Ο εκπρόσωπος των Αχαιών Αρτοποιών στην ΓΣΕΒΕΕ αναλύει στην Αχαϊκή Πολιτεία και στο politeianews.gr, τα αδιέξοδα. Χαρακτηρίζοντας την επόμενη περίοδο «καθοριστική» για το μέλλον του κλάδου …
Του Αχιλλέα Ροδίτη
Προκάλεσε αίσθηση και προβληματισμό το ρεπορτάζ της «Πολιτείας», την προηγούμενη εβδομάδα, σε σχέση με τον κίνδυνο λουκέτων και σε αρτοποιεία εξαιτίας της ραγδαίας πτώσης τζίρου αφενός, κι αφετέρου, της συμπίεσης του κέρδους λόγω της εκτίναξης των τιμών πρώτων υλών από την ενεργειακή κρίση.
Μια κατάσταση που εξωθεί στα όρια αντοχής τους αρτοποιούς που με τη σειρά τους αδυνατούν να συντηρήσουν τις επιχειρήσεις τους. Ειδικά στην περίπτωση που μιλάμε για μεγάλα αρτοποιεία που απασχολούν προσωπικό.
Έτσι, οι αποκαλυπτικές δηλώσεις στην εφημερίδα, του μοναδικού Αχαιού που εκπροσωπεί τον κλάδο σε πανελλαδικό επίπεδο, του Αιγιώτη αρτοποιού Ανδρέα Παπαϊωάννου, ότι υπάρχουν πελάτες που έπαψαν να ψωνίζουν ψωμί γιατί δεν έχουν χρήματα ούτε για την καθημερινή φρατζόλα, αλλά και ότι οσονούπω θα δούμε φούρνους να κλείνουν οριστικά και στη Δυτική Ελλάδα, σημαίνουν συναγερμό και αφυπνίζουν.
Η «Πολιτεία» δίνει συνέχεια στο θέμα, λίγες μάλιστα ημέρες πριν τις κομβικές ημερομηνίες της 24ης και 25ης Σεπτεμβρίου, οπότε θα διεξαχθεί η νέα εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη εκπροσώπων του κλάδου των Αρτοποιών στην ΓΣΕΒΕΕ. Όπου ο κ. Παπαϊωάννου ήδη είναι αιρετό Μέλος, εκτός από Οικονομικός Επόπτης στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Αρτοποιείων, φιλοδοξώντας να είναι ξανά μεταξύ των εκλεγμένων οι οποίοι θα κληθούν διαχειριστούν την καθοριστική και κρίσιμη επόμενη περίοδο.
Οικονομική, υγειονομική και μετά ενεργειακή κρίση, είναι, κατά τον κ. Παπαϊωάννου, ο «επικίνδυνος συνδυασμός» για την Βιοτεχνική Αρτοποιία στη χώρα.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ:
ΚΡΙΣΗ, ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ…
Ο κ. Παπαϊωάννου σημειώνει ότι η επιβίωση ενός αρτοποιείου έχει γίνει παραπάνω από δύσκολη. Με πληθώρα εμποδίων να έχουν υψωθεί την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Χαρακτηριστικά αναφέρει: :
«Από το 2010 έως σήμερα έχουμε επωμιστεί τεράστια πίεση με την οικονομική κρίση στην οποία προστέθηκε τα τελευταία δυόμιση χρόνια και η υγειονομική κρίση, και σε συνδυασμό με την κρίση της ενέργειας, με ότι αυτό συνεπάγεται στην αύξηση όλων των πρώτων υλών, συζητάμε για ένα επικίνδυνο συνδυασμό που γονάτισε την επιχειρηματικότητα και κατά συνέπεια την Βιοτεχνική Αρτοποιία στη χώρα μας.
Αυτός ο συνδυασμός της τρίδυμης κρίσης έχει επιβαρύνει την οικονομική κατάσταση των συναδέλφων στη χώρα. Κι αν συνδυάσεις ότι είμαστε μία μικρομεσαία επιχείρηση, επηρεάζει πολλές φορές και την κρίση στο να αξιολογήσουμε και να εκτιμήσουμε, ψυχρά, την επιβίωση της επιχείρησής λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τον ανθρώπινο παράγοντα».
Ερ: Δηλαδή;
Απ: Ένα μικρό παράδειγμα για την ιστορία της κατάστασης που βιώνουμε: Φανταστείτε ένα Αρτοποιείο να μην είναι βιώσιμο και να αναγκαστεί να απολύσει προσωπικό, όταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουνε γίνει πλέον φίλοι μας, είναι οι συγγενείς μας, οι κουμπάροι μας. Διότι, όπως είπα, λειτουργεί με αυτήν την ψυχολογία ένα Αρτοποιείο στη χώρα μας.
