–   «Ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ του Σ. Κασσελάκη απώλεσε 337.000 ψήφους από τον Ιούνιο του 2023», σημειώνει ο κ. Μάρκου και καταλήγει: «το σίγουρο είναι ότι πέρασε κάτω από τον πήχη»…

 του Αχιλλέα Ροδίτη –

Ο πρώην βουλευτής Κώστας Μάρκου ανοίγει τα «χαρτιά» του σε σχέση με όσα εξελίσσονται στον χώρο της κεντροαριστεράς. Παρατηρεί και διαπιστώνει. Συμπεραίνει και προτάσσει τα «συν» και τα «πλην». Και επίσης, μιλά ευθέως για τον «μεταλλαγμένο» σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.

Όλη η Συνέντευξη του, για την εφημερίδα “Αχαϊκή Πολιτεία”:

• Κύριε Μάρκου, παρατηρώντας τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά, ποιο είναι το συμπέρασμα;

Θέλω να αναφερθώ στις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, αλλά και στην καθαυτό Αριστερά. Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα του χώρου, και του 2023 και του 2024, έθεσαν επί τάπητος μερικά σκληρά και σαφή δεδομένα. Παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία πήρε τις λιγότερους ψήφους στην ιστορία της, στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης υπάρχει ένα πρόβλημα αξιοπιστίας, υπάρχει η ανάγκη διατύπωσης ολοκληρωμένων προγραμματικών θέσεων, αλλά και η ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετώπισης της θηριώδους επικοινωνιακής δυνατότητας που έχει η Δεξιά. Δυνατότητα που βασίζεται στην διαστρέβλωση και στον κυνισμό για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και κατεχόντων  τον παραγόμενο πλούτο, σε συνδυασμό με την πελατειακή λογική.

Στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης έχει ξεκινήσει μία συζήτηση για τη δημιουργία ενός μετωπικού σχήματος που θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εθνικές εκλογές. Πρόκειται για ένα πραγματικό λαϊκό αίτημα που διατυπωνόταν πολύ συχνά και στην επαφή που είχαμε με τους πολίτες εν μέσω της προεκλογικής περιόδου. Δεν πρόκειται για ένα κατασκευασμένο αίτημα από τα media ή εξωθεσμικά συστήματα, αλλά μία λογική απαίτηση των προοδευτικών πολιτών που επιθυμούν αλλαγή στις ζωές τους. Και η λογική έγκειται στο ότι αφού από μόνοι σας δεν μπορείτε να ανταγωνιστείτε εκλογικά τη Νέα Δημοκρατία, «βρείτε τα» για να την κερδίσετε στις επόμενες εκλογές.

• Ένας πολιτικός φορέας, για παράδειγμα; Μια συνεργασία; Τι; 

Εκ των πραγμάτων έχει μπει στο προσκήνιο η κυβερνητική προοπτική ενός ανταγωνιστικού πόλου. Μέσα από τις δημόσιες εκφωνήσεις διαφόρων πολιτικών στελεχών ακούγονται προτάσεις που περιλαμβάνουν πρόσωπα, ηγεσίες και λειτουργικά μοντέλα. Δυστυχώς όμως, ο τρόπος με τον οποίο ξεκινά αυτή η συζήτηση μέσω δημόσιων παρεμβάσεων φαίνεται ότι ξεχνά τα μείζονα και περιορίζεται σε ζητήματα δευτερεύοντα. Και προφανώς το μείζον σε μία τέτοια συζήτηση είναι το πολιτικό περιεχόμενο, το πολιτικό σχέδιο και η διατύπωση ενός σχεδίου -κυριολεκτικά- εναλλακτικού απέναντι στην διακυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη και την ηγεμονία της Δεξιάς.

Αν το ζήτημα είναι να αλλάξουν απλώς οι διαχειριστές της διακυβέρνησης και η νομή της εξουσίας, τότε ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να πέσει και ενδεχομένως δεν θα υπήρχε και λόγος. Σε μία τέτοια συζήτηση προφανώς οι παγίδες είναι προφανείς. Ήδη ο τρόπος με τον οποίο πλαισιώνεται και τιτλοφορείται από κάποιους αυτή η συζήτηση ως «διάλογος για την Κεντροαριστερά» καταδεικνύει τα προφανή όρια μίας τέτοιας πρωτοβουλίας. Ο όρος «κεντροαριστερά» στην χώρα μας εκτός της φθοράς που έχει υποστεί από τις ιστορικές καταχρήσεις και τα αποτυχημένα εγχειρήματα, υποκρύπτει μία τάση για πολιτικές «των μέσων όρων».

