Ετοίμαζε αδελφοποίηση με το μικρασιατικό χωριό καταγωγής κατοίκων της Παραλίας, ένα Λεύκωμα της συνοικίας, αλλά και «πακέτο» μελετών προερχόμενο από νεαρούς Παραλιώτες επιστήμονες του εξωτερικού.
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Είναι μερικά πράγματα που με τον Δημήτρη Αλεξίου τα είχαμε βάλει σε «σειρά» προκειμένου να τα αναδείξουμε μέσα από δημοσιεύσεις της εφημερίδας «Αχαϊκή Πολιτεία» που τόσο πολύ του άρεσε και την στήριζε, αποδίδοντας τιμή στην προσπάθεια που κάνουμε εδώ και μια τριετία.
Δυστυχώς το αναπάντεχο διέκοψε αυτή μας τη συνεργασία και πυκνή επικοινωνία. Θεωρούμε όμως αυτονόητο χρέος μας απλά και μόνο να καταγράψουμε, σε τίτλους, όλα όσα αυτός ο πολυσχιδής άνθρωπος και ενεργός δημότης είχε στα «σκαριά».
Όσα προετοίμαζε, με αποκλειστικό σκοπό «να καλυτερεύσουμε την περιβαλλοντική μας διαβίωση», όπως ακριβώς μας είπε στο τελευταίο μας ραντεβού. Τέσσερις μέρες πριν το μοιραίο. Θα τα καταγράψουμε για να μείνουν αποτυπωμένα και να γνωρίζουμε όλοι πώς ένας άνθρωπος που δεν διεκδικούσε αξιώματα μπορούσε να κάνει τόσα πολλά για το κοινό καλό.
ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΙΡΩΝΙΕΣ
Πριν όμως από κάθε καταγραφή, θα σταθούμε σε δυο ανατριχιαστικά στιγμιότυπα της τελευταίας συνάντησης μας. Το πρώτο ήταν προς το τέλος του ραντεβού μας για να καταγράψουμε τα προβλήματα της Παραλίας Πατρών.
Μου ζήτησε να καθίσουμε λίγο σ’ ένα κοντινό καφέ. Αρχικά αρνήθηκα γιατί είχε περάσει η ώρα. Επέμεινε όμως λέγοντας: «Έλα να κάτσουμε τώρα που είναι ήσυχα. Ποιος ξέρει αν θα ξανα-έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε λίγο;».
Το δεύτερο ήταν όταν μας αποκάλυψε, κάτω απ’ την άμμο, τον ψηφιδωτό διάδρομο που ένωνε την παραλία με τη βίλλα Μαραγκόπουλου όπου ο βασιλιάς Παύλος έκανε τις καλοκαιρινές του διακοπές.
Τον κοιτούσε επίμονα ενθυμούμενος τα παιδικά του χρόνια. «Ήμουν παιδί όταν βρισκόμουν στη βίλλα και κατέβαινε ο βασιλιάς απ’ τη σκάλα φορώντας μια ρόμπα. Περίμενα να τον δω με στέμμα και στολή. Και με την παιδική μου αθωότητα έτρεξα μπροστά του και του είπα περιφρονητικά: ‘ρε, εσύ είσαι τελικά ο βασιλιάς;’. Για να μου πει στο τέλος: ‘αυτό να το γράψεις μόνο στα απομνημονεύματα μου’»!
ΚΙΝΗΜΑ ΠΑΤΡΙΝΩΝ
Ο Δημήτρης Αλεξίου δημιουργούσε το «Κίνημα Πολιτών» στα πρότυπα της «Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών» που είχε «κυνηγήσει» και κατακτήσει την απόδοση του θαλασσίου μετώπου στην Πάτρα. Σκοπός του ήταν να ενώσουν τη φωνή τους ενεργοί πολίτες ώστε τεκμηριωμένα και με σοβαρό επίπεδο να διεκδικούν για την πόλη.
ΛΕΥΚΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ
Έκανε αγώνα συλλογής σπάνιων παλαιών φωτογραφιών της Παραλίας Πατρών, με σκοπό τη δημιουργία ενός πολυτελούς Λευκώματος που θα περιείχε όλη την ιστορία της συνοικίας. Όραμα του ήταν μέσα από αυτό να αναδεικνυόταν η περιοχή και οι δυνατότητες της.
ΝΕΟΙ ΠΑΡΑΛΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
Επίσης είχε «στρατολογήσει» νέους επιστήμονες που προέρχονταν από την Παραλία Πατρών και διαμένουν στο εξωτερικό. Τους είχε ομαδοποιήσει μέσω και των social media αναθέτοντας τους μελέτες αναβάθμισης της συνοικίας ανάλογα με το επιστημονικό τους αντικείμενο. Νεαρή Αρχιτέκτονας απ’ την Ισπανία, νεαρός Περιβαλλοντολόγος που εργάζεται στη Γερμανία κ.λπ.. Ήθελε να υπάρξει ένα «πακέτο» μελετών που θα κατατίθεντο στο Δήμο και τα υπουργεία για να διεκδικηθεί η επιτέλους αλλαγή του ρυμοτομικού σχεδίου που έχει «παγώσει» χρόνια.
ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ
ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ
Είχε καταλήξει με αποδείξεις στο ότι η πλειοψηφία των παλαιών κατοίκων της συνοικίας προερχόταν από χωριό της Μικράς Ασίας. «Ήρθε ένας από τους πρόσφυγες τυχαία εδώ. Είδε ότι η περιοχή έμοιαζε με το χωριό τους, έτσι όπως κατέληγε η πλαγιά στη θάλασσα. Το ζωγράφισε και το έδειξε στους δικούς του και ξεκίνησαν πολλοί τότε για να κατοικήσουν εδώ. Στην αρχή σε παράγκες και σιγά σιγά έφτιαξαν τη συνοικία», μας είπε.
Ο ίδιος ναύλωσε λεωφορείο και μαζί με άλλους πήγαν πέρυσι στο μικρασιάτικο χωριό όπου συνεννοήθηκαν με τις τοπικές αρχές και αυτή την περίοδο ήταν σε εξέλιξη οι διαδικασίες για την αδελφοποίηση του χωριού με την Παραλία Πατρών!
Από την έντυπη έκδοση της “Αχαϊκής Πολιτείας”:
