Η Νατάσα Θεοδωρίδου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και μίλησε για τη σχέση με τις κόρες της, τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα, αλλά και για τον τρόπο που χειρίζεται τα social media.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη συμμετοχή της κόρης σου, Χριστιάνας, στο προηγούμενο κλιπ σου.

Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή. Θέλω και εγώ να ανοίγω λίγο την πόρτα της δικής μου ζωής για αυτόν τον κόσμο που ακολουθεί τη μουσική μου και μου έχει δείξει την αγάπη του. Είναι ανθρώπινο. Να βλέπει ο κόσμος, που μπορεί να έχει μια εικόνα για εμένα, ότι έχω γεννηθεί και εγώ σε μια οικογένεια, αγαπάω τους γονείς μου και τα παιδιά μου και δεν διαφέρουμε από τη μέση ελληνική οικογένεια. Γι’ αυτό κάνω πολλά βιντεάκια με τη Χριστιάνα μου, την Ανδριάνα, τη μητέρα μου, τη θεία μου, τη γιαγιά μου. Όταν έκανα το βίντεο με τη γιαγιά μου, που της αρέσει ο καπουτσίνο, ξέρεις πόσα μηνύματα πήρα από νέα παιδιά που ζουν το ίδιο με τις δικές τους γιαγιάδες; Είναι ωραίο να βλέπουν ότι και εγώ ζω όπως όλοι οι άλλοι.

Τι θα έλεγες στη Νατάσα που είχε έρθει μόνη της στην Αθήνα πριν από 28 χρόνια με ένα μωρό, με τις αγωνίες της και ίσως τους φόβους της; Δεν ξέρω βέβαια, μπορεί να ένιωθες ατρόμητη τότε.

Όχι, ατρόμητη δεν ένιωθα. Ήρθα μόνη μου εδώ και δεν ήξερα τι θα γίνει. Δεν καταλάβαινα πώς λειτουργεί το σύστημα, στην πορεία το έμαθα. Δεν θα της έλεγα να κάνει κάτι διαφορετικά, γιατί ο χαρακτήρας μου δεν άλλαξε ποτέ. Τα ίδια θα έκανα. Εξάλλου, ο άνθρωπος πρέπει να κάνει και λάθη, να τα κατανοεί και να προχωράει. Εξελίσσομαι αλλά η βάση μου είναι η ίδια. Σε όποια δεκαετία και να ανατρέξω, δεν έχω αλλάξει. Οι επάνω συμπεριφορές αλλάζουν. Λες, για παράδειγμα, «δεν θέλω πλέον να κάνω παρέα με ανθρώπους που δεν μου δίνουν χαρά». Αυτό δεν είναι αλλαγή χαρακτήρα, είναι αλλαγή κοσμοθεωρίας. Είμαι τυχερή, τα πράγματα κύλησαν αρμονικά στη ζωή μου.

Νατάσα, ποιος είναι σήμερα για σένα ο ορισμός της ευτυχίας;

Και σε δέκα χρόνια να μου κάνεις αυτή την ερώτηση, το ίδιο θα σου πω. Εκτός από το καλλιτεχνικό μου αποτύπωμα, που έχουν αγκαλιάσει κάποιοι άνθρωποι και με έχουν τοποθετήσει κάπου μέσα από την αγάπη και την αποδοχή τους, στο υπόλοιπο κομμάτι θέλω να έχω το αποτύπωμα ενός καλού, ενός ωραίου ανθρώπου. Και επειδή τα συστατικά ενός καλού ανθρώπου είναι πολύ συγκεκριμένα, προσπαθώ να λειτουργώ προς αυτή την κατεύθυνση. Οπότε, αυτό που θα ήθελα να λένε για μένα είναι ότι: «Η Νατάσα είναι ένας ωραίος άνθρωπος που θέλω να κάνω παρέα μαζί του, να πιώ έναν καφέ μαζί, να μιλήσω μαζί του». Για εμένα αυτό είναι το πιο σημαντικό.