Ερ: Εν ολίγοις, δηλαδή, για να “βγει” οικονομικά ένας φούρνος, πόσο θα έπρεπε να πουλάει το ψωμί;
Απ: Όλα τα αρτοποιεία της χώρας τις τιμές τις διαμορφώνουν ανάλογα με τα κοστολόγια τους, άλλωστε ζούμε σε μία ελεύθερη αγορά και δεν μπορεί κανένας θεσμικός παράγοντας να προσδιορίσει τις τιμές. Όμως στη σημερινή εποχή να είστε σίγουροι ότι μια επιχείρηση δεν «βγαίνει».
ΠΟΛΙΤΕΣ «ΕΚΟΨΑΝ» ΤΟ ΨΩΜΙ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!
Ερ: Ταυτοχρόνως μειώνεται και η κίνηση στους φούρνους; Το ψωμί είναι το απολύτως αυτονόητο καθημερινό αγαθό, αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι σιγά – σιγά παύει να είναι “αυτονόητο” για μερικούς. Τουλάχιστον όπως προ ημερών μας είπατε. Υπάρχουν όντως συνάνθρωποι που δεν έχουν ούτε για την καθημερινή φρατζόλα; Με αποτέλεσμα, πλην των άλλων, να μειώνεται και ο τζίρος του κλάδου;
Απ: Είναι γεγονός ότι η αγοραστική δύναμη του καταναλωτή έχει μειωθεί αισθητά, δεν θα πούμε ότι τα Αρτοποιεία είναι στην αρχή της λίστας που υποφέρουν διότι υπάρχουν καταστήματα που κλείνουν με μηδενικό Ζ στο ταμείο τους, αν αναλογιστείς όμως ότι τα Αρτοποιεία περιμένουν από αυτές τις επιχειρήσεις να στηριχτούν καταλαβαίνετε ότι όλα είναι μία αλυσίδα στην αγορά…
Πρόσφατα η Ομοσπονδία μας έκανε μία έρευνα βγάζοντας χρήσιμα συμπεράσματα. Ένα από αυτά είναι ότι έχουμε σε υψηλό ποσοστό την προτίμηση του καταναλωτή, ταυτόχρονα δείχνει μία πτώση στην καθημερινή επισκεψιμότητα. Και ο λόγος είναι ένας και μοναδικός: ότι καταναλώνεται μέχρι και η τελευταία φέτα στα νοικοκυριά!
Με όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω καταλαβαίνει κάποιος ότι ο τζίρος στα Αρτοποιεία της χώρας έχει μειωθεί αισθητά.
ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΤΟΠΟΙΩΝ
Ερ: Προφανώς σε αυτό παίζει ρόλο και ότι το ψωμί το βρίσκεις πλέον παντού, και στα σούπερ μάρκετ; Πόσο κακό έχει κάνει αυτό στις επιχειρήσεις σας;
Απ: Είναι αλήθεια ότι πλέον το ψωμί το βρίσκεις και στα πιο απίθανα σημεία,
πολλές φορές δεν τηρούνται και οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, παρόλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία ελεύθερη αγορά και έχει μία λογική να γίνει. Δυστυχώς όμως εδώ υπάρχει και η παραπλάνηση του καταναλωτή που έχει να κάνει, όπως έχω πει και στο παρελθόν, με την ονομασία.
Και συγκεκριμένα η ονομασία «Φούρνος» ή «Αρτοποιείο», που με τις ευλογίες του κράτους μπορούν να λέγονται ακόμα και οι «θερμές γωνιές» στα σούπερ μάρκετ που κάνουνε το τελικό ψήσιμο στο κατεψυγμένο προψημένο, αλλά άγνωστης προέλευσης, ψωμί. Αυτή είναι μία κατάσταση που επικρατεί από το 2015 και είναι στην κορυφή της λίστας των αιτημάτων της ομοσπονδίας μας για την αποκατάσταση της ζημιάς που έχουμε υποστεί.
Ερ: Ποια είναι αυτά που το κράτος θα μπορούσε να κάνει ώστε να στηρίξει τον κλάδο;
Απ: Αποκατάσταση του τίτλου Φούρνος και Αρτοποιείο. Να συνεχιστεί και να μεγαλώσει η επιδότηση στην ενέργεια. Να μειώσει τον ΦΠΑ στο 6%. Να επιδοτηθεί η εργασία και όχι η ανεργία. Κι άλλα αρκετά αιτήματα της γενικότερης επιχειρηματικότητας για να μπορούμε και εμείς να έχουμε βιώσιμες τις επιχειρήσεις μας.
Είναι μόνο ορισμένα, πρώτα βήματα, για να στηριχτεί ο κλάδος των συναδέλφων μου Αρτοποιών, αλλά συνάμα και να ενισχυθεί η επιχειρηματική αλυσίδα γύρω από τον κλάδου των αρτοποιείων, καθώς αφορά έναν μεγάλο κύκλο εργασιών.
