Μεγάλο μέρος θέσεων προορίζεται μόνο για εργαζόμενους προκαλώντας διαμαρτυρίες συνοδών ασθενών αλλά και ένα μπάχαλο εξαιτίας του άναρχου παρκαρίσματος που ενίοτε «εγκλωβίζει» πολλούς οδηγούς…

 του Αχιλλέα Ροδίτη

Ένα πολυσηζητημένο, που έχει αναδειχθεί και έχει πάρει δημοσιότητα πολλές φορές, είναι αυτό της αδυναμίας ασθενών και συνοδών τους να σταθμεύουν τα οχήματα τους εντός του χώρου του νοσηλευτικού ιδρύματος «Άγιος Ανδρέας» της Πάτρας, καθώς η πλειονότητα των θέσεων του υπαίθριου πάρκινγκ καταλαμβάνονται κυρίως από ΙΧ εργαζομένων.

Οι φωνές διαμαρτυρίας από πολίτες καταφθάνουν σε καθημερινή βάση στα δημοσιογραφικά γραφεία, όπως συνέβη και προ ημερών. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα στον χώρ,ο είναι η «αναρχία» και το «πανδαιμόνιο» που συνήθως επικρατεί. Μια κατάσταση που αν μη τι άλλο χρήζει παρέμβασης εκ μέρους της διοίκησης προκειμένου να υπάρξει οργάνωση και να επιβληθεί η τάξη που δεν θα παραπέμπει σ’ ένα γενικό «μπάχαλο» το οποίο δυστυχώς συναντάμε και αλλού στην πόλη της Πάτρας, όπως, επί παραδείγματι, στον χώρο του παλιού λιμανιού.

Αλλά επειδή εδώ εν προκειμένω μιλάμε για ένα δημόσιο νοσοκομείο, αποτελεί, σύμφωνα με πολίτες αλλά και εργαζομένους στο ίδρυμα, ζήτημα άμεσης προτεραιότητας προς διευθέτηση.

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ:

Ο «ΓΟΛΓΟΘΑΣ» ΜΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ

Πρακτικά, το πρόβλημα γίνεται αντιληπτό μέσα από την περιγραφή της απείρου κάλλους ταλαιπωρίας που υφίστανται συνοδοί ασθενών οι οποίοι αντικειμενικά είναι ανήμποροι να μετακινηθούν μόνοι. Ενδεικτική η περίπτωση του αναγνώστη Νίκου Π. ο οποίος το πρωί της περασμένης Τρίτης έπρεπε να συνοδεύσει την ηλικιωμένη μητέρα του που αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα όρασης και κίνησης κι ήταν αδύνατο να την αφήσει μόνη στην είσοδο του Ταχύρυθμου όπου έπρεπε να υποβληθεί σε κρίσιμες εξετάσεις, αλλά ούτε και να παρκάρει κάπου μακριά και να μεταβούν μαζί με τα πόδια.

«Συνάντησα έναν χαμό από αυτοκίνητα. Ήταν αδύνατο να σταθμεύσω οπουδήποτε, υπήρχαν κενές θέσεις σε σημεία, αλλά απαγορευόταν γιατί ήταν… μόνο για εργαζόμενους του νοσοκομείου. Δεν ήξερα τι να κάνω», τονίζει. Με άλλα λόγια έπρεπε να ήταν και δεύτερος συνοδός με την γιαγιά! Τελικά, ο οδηγός άφησε τη μητέρα του μόνη στην είσοδο, βγήκε απ’ το νοσοκομείο, πάρκαρε εκτός και σε απόσταση άνω των διακοσίων μέτρων, όπως είπε, και γύρισε με τα πόδια για να βρει την μάνα του.

«Και αφού τελείωσαν οι εξετάσεις της, την ξανάφησα εκεί για να πάω να φέρω το αυτοκίνητο…», προσθέτει. Διατυπώνοντας μεταξύ άλλων την απορία – ερώτημα προς τους υπευθύνους: «Αφού δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στάθμευση, τουλάχιστον δεν πρέπει να βάλουν έναν εργαζόμενο να υποδέχεται στις εισόδους τους ασθενείς και να τους συνοδεύει στον γιατρό, μέχρι να ‘ρθει ο συγγενής;».

ΟΙ ΑΨΙΜΑΧΙΕΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι δεν είναι και λίγες οι φορές κατά τις οποίες καταγράφονται αψιμαχίες μεταξύ οδηγών ΙΧ οχημάτων. Συμβαίνει εκείνες τις φορές που πολλοί αφήνουν τα αυτοκίνητα οπουδήποτε. Σε γωνίες, κατά το ήμισυ πάνω σε πεζοδρόμια και νησίδες ή δημιουργούν αυθαίρετες «γραμμές» πάρκινγκ στον μέσον ενός χώρου. Με αποτέλεσμα κάποιοι που έχουν παρκάρει νόμιμα να μην μπορούν να βγουν και να μένουν εγκλωβισμένοι επί… ώρα αναζητώντας τον οδηγό του οχήματος που τους έχει «κλείσει».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