“Οι υιοθετημένοι δεν πρέπει να εγκαταλείπουν ποτέ, γιατί τα θαύματα συμβαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις”

Του Παναγιώτη Σακελλαρόπουλου

Αναζητούσε τους βιολογικούς του γονείς για πάνω από μια δεκαετία. Πλέον, μετά από συνεχή ταξίδια και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, εδώ και λίγα 24ωρα είναι βυθισμένος στις αγκαλιές με τα ξαδέλφια του που ανακάλυψε στον Ερύμανθο.

Η αναζήτηση για τον 67χρονο, ελληνικής καταγωγής, υιοθετημένο στις ΗΠΑ (Μιζούρι), Merrill Jenkins ήταν μια επίπονη διαδικασία. Μια 12ετής Οδύσσεια προηγήθηκε με δεκάδες ταξίδια στην Πάτρα και την ευρύτερη περιοχή.

Συνεχείς αναζητήσεις στα αρχεία του Δημοτικού Βρεφοκομείου, συμμετοχή σε εκπομπές όπως το «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλη, εκκλήσεις μέσω της εφ. «Καθημερινή» και τοπικών εντύπων, αναζητήσεις με τη συνδρομή ιδιωτών, αλλά και εθελοντών και οργανισμών όπως το «The Eftychia Project» της Linda Carol Trotter (Ευτυχία Νούλα).

Το ταξίδι μπορεί να ήταν μακρύ, έφτασε όμως στον προορισμό του! Ο  Merrill Jenkins συναντήθηκε την Τρίτη που μας πέρασε (εδώ στο μέσον της φωτογραφίας με πρώτα του ξαδέλφια) με μέλη από τη βιολογική του οικογένεια, ξαδέλφια που βρίσκονται εν ζωή στην Αχαΐα.

Όλα αυτά τα χρόνια, δεν το έβαλε κάτω. Συνήθισε, κάθε φορά που ερχόταν στην Πάτρα να ανάβει ένα κερί και να κάνει μια προσευχή στην Παντάνασσα. Κοντά στο σημείο όπου πριν από πολλά 50 χρόνια η βιολογική του μητέρα, τον άφησε φασκιωμένο στα σκαλιά του Βρεφοκομείου με ένα μικρό σημείωμα με το Ελληνικό του όνομα «Μήτσος».

Ήταν φτωχή και τον είχε αποκτήσει εκτός γάμου, πράγμα αδιανόητο τότε.

Από την ώρα που ξεκίνησε την αναζήτηση των βιολογικών του γονιών, πέρασε από πολλές δοκιμασίες.

Το βήμα έγινε προ έτους περίπου όταν μέσα από την πλατφόρμα My Heritage εντόπισε στον Καναδά το παιδί του πρώτου του ξαδέλφου.

«Έμεινα άφωνος», θυμάται ο Merrill όταν έλαβε το μήνυμα στον υπολογιστή. «Απλά κάθισα εκεί και κοίταζα την οθόνη του υπολογιστή. Δεν μπορούσα να το πιστέψω».

Φαινόταν σχεδόν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Ελληνικές οικογένειες είχαν προηγουμένως εμφανιστεί σε αρκετές περιστάσεις αλλά κανένα από τα τεστ DNA που είχε κάνει μέχρι σήμερα δεν ταίριαζε. Η ταύτιση DNA που έγινε με τον μακρινό συγγενή στον Καναδά ήταν η πιο κοντινή μέχρι σήμερα, αλλά ο πατέρας του μακρινού ανιψιού στον Καναδά είχε φύγει από τη ζωή.

Μέσα όμως από την οργάνωση της Ευτυχίας Νούλα, «Eftychia Project» εντόπισε έναν οικισμό από τα Καλάβρυτα όπου υπήρχαν ρίζες και βρήκε αρκετούς πρόθυμους να κάνουν τεστ DNA. Η Νίκη και ο Ευθύμιος ήταν οι πρώτοι που βρέθηκαν συγγενείς από τις οικογένειες στη Δροσιά Ερυμάνθου.

Συνολικά βρήκε επτά πρώτα ξαδέλφια στην Αχαΐα από τον αείμνηστο πατέρα του, καθώς η μητέρα του έζησε σε άλλο νομό με άλλο σύζυγο.

Την Τρίτη 1/11/2022 σε ταβέρνα στην Περιβόλα συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 40 μέλη της οικογένειας για να καλωσορίσουν τον άσωτο γιο τους πίσω στην πατρίδα. Ήταν μια απίστευτη βραδιά γεμάτη διασκέδαση και, το πιο σημαντικό, οικογένεια.

«Αν δεν υπήρχε η παρουσία του Eftychia Project στην Ελλάδα, μπορεί να τριγυρνούσα για μήνες χωρίς να βρω τίποτα. Το ταξίδι μου είναι απόδειξη ότι υπάρχει πάντα ελπίδα, οπότε οι υιοθετημένοι δεν πρέπει να εγκαταλείπουν ποτέ, γιατί τα θαύματα συμβαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις» δηλώνει.

Ο Merrill είναι μόνο ένα από τα χιλιάδες Ελληνόπουλα που υιοθετήθηκαν από τους Αμερικανούς στις δεκαετίες του 1950 και 1960. Αυτές οι υιοθεσίες έγιναν συχνά μέσα σε λίγους μήνες, με αμφισβητήσιμες διαδικασίες και με ελάχιστη ή καθόλου επίβλεψη από κυβερνήσεις. Τα πιο πολλά Ελληνόπουλα έφταναν στην Αμερική με πολύ λίγα έγγραφα και ελάχιστες ελπίδες να βρουν ποτέ τον δρόμο τους πίσω στην προέλευσή τους.

Από την εφημερίδα “Πολιτεία” της Δευτέρας 7.11.2022