Κατά τη γνώμη της «Πολιτείας» είναι το θέμα που θα τεθεί πολύ ψηλά στην τοπική ειδησεογραφική ατζέντα κατά το επόμενο διάστημα και ιδίως απ’ τον Σεπτέμβριο και μετά. 

Μιλάμε για το ζήτημα της «ροής» των ενοικίων στην Πάτρα και ιδιαίτερα των ενοικίων στο κέντρο της πόλης, ανεξαρτήτως των τάσεων που διαμορφώνονται στη φοιτητική στέγη.

Η περίοδος που βιώνουμε διακρίνεται από τρία καίρια και αδιαφιλονίκητα χαρακτηριστικά: 

• Πρώτον, την οφθαλμοφανή αύξηση των ενοικίων σε κάθε ζώνη που αναφέρεται ή εφάπτεται με το λεγόμενο ιστορικό κέντρο της πόλης. Για παράδειγμα, μεσίτης με μακρά πείρα στα εδώ δεδομένα, μάς έλεγε προ ημερών ότι η μέση τιμή ενοικίου, ανεξαρτήτως της χρονολογίας κατασκευής του οικήματος, για το κέντρο της Πάτρας φτάνει, κατά μέση τιμή, τα 6,5 ευρώ ανά τετραγωνικό. Και ίσως και παραπάνω. Το παραπάνω είναι τιμές έως και…10 ευρώ το τετραγωνικό, όπως διαπιστώσαμε την Τρίτη, στην οδό Κανάκαρη και Αράτου.  
• Δεύτερον, για την Πάτρα ιδιαίτερα, η επιλογή ενοικίασης ακινήτου προσδιορίζεται για τον επίδοξο εκμισθωτή, σε ποσοστό 50% απ’ την κατάσταση των κουφωμάτων και κατά 64% απ’ το αν το ακίνητο έχει ανακαινισθεί προσφάτως ή όχι. Στο σχετικό ερωτηματολόγιο, πολύ πίσω, βρίσκεται το ζήτημα της ύπαρξης ή όχι πάρκινγκ, κάτι που φαίνεται ότι δεν προσμετράται ω αποφασιστικός παράγοντας για την επιλογή ενοικίασης ενός ακινήτου. 
• Και ερχόμαστε στην τρίτη και ουσιωδέστερη παράμετρο. Εκείνη που λέει ότι η πλέον πρόσφατη τάση στην Πάτρα, με την βοήθεια και του Ίντερνετ, αναφέρεται στην λογική της πλάγιας υπενοικίασης. Κάποιος, δηλαδή, ενοικιάζει μόνος του ένα πεντάρι και στη συνέχεια υπενοικιάζει τα κενά δωμάτια, σε τιμές πολύ χαμηλές αλλά ικανές να του εξασφαλίσουν ακόμα κι ένα ικανοποιητικό κέρδος. 

Μια προσεκτική περιήγηση στο Διαδίκτυο (σήμερα κιόλας) θα δείξει ότι η διαπίστωση της «Πολιτείας» δεν απέχει πολύ απ’ την πραγματικότητα.