Δεν ειπώθηκε, δεν γράφτηκε, δεν είχε τη θέση που τού αξίζει στην ειδησεογραφία. Αλλά, έχει τη μεγάλη αξία του.

Τις ημέρες που αναγγελλόταν η πρώτη προβολή της ταινίας «Καλάβρυτα 1943», που περιγράφει το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα, σε σκηνοθεσία του Νικόλα Δημητρόπουλου και σε σενάριο του Δημήτρη Κατσαντώνη, ο γνωστός αθλητικός δημοσιογράφος και συγγραφέας Μένιος Σακελλαρόπουλος, βρισκόταν στην μαρτυρική πόλη για να μιλήσει για το τελευταίο βιβλίο του, το «Κορίτσι της Στάχτης» (εκδόσεις «Ψυχογιός»), που εξιστορεί την πολυκύμαντη διαδρομή της Βίβιαν Σταθούλια-Στεφάνου, χήρας του αείμνηστου καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος, εκείνο το πρωινό, πριν από εννιά μέρες, πήρε το μικρόφωνο και περιέγραψε την πρώτη του επαφή με τα Καλάβρυτα.

Γυρίζοντας το χρόνο 50 χρόνια πίσω, όπως λέει σήμερα η «Πολιτεία». Τότε που μαθητής του Δημοτικού, στα 10 χρόνια του, παραθέριζε για τα καλοκαιρινά μπάνια του στην Ακράτα.

Επικαλείται τον πατέρα του. «Θα πάμε στα Καλάβρυτα», του είπε. Εκείνος αρνήθηκε, στην αρχή. Ήθελε να μείνει στην Ακράτα. «Στην Ακράτα», που όπως είπε, «είχε την θαυμάσια παράλια και τα θαλασσινά λουτρά, πριν χτιστούν εκεί οι πολυκατοικίες που την έκαναν να μοιάζουν σήμερα με Κυψέλη…».

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΓΥΡΙΖΩ ΣΤΟ ΛΟΦΟ

Μ’ ένα Σιτροέν ΝτεΣεΒο ανέβηκαν τον φιδωτό και κακοτράχαλο δρόμο ως τα Καλάβρυτα.

Ο μικρός Μένιος μαγεύτηκε απ’ το τοπίο και απ’ την ιστορική παρακαταθήκη του. Και από τότε, όπως είπε, κάθε χρόνο, αισθάνεται το χρέος να επισκέπτεται τα Καλάβρυτα και να αποτείνει φόρο τιμής στον γαλήνιο τόπο της Εκτέλεσης, στον Λόφο του Καππή.

Εκεί που χάθηκε, στις 13 Δεκέμβρη του 1943, σχεδόν όλος ο ανδρικός πληθυσμός της πόλης. «Η μοίρα με συνέδεσε», είπε ο Σακελλαρόπουλος, «σε μια παρουσίαση βιβλίου στην Πάτρα, στην παρουσίαση του βιβλίου ‘Πικρό Γάλα’, να μάθω για την Βίβιαν Στεφάνου. Η οποία, στην αρχή ήταν αρνητική, στο να γραφτεί η ιστορία της. Με την παρατήρηση της ‘ποιόν ενδιαφέρει’;».