Ο κ. Βασίλης Βράχας διατυπώνει στην «Πολιτεία» την απορία του, που καλείται κάθε χρόνο να πληρώνει για θέση που δεν έχει, σε μια σπασμένη προβλήτα!

Του Αχιλλέα Ροδίτη

Πάλι στο προσκήνιο η Μαρίνα της Πάτρας και τα «κακώς κείμενα» της! Διότι το ότι ο χώρος έχει πολλά προβλήματα, ζημιές, λειψή χωρητικότητα και αδυναμίες, το ξέρουμε και το έχουμε αναλύσει μέσα από δεκάδες αποκαλυπτικά ρεπορτάζ.

Το ότι τα υπουργεία κώφευαν και καθυστερούσαν στο επιτακτικό αίτημα του Δήμου της Πάτρας για χρηματοδότηση ύψους αρχικά 800.000 ευρώ και έπειτα 1.200.000 ευρώ, για την αποκατάσταση των ζημιών της περυσινής θεομηνίας (του Νοεμβρίου 2021), επίσης γράψαμε, μόλις την περασμένη εβδομάδα. Και ότι επιτέλους έγινε η κρίσιμη συνάντηση στο αρμόδιο υπουργείο, προ ημερών, και εγκρίθηκε το κονδύλι των 800.000 ευρώ για έναρξη εργασιών αποκατάστασης, και αυτό το αναφέραμε.

Το μόνο που δεν περιμέναμε να ακούσουμε, όμως, είναι ότι στο μεταξύ καλούνται να πληρώσουν κανονικά τα τέλη ελλιμενισμού τους ακόμα και οι ιδιοκτήτες σκαφών που δεν δένουν στη Μαρίνα τα πλωτά τους, λόγω των σπασμένων εξεδρών! Βέβαια, ποιος θα περίμενε να τ’ ακούσει κάτι τέτοιο; Προφανώς κανείς! Όμως στην Ελλάδα, και δη στην Πάτρα, όλα είναι πιθανά. Ακόμα και τα πιο απίθανα!

Και στην περίπτωση του κ. Βασίλη Βράχα, γνωστού εκπαιδευτή της Αχαϊκής Σχολής Ιστιοπλοΐας) και της συζύγου του, Αμαλίας, αυτό είναι γεγονός. Τους εστάλη από τον Δήμο Πατρέων ο λογαριασμός των τελών της Μαρίνας, έστω κι αν δεν ελλιμενίζουν εκεί το σκάφος τους, αφού δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος στάθμευσης.

«Τι να σχολιάσω και τι να πω; Εγώ το σκάφος μου το έχω δέσει προς το παρόν σε θέση που μου παραχώρησε ένας φίλος και στη συνέχεια θα το πάρω για να το βγάλω στο καρνάγιο. Αφού αυτό που έχουμε δεν είναι Μαρίνα, πώς να το κάνουμε; Αλλά όμως πρέπει να πληρώνω τα τέλη;», αναρωτιέται (δικαίως) ο συμπολίτης.

Και δεν είναι ο μοναδικός. Είναι πολλές οι αντίστοιχες περιπτώσεις. Γεγονός φυσικά που εγείρει ερωτηματικά για το αν οι υπηρεσίες του Δήμου λειτουργούν αποσπασματικά ή αν προσαρμόζονται στα υπαρκτά δεδομένα. Διότι πώς αλλιώς εξηγείται ότι ζητούν τέλη Μαρίνας από κάποιους που δεν χρησιμοποιούν την Μαρίνα…; Ιδού η απορία!

Για την ιστορία, το τέλος ελλιμενισμού κυμαίνεται αναλόγως των μέτρων του σκάφους κι όχι μόνο. Στην περίπτωση του κ. Βασίλη, για παράδειγμα, ξεπερνά τα 700 ευρώ ετησίως. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί το ποσό να είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο. Σημασία έχει ότι δεν ανταποκρίνεται σε καμία απολύτως υπηρεσία και ανταποδοτικότητα, εφόσον η Μαρίνα είναι στην κατάσταση που είναι. Και πολύ περισσότερο, όταν το σκάφος «πάει» στο καρνάγιο. Όπου μάλιστα και εκεί το κόστος είναι υπέρογκο.

(Έντυπη έκδοση: Αχαϊκή Πολιτεία)