Ειδικότερα, η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of Geophysical Research Atmospheres» και την οποία επικαλείται η εφημερίδα Guardian, ρίχνει φως στον τρόπο που χάνονται οι δορυφόροι, όταν παρέλθει ο χρόνος «ζωής» τους.

Οι δορυφόροι πρέπει να αντικαθίστανται μετά από περίπου πέντε χρόνια. Οι περισσότεροι παλιοί δορυφόροι, όμως, απορρίπτονται με την μείωση του υψομέτρου τους και με την καύση τους ενώ πέφτουν. Κατά την διαδικασία αυτή, ωστόσο, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες ρυπογόνων ουσιών στην ατμόσφαιρα της Γης, όπως το οξείδιο αλουμινίου.

Προς το παρόν περισσότεροι από 9.000 δορυφόροι πλανώνται στο διάστημα παρακολουθώντας τον καιρό, διευκολύνοντας τις επικοινωνίες, βοηθώντας την πλοήγηση και παρακολουθώντας τη Γη. Μέχρι το 2040, ο αριθμός αυτός μπορεί να φτάσει στους… 60.000.

Για να κατανοήσουν τον αντίκτυπο των αυξανόμενων εκπομπών από τους προς απόσυρση δορυφόρους, οι ερευνητές και οι ερευνήτριες μελέτησαν τις επιπτώσεις που σχετίζονται με την ετήσια απελευθέρωση 10.000 τόνων οξειδίου του αλουμινίου έως το 2040 (η ποσότητα που εκτιμάται ότι θα απελευθερωθεί από την απόρριψη 3.000 δορυφόρων ετησίως, εάν υποθέσουμε πως υπάρχει ένας στόλος 60.000 δορυφόρων).

Πώς θα επηρεάσει το κλίμα

Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι το υλικό «επανεισόδου» των δορυφόρων θα συσσωρευτεί σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη και θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαταραχή της θερμοκρασίας μέχρι και κατά 1,5 βαθμό Κελσίου έως την ανώτερη ατμόσφαιρα.

Παράλληλα, μπορεί να προκαλέσει μείωση της ταχύτητας του ανέμου και καταστροφή του στρώματος του όζοντος, γεγονός που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την αποκατάσταση της τρύπας του όζοντος. Μάλιστα, απελευθερώνονται και άλλα μέταλλα, όπως το τιτάνιο, το λίθιο, ο σίδηρος και ο χαλκός, με τον αντίκτυπό τους μέχρι στιγμής να παραμένει άγνωστος.