• Η θέση της Νέας Αριστεράς ποια είναι;

Η Νέα Αριστερά έγκαιρα είχε μιλήσει για την σημασία σύναψης μετώπων με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιστέκονται στην πολιτική της Δεξιάς. Η λαϊκή κινητοποίηση, η συμμετοχή σε κοινωνικές διεργασίες και σε μαζικούς χώρους είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη δημιουργία των αναγκαίων συνθηκών ευόδωσης ενός πολιτικού μετώπου. Στο πλαίσιο αυτό, η Νέα Αριστερά θεωρεί πως είναι αναγκαία η συγκρότηση ενός «χώρου δράσης και διαλόγου της Αριστεράς», έτσι ώστε αριστερές οργανώσεις και κόμματα, καθώς και ανένταχτοι/ες να μπορούν να συνυπάρχουν, να συζητούν και να δρουν, μέσα -ακόμη- και από τις διαφωνίες τους.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν για εμάς δικαιολογία για να εξαιρεθούμε από την συζήτηση. Αποτελούν την απόδειξη ότι παίρνουμε την συζήτηση στα σοβαρά και ενδιαφερόμαστε για μία πραγματική εναλλακτική στην σημερινή κατάσταση. Η Νέα Αριστερά έχει στρατηγική συμμαχιών, με όρους και προϋποθέσεις, και αυτό την διαφοροποιεί από κόμματα της Αριστεράς που υψώνουν αυτάρεσκα τείχη ικανοποιώντας την αυτοαναφορικότητά τους, αλλά και από όσους απεργάζονται μία διάχυση σε ευρύτερες «κεντροαριστερές συμμαχίες».

• Αλήθεια, με την μέχρι τώρα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπό νέα ηγεσία αισθάνεστε δικαιωμένος για την επιλογή της μετακίνησης σας προς τη Νέα Αριστερά;

Ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ του Σ. Κασσελάκη απώλεσε 337.000 ψήφους από τον Ιούνιο του 2023. Με όποια παραλλαγή των διατυπωμένων -από τον Πρόεδρο του- εκλογικών στόχων του, το σίγουρο είναι ότι πέρασε κάτω από τον πήχη. Η περαιτέρω σημαντική μείωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπάγεται ότι ο Σ. Κασσελάκης όχι μόνο δεν βάζει τέλος στην τάση της μείωσης της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντιθέτως προκαλεί την δική του, αυτόνομη από τον προηγούμενο ιστορικό κύκλο,  πτωτική τάση. Η μεγάλη ήττα του Σ. Κασσελάκη έγκειται στο γεγονός ότι αναδείχθηκε πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ επί τη βάση της υπόσχεσης ότι αυτός «μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη». Από ότι φάνηκε μετά από 9 μήνες ηγεσίας, η υπόσχεση αυτή ματαιώνεται και μαζί όλο το εμπόριο ελπίδας και μεσσιανισμού γύρω από το πρόσωπό του. Τούτων δεδομένων η επιλογή μας της αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και της συγκρότησης της Νέας Αριστεράς είναι πλήρως δικαιωμένη.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Νέας Αριστεράς ήταν υποδεέστερο των προσδοκιών και συνιστά αδιαμφισβήτητα αποτυχία. Στόχος της Νέας Αριστεράς ήταν η εκλογή ενός/μιας ευρωβουλευτή και η καταγραφή ενός εκλογικού ποσοστού που θα επέτρεπε στο κόμμα να παίξει ρόλο πολιτικού καταλύτη στην ευρύτερη υπόθεση της ανασύνθεσης της Αριστεράς, μίας διαδικασίας ιστορικά και κοινωνικά επιβεβλημένης. Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει υποστολή της σημαίας. Αντιθέτως σημαίνει ότι πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες τόσο για την κατανόηση των αιτιών της αποτυχίας όσο και για να αναλάβουμε δράση για την αλλαγή των συσχετισμών και της ανατροπή της ηγεμονίας της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

ΤΕΛΙΚΑ, ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ

«ΜΠΡΟΣΤΑ» ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Ένα βασικό ερώτημα προς τον πρώην βουλευτή είναι… ποιο πρέπει να είναι το μήνυμα που επιβάλλεται να κυριαρχήσει στην πλευρά του προοδευτικού χώρου.

Αυτό που τονίζει ο ίδιος είναι ότι: «Στη σημερινή συγκυρία αν κάτι μπορεί να κινητοποιήσει την κοινωνία και να την εμπνεύσει είναι ένα πολιτικό σχέδιο που θα βάζει στο επίκεντρο τα ζητήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της οικολογίας, της δημοκρατίας και της ειρήνης, χωρίς μισόλογα, συνοδεύοντας τα με τις απαιτούμενες ρήξεις και τομές. Όχι πολιτικά σχέδια ξαναζεσταμένα και χιλιοφορεμένα, αλλά ανταγωνιστικά ως προς το περιεχόμενο της πολιτικής και τη στρατηγική κατεύθυνση της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη. Η μάχη αυτή είναι ιδεολογική και προγραμματική. Για να μπορέσει να υπάρχει νόημα σε οποιαδήποτε συζήτηση το πολιτικό πλαίσιο και το στίγμα είναι αυτό που πρέπει να μπαίνει μπροστά και όχι οργανωτικά και προσωποκεντρικά ζητήματα».

• Προσωπικά, κύριε Μάρκου, ποιο είναι το δικό σας μήνυμα προς τους «συντρόφους» σας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;

Όσον αφορά αυτό το σκέλος, με καλύπτει απόλυτα ο Θανάσης Καρτερός που έγραψε: «..Δεν είναι ο Κασσελάκης το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι, βέβαια, το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Κασσελάκης. Ο άνθρωπος το διάστημα που βρίσκεται στην ηγεσία ούτε κρύφτηκε, ούτε κατέφυγε στην υποκρισία. Διαφήμισε τα σπίτια του, τα λεφτά του, την επιχειρηματική του επιτυχία, την έπαρση ότι έχει ζωή κι έξω από την πολιτική, την ιδιοκτησία του -ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ, οι δικές μου θέσεις, το δικό μου σχέδιο, τα δικά μου think tanks, η δική μου Ελλάδα. Έκανε θέαμα τα προσωπικά του δεδομένα. Σας αποκάλυψε τα μύχια της ψυχής του -την ιερή συμμαχία του ΝΑΤΟ, τον Άγιο Τσαλίκη, την πίστη του στο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Κατάργησε στην πράξη τα συλλογικά όργανα, θέσπισε το «αδιαμεσολάβητο», ταύτισε την κριτική με την υπονόμευση, κήρυξε εσωτερικούς πολέμους -μαύρα ταμεία, καρέκλες, «καριέρες» και… c’ est la vie. Τελικά στράφηκε κατά του Τσίπρα, που θεωρεί ότι άλλη δουλειά δεν έχει, παρά να τον υπονομεύει.

Εσείς είστε το πρόβλημα. Τι άλλο να κάνει, για να καταλάβετε, ότι ή θα σας περιφέρει αιχμάλωτους, ή επιτέλους θα ανοίξετε το στόμα σας; Ο ίδιος αναρτά στο φως της μέρας κι εσείς ψιθυρίζετε στα σκοτεινά. Οι στενοί του συνεργάτες κραυγάζουν εναντίον των αγίων πάντων, εσείς μουρμουρίζετε. Περιμένετε να σώσουν το κόμμα από τη μετάλλαξη η ζωή, οι αρχηγικές αβελτηρίες, η ετυμηγορία της κάλπης, και τελευταία -άντε πάλι!- ο…μπαμπάς Τσίπρας. Βουλευτές, ευρωβουλευτές, νομείς δημόσιων αξιωμάτων, κεντροεπίτροποι, επώνυμοι, που τους ανατέθηκε η ευθύνη να εκπροσωπούν κάτι πολύ περισσότερο από συσχετισμούς και τον εαυτό τους, τι ακριβώς περιμένετε; Ορισμένοι «τα γύρισαν» εν μια νυκτί και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Ιλαροτραγωδία…Άλλοι δήλωσαν ότι εάλω ο ΣΥΡΙΖΑ και ζήτησαν πολιτικό άσυλο σε νέο κόμμα, ή και παλιά τελεία. Οι πολλοί όμως, που μένετε, τι θα κάνετε;..».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ: