«Ο Δήμος θέλει εργατικότητα, υπομονή, αφοσίωση στον Άνθρωπο», τονίζει ο Δήμαρχος της Πάτρας. Σε μια τυχαία συνάντηση που έβγαλε «ειδήσεις» για το πώς βλέπει τον Δήμο, αλλά και τις προσεχείς εκλογές…

του Αχιλλέα Ροδίτη

Μερικές φορές οι αυθόρμητες συναντήσεις βγάζουν ειδήσεις ή ατάκες πιο αντιπροσωπευτικές για την σκέψη ενός προσώπου. Έτσι συνέβη στον τυχαίο καφέ με τον δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη.

Σε μια συνάντηση απέναντι απ’ το Δημαρχείο, πριν από λίγες μέρες, μεταξύ του Δημάρχου, του επιχειρηματία Θεόδωρου Δούρου, του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Παναγιώτη Μελά και του υπογράφοντος το ρεπορτάζ.

Που αλλού εκτός απ’ τα προβλήματα της πόλης και τις εκλογές, θα περιστρεφόταν η κουβέντα; Και μια τέτοια συζήτηση, αναμενόμενο ήταν να οδηγήσει σ’ απαντήσεις του δημάρχου που παίρνουν την δική τους θέση στην ιστορία και θα κριθούν έτσι ή αλλιώς απ’ τον καθένα. Ξεχωρίσαμε, λοιπόν, τις εξής:

Πρώτη: «Δεν υποτιμώ κανέναν αντίπαλο»

Ο δήμαρχος δεν έκρυβε καθόλου την αισιοδοξία του για τις εκλογές του Οκτωβρίου, απεναντίας έδειχνε σίγουρος για τη δυναμική του. Ωστόσο, δεν παρέλειψε να κρατήσει χαμηλά την «μπάλα» λέγοντας: «Παρόλα όσα φαίνονται και λέγονται, ποτέ δεν υποτιμάς κανέναν αντίπαλο σου. Θέλει πολλή δουλειά και προσοχή».

Δεύτερη: «Δεν είναι όλα εύκολα»

Έδωσε μια χρήσιμη διευκρίνιση σ’ ό,τι αφορά αυτά που «θέλει» η πόλη σε συνάρτηση με αυτά που «μπορούν» να γίνουν. Πρόταξε τη δική του «διαφορά» εξηγώντας ότι πολλά λέγονται σαν ιδέες, «ιδέες όλοι έχουμε και πολλές από αυτές είναι εξαιρετικές», αλλά προσγειώνοντας μας στην πραγματικότητα τόνισε ότι… δεν είναι όλα εύκολα να συμβούν σε μια μεγαλούπολη με πλήθος προβλημάτων και ταυτόχρονων αναγκών σε πολυάριθμα επίπεδα και πολλούς διαφορετικούς τομείς και με μια πολυδαίδαλη γραφειοκρατία / νομοθεσία που ορισμένες φορές σου ‘δένει’ τα χέρια κι απαιτεί πολλές και χρονοβόρες διαδικασίες και προσπάθειες για να υπερπηδήσεις εμπόδια.

Τρίτη: Το παράδειγμα διανοίξεων

Δίνοντας ένα σαφές παράδειγμα για την παραπάνω του διαπίστωση, ανέφερε τις διανοίξεις στην οδό Γοργοποτάμου και αλλού, στα Ζαρουχλέικα, λέγοντας: «από την πρώτη μας θητεία, ξεκινήσαμε να κάνουμε τρεις διανοίξεις που θα δώσουν ‘ανάσα’ σε όλη την νότια πλευρά της πόλης, αναμορφώνοντας κι αλλάζοντας ριζικά την εικόνα της, και μόλις τώρα, μετά από τόσα χρόνια καθημερινών προσπαθειών, φτάσαμε στο σημείο να γίνονται οι διανοίξεις»! Κι αυτό, λόγω προσφυγών στο πλαίσιο απαλλοτριώσεων, γραφειοκρατίας και δυσκινησίας που ως γνωστόν υπάρχει στο χώρο της Δικαιοσύνης. Αλλά και της αντίληψης ορισμένων πολιτών που ενώ ξέρουν από πριν ότι δεν θα κερδίσουν ένα δικαστήριο, εντούτοις μπαίνουν σε δικαστικό αγώνα με αντίπαλο όχι τον Δήμο, αλλά το σχέδιο ανάπτυξης που θα φέρει κοινό όφελος.

Τέταρτη: Τι «θέλει» η Διοίκηση του Δήμου

Όσα είπε θα μπορούσαν να αποτελούν συμβουλές προς κάθε ενδιαφερόμενο… Ιδίως η τελευταία του ατάκα, ότι… ο Δήμος χρειάζεται τρία πράγματα: πολλή εργατικότητα, πολλή υπομονή, αφοσίωση στον άνθρωπο. Σε εργαζόμενους και πολίτες (που ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί ευάλωτοι). Έθεσε αυτό ως πρώτιστο απαραίτητο προσόν για έναν Δήμαρχο, θέλοντας μάλλον να εκπέμψει το μήνυμα πως οι πολίτες κρίνουν κυρίως με βάση αυτό κι όχι με βάση ιδέες που εύκολα λέγονται αλλά δύσκολα υλοποιούνται. Ιδίως όταν υπάρχουν πολλά «ανοιχτά» θέματα ζωτικής προτεραιότητας. Διότι, άλλο να σχεδιάζεις κι άλλο να υλοποιείς διαχειριζόμενος τον λαβύρινθο πολλαπλών προβλημάτων στην τρίτη πόλη της χώρας, που απαιτεί ικανότητα ελιγμών ανάμεσα σε νόμους και διατάξεις και παραγωγή έργου με πενιχρά οικονομικά στη «φαρέτρα» σου.

Πέμπτη: Οι περίφημες «επενδύσεις»…

Κατηγορείται συχνά ο Δήμαρχος ότι δεν είναι των… ιδιωτικών επενδύσεων (πχ, μια ιδιωτική μαρίνα). Και απαντά: «Γιατί, ποιον εμποδίσαμε να έρθει να επενδύσει; Αν ένας επιχειρηματίας θελήσει να αξιοποιήσει στην πόλη μας τα σχέδια του για να δημιουργήσει κάτι που θα απολαμβάνουν οι πολίτες και θα δώσει θέσεις εργασίας, κανείς δεν τον εμποδίζει, αντίθετα. Άλλο όμως αυτό και άλλο αν μιλάμε για περιπτώσεις ιδιωτών που θέλουν να εκμεταλλευτούν την πόλη για δικό τους και μόνο κέρδος, δίχως να απολαμβάνουν τίποτα οι Πατρινοί. Αλλά αυτό δεν λέγεται επένδυση».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