Η εικόνα είναι γνώριμη. Σακούλες σκουπιδιών στα πεζοδρόμια, ΧΥΤΑ που ασφυκτιούν, όπως η Ξερόλακκα και η ανακύκλωση να προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Η Ελλάδα εξακολουθεί να θάβει την πλειονότητα των απορριμμάτων της, πληρώνοντας τσουχτερά ευρωπαϊκά πρόστιμα.

Ακόμη, όμως, κι αν η ανακύκλωση εκτοξευόταν αύριο, πάντα θα υπάρχει ένα υπόλειμμα που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Αυτό το υλικό, που σήμερα καταλήγει στις χωματερές, υπολογίζεται ότι το 2030 θα αγγίζει τους 1,45 εκατομμύρια τόνους ετησίως.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η κυβέρνηση, διαπιστώνοντας ότι ο στόχος για περιορισμό της ταφής στο 10% παραμένει άπιαστος, προωθεί τη δημιουργία έξι μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης σε όλη τη χώρα. Πρόκειται για «εργοστάσια» που θα καίνε τα μη ανακυκλώσιμα σκουπίδια, αλλά και τα σύμμεικτα απορρίμματα του πράσινου κάδου, παράγοντας ρεύμα και θερμότητα, ακολουθώντας τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Συνολικά, η ενέργεια που θα παράγεται από τις νέες μονάδες υπολογίζεται σε 1.033 GWh ετησίως, ποσότητα που αντιστοιχεί περίπου στο 2% της εθνικής κατανάλωσης ρεύματος για το 2030.

ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ Η «ΚΑΥΣΗ»;

Η λέξη «καύση» είναι έντονα φορτισμένη, όμως η τεχνολογία έχει αλλάξει ριζικά. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, αντίστοιχες μονάδες λειτουργούν μέσα σε πόλεις όπως η Βιέννη, το Παρίσι και η Κοπεγχάγη, χωρίς να αποτελούν πηγή ρύπανσης.

Η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που δόθηκε πρόσφατα σε διαβούλευση και δίνει το περίγραμμα του σχεδιασμού εξηγεί ότι η σύγχρονη καύση απορριμμάτων γίνεται σε θερμοκρασίες άνω των 850°C, σε ειδικές σχάρες που κινούνται ώστε να εξασφαλίζουν πλήρη καύση και αδρανοποίηση παθογόνων μικροοργανισμών πετυχαίνοντας υψηλό βαθμό απόδοσης. Τα καυσαέρια περνούν από συστήματα φίλτρων πολλαπλών σταδίων, που αφαιρούν σωματίδια, βαρέα μέταλλα και οξείδια. Ετσι, οι εκπομπές συμμορφώνονται με την αυστηρή Οδηγία 2010/75/ΕΕ για τις βιομηχανικές εκπομπές.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Μία από τις 6  Διαχειριστικές Ενότητες  περιλαμβάνει ένα «εργοστάσιο» που θα κατασκευαστεί στην Αρκαδία, στην Αχαΐα ή την Ηλεία, συνολικής επεξεργασίας 154.000 τόνων σε ετήσια βάση. Θα παραλαμβάνει απορρίμματα από τις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας (Αγρίνιο, Ναύπακτος, Δυτική Αχαΐα, Ηλεία), Πελοποννήσου (Αρκαδία, Μεσσηνία, Λακωνία) και από μέρος των Ιονίων Νήσων (Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Λευκάδα).

Όπως είναι φυσικό, η προοπτική αυτή έχει ήδη πυροδοτήσει έντονες πολιτικές αντιδράσεις στην Πάτρα. Η δημοτική παράταξη «Ώρα Πατρών» κάνει λόγο για «υπόγειο σχέδιο» που προωθείται από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, εκφράζοντας σοβαρές ανησυχίες για τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Το βέβαιο είναι ότι, για να προχωρήσει ένα τέτοιο έργο, απαιτείται ουσιαστικός διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις που έχουν «μπλοκάρει» αντίστοιχα έργα στην Αττική για πάνω από μια δεκαετία.

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ – ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