Είναι η πολυθρύλητη παλιά Νομαρχία στην συμβολή των οδών Πατρέως και Καραϊσκάκη που ακόμα περιμένει κάποιος να ενδιαφερθεί για τη τύχη της. Έως προχθές, στη λίστα των διατιθέμενων ακινήτων του ΕΤΑΔ, η ένδειξη πλάι απ’ τα στοιχεία του οικήματος επέμενε στο σχεδόν αποκαρδιωτικό «αναμενόμενος διαγωνισμός». Δηλαδή, ένας ακόμα -αν ποτέ γίνει- απ’ τους πολλούς άγονους και ατελέσφορους που έχουν προηγηθεί.
Το ΕΤΑΔ, με γραφειοκρατική περιγραφή, μιλά για κτίριο που διατίθεται. Για «διώροφο διατηρητέο, με υπόγειο». Σε οικόπεδο 436 τετραγωνικών μέτρων, με συνολικά 960 τετραγωνικά μέτρα κτισμάτων.
Καμία αναφορά στην ιστορική καταβολή του κτιρίου, στην (μετέπειτα) πρωτοποριακή αρχιτεκτονική αναμόρφωση του και στο γεγονός ότι το οίκημα βρίσκεται σ’ ένα δρόμο και σ’ ένα σημείο που μελλοντικά θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εικόνα της Πάτρας.
Η παλιά Νομαρχία, λοιπόν, κάποτε, είχε αποφασιστεί να διατεθεί στην τοπική Ένωση Συντακτών με σκοπό να μεταστεγαστεί εκεί το Μουσείο Τύπου. Αλλά, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 2010, η ιδέα εγκαταλείφθηκε, όχι χωρίς «πλάγιες» παρεμβάσεις, όπως μπορεί κανείς να συμπεράνει.
Αποτέλεσμα; Το οίκημα να μένει ακόμα και σήμερα στη γνωστή κατάσταση. Και να «ομολογεί» στους πολλούς περαστικούς, κάθε μέρα, την αδυναμία των εδώ αρχών, δημοτικών και περιφερειακών, να «βγουν» μπροστά και να διεκδικήσουν έναν ιστορικό χώρο της πόλης που αν αξιοποιείτο, αν αξιοποιηθεί, θα δώσει «πνοή» και ζωή σε μια περιοχή της Πάτρας που δεν τής αξίζει το γκρίζο και η «μουτζούρα» (φωτογραφία).
Και κάτι τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο: Για την ανακαίνιση του οικήματος είχαν δαπανηθεί μεγάλα ποσά. Είχαν γίνει εργασίες με σκοπό ο χώρος να ξανανοίξει τις πόρτες του, Αντ’ αυτού, σήμερα ρημάζει. Χωρίς να υπάρχει «φως» για κάτι διαφορετικό.
