Του Αχιλλέα Ροδίτη
- Η 16χρονη κόρη της πήρε υποτροφία από πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών και φεύγει τον Αύγουστο για ένα χρόνο στις ΗΠΑ!
- Ο ΑμεΑ γιος της κατάφερε να μπει σ’ ένα πρόγραμμα εργασίας με σύμβαση, στο νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» και περιμένει πώς και πώς να ξεκινήσει δουλειά.
- Η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η 14χρονη, συνεχίζει να ζωγραφίζει υπέροχα μαγεύοντας τους πάντες με τις εικόνες που δημιουργεί.
Τίποτα όμως απ’ όλα τα παραπάνω όμως δεν μπορεί να χαρεί η 53χρονη Μαρία Α. από την περιοχή Ψάχου της Πάτρας. Γιατί το μόνο που την «καίει» είναι το πρόβλημα που δημοσιοποιείται στον τοπικό τύπο από το 2019:
Αυτό της έξωσης που της έχει κάνει η Τράπεζα στο σπίτι της!
Στις 28η Ιουλίου 2022, δηλαδή… σε λιγότερο από έναν μήνα, η κα Μαρία και τα τρία παιδιά της (το ένα ΑμεΑ) πρέπει να φύγουν απ’ το σπίτι. Έχει μάλιστα ήδη πακετάρει όλα της τα πράγματα (ένθετη φωτογραφία).
Αλλά… δεν ξέρει πού να πάει! Ναι μεν κάνει κάποια μεροκάματα, βγάζοντας γύρω στα 200 ευρώ το μήνα, κι άλλα τόσα από επίδομα (ΚΕΑ), αλλά… φτάνουν αυτά για να νοικιάσει ένα σπίτι και να συντηρήσει τρία παιδιά;
ΘΥΜΑ ΑΤΥΧΙΩΝ, ΟΧΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ…
Η Μαρία Α. έφτασε να χάσει το σπίτι της, όχι από προσωπικά της λάθη. Το αγόρασε με τον άντρα της ο οποίος όμως… εγκατέλειψε, όταν ξέσπασε η μνημονιακή κρίση κι έμεινε άνεργος.
Έτσι, ήρθε αντιμέτωπη με το τεράστιο «βουνό» των δόσεων του στεγαστικού δανείου (110.000 ευρώ) και τις ανάγκες των παιδιών της. Με μόλις κάποια μεροκάματα που έκανε σε καφενεία ως λαντζέρισα. Αλλά, τελικά, οι απαιτήσεις ήταν μεγαλύτερες από τις δυνάμεις της…
«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ» ΕΠΙ 3ΕΤΙΑ!
Απ’ τον Δήμο και Δικηγόρους, ως τον Υπουργό και το Μαξίμου!
Η υπόθεση είναι γνωστή από το 2019. «Πάγωσε» λόγω πανδημίας αλλά τώρα το πρόβλημα επανήλθε στο προσκήνιο.
Έχει κινητοποιηθεί… κόσμος και κοσμάκης. Έχει παρέμβει ο Δικηγορικός Σύλλογος Πατρών και προσωπικά ο πρόεδρος του, Αθανάσιος Ζούπας, πετυχαίνοντας, κάθε φορά, να πείθει την τράπεζα να δίνει 6μηνες παρατάσεις.
Έχει ασχοληθεί «μεγαλοδικηγόρος» των Αθηνών που μετέφερε το αίτημα της 53χρονης να παραμείνει στο σπίτι δίνοντας ενοίκιο στην τράπεζα.
Έχει ασχοληθεί ο Δήμος Πατρέων και η αντιδήμαρχος Βίβιαν Σαμούρη. Έχει φτάσει η υπόθεση ως στον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη!
Και πρόσφατα, εστάλη και στο Μαξίμου επιστολή που συνέταξε ο πατρινός συνδικαλιστής της ΔΕΗ, Θεόδωρος Κανελλόπουλος, αφού κι εκείνος, με τη σειρά του, πασχίζει να βρει λύση στο πρόβλημα της μητέρας.
