναν δύσκολο αγώνα, αντεπεξήλθα πλήρως. Μου αρέσει, είναι η ζωή μου, ΟΚ, δεν θέλω να φύγω με 30 ήττες. Αν έχανα θα σταματούσα. Δεν πονάω και κερδίζω». Μπορεί, άραγε, να φτάσει τα 10 χρυσά; «Τα 10 χρυσά είναι το 2027, μπορώ να φτάσω τα 11 θεωρητικά αν κυλήσει καλά η τριετία που έρχεται. Το αξέχαστο μετάλλιο, πάντως, ήταν στο Ρίο, είχα χάσει τον πατέρα μου». Ενα από τα θετικά πως πλέον πορεύεται παρέα με τον Βασίλη Τσολακίδη: «Συμπλέουμε στο ίδιο μήκος κύματος για το καλό του αθλήματος που όλοι αγαπάμε. Κοιτάμε μπροστά».

Την ίδια στιγμή, η Βασιλική άκουγε τον Λευτέρη. Η ερώτηση για το πώς «έδεσαν»: «Με τη Βάσω γνωριστήκαμε και ήμουν μεγάλος θαυμαστής της. Ημασταν δύο πολύ καλοί φίλοι, αυτή λίγο μεγαλύτερή μου, μας μάζευε με τον Κοσμίδη από τα πάρτι στις διοργανώσεις. Ηταν ένας άνθρωπος δίπλα μου, φώναζε και αγωνιούσε για μένα, στις πρώτες διοργανώσεις ήταν ίνδαλμά μου και ήθελα να την ακολουθήσω. Οταν χώρισε μετά μια μεγάλη σχέση, αυτός που τη βοήθησε να μαζέψει τα πράγματά της ήμουν εγώ. Δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να σκεφθεί το οτιδήποτε, έλεγα πώς θα κοιτάξει εμένα, αλλά έκλαιγε στον ώμο μου, την ανέλαβα πιο προσωπικά να τη βγάλω έξω να ξεχαστεί. Η μοίρα μάς έδωσε τρεις διοργανώσεις που ήταν φαν – διοργανώσεις και γκαλά. Δεν χρειαζόμασταν προπονητή. Γαλλία, Ιταλία, Μεξικό οι δυο μας, κανένας άλλος. Στο Μεξικό ήμασταν ήδη ζευγάρι. Βέβαια, την πρώτη σεζόν με ταλαιπώρησε πολύ γιατί δεν ήταν σίγουρη αν ήμουν ώριμος και η σκέψη της ήταν φυσιολογική».

Οσο για το ποια είναι τα πλέον πολύτιμα μετάλλιά τους; Τα κορίτσια τους, η Λένια και η Σοφία, αλλά ο Λευτέρης λες και τα κακομαθαίνει όπως αναφέρει η Μιλλούση και σκάει ένα χαμόγελο: «Εννοείται και μάλιστα πολύ, αλλά είναι και υπέροχος μπαμπάς. Τα Πετρουνάκια μας», ενώ τονίζει επίσης πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός και στη ζωή: «Σε μαθαίνει να έχεις πλάνο, πίστη, δύναμη, να μην τα παρατάς και να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις, αυτό το μήνυμα θέλουμε να περάσουμε και στα παιδιά μας».