Η κατάληξη; Ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί λύση. Μια μάνα πρέπει να πάρει τα παιδιά της και να αδειάσει το σπίτι της. Μάλιστα η απάντηση από το «Μαξίμου» ήταν πως την αρμοδιότητα στήριξης τέτοιων περιπτώσεων την έχουν οι Δήμοι.
Υπεβλήθη μάλιστα και ερώτημα για το… «τι κάνει ο Δήμος Πατρέων». Αλλά το δικό μας ζητούμενο είναι ότι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, σε μια εποχή τραγικών δυσκολιών που υποτίθεται ο ένας πρέπει να στηρίζει τον άλλον, η ελληνική πολιτεία (σε όποια της μορφή: κυβέρνηση, υπουργεία, δήμοι κ.λπ.) δεν δίνει λύση στο πρόβλημα στέγασης μιας μάνας και των παιδιών της!
Με ένα σπίτι που δεν το ζητά για δωρεάν στέγαση αλλά έναντι ενός μισθώματος που όμως να μπορεί η ίδια να το εξασφαλίζει κάθε μήνα!
Θα υπήρχε λύση αλλά… η Πάτρα δεν είναι ενταγμένη σε αντίστοιχο πρόγραμμα!
Μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Δόμνα Μιχαηλίδου, είχε δηλώσει: «Καταπολεμούμε την αστεγία»!
Αφορμή γι’ αυτό είχε σταθεί η επέκταση του προγράμματος «Στέγαση και Εργασία», από 14 σε 43 Δήμους όλης της χώρας. Το πρόγραμμα καλύπτει για δύο χρόνια τα έξοδα ενοικίου, οικοσκευής και ΔΕΚΟ, ενώ για έναν χρόνο καλύπτει τον μισθό και τις εργοδοτικές εισφορές των αποδεδειγμένα ευάλωτων συμπολιτών μας.
Είναι ένα πρόγραμμα που αποτελεί συνέχεια και βελτίωση δύο προηγούμενων πιλοτικών προγραμμάτων για την επανένταξη αστέγων, που είχαν ισχύσει από το 2014.
Η ειρωνεία όμως στην περίπτωση μας είναι ότι ο δικός μας Δήμος, ο Δήμος Πατρέων, δεν έχει ενταχτεί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την απάντηση που έλαβε ο κ. Κανελλόπουλος, όταν ρώτησε εγγράφως αν η 53χρονη γυναίκα μπορούσε να τύχει ειδικής μεταχείρισης, στο πλαίσιο αυτού του συγκεκριμένου προγράμματος για αστέγους.
Αν ζούσε στου Ρέντη…!
Με άλλα λόγια, αν η κα Μαρία ανήκε στον Δήμο Νίκαις – Αγ. Ι. Ρέντη, για παράδειγμα, θα μπορούσε να κάνει χρήση αυτού του προγράμματος. Με χρηματοδότηση από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, θα εξασφάλιζε χρήματα για ένα ενοίκιο και όσα χρειάζεται ένα σπίτι, θα εξασφάλιζε δουλειά με κάλυψη μισθού και εισφορών για τον εργοδότη.
Και θα εντασσόταν σίγουρα στο πρόγραμμα αφού αυτό αφορά οικογένειες που ζουν στο δρόμο, γυναίκες που αναζητούν στέγη σε ξενώνες και πολλές ακόμα κατηγορίες ανήμπορων συμπολιτών μας, που η ζωή τους έδειξε πιο σκληρό πρόσωπο.
Εν ολίγοις, αν η κυρία Μαρία ζούσε στον΄Αγ. Ι. Ρέντη, θα εξασφάλιζε την ζωή της… πίσω. Την ηρεμία της να συνεχίσει να προσπαθεί για να σταθεί στα… πόδια της, μην αφήνοντας όμως τις υποχρεώσεις και άμεσες ανάγκες των παιδιών της…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
