Ο κόσμος τον λάτρευε αλλά και εκείνος χάριζε απλόχερα Αγάπη σε όλους. Είτε από την πίστα όπου τραγουδούσε με τους πατρινούς να κατακλύζουν τα μαγαζιά όπου εμφανιζόταν, είτε και απλά στον δρόμο που περπατούσε.

Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά μεγάλη, μια ατελείωτη αγάπη στον καθένα. Αυτός ήταν ο Γιάννης Πανίτσας.

Αυτόν αγαπούσαν και αγαπούν οι Πατρινοί.

Εξ ου και αυτό το πρωτοφανές “κύμα” μηνυμάτων θλίψης, ως κατευόδιο στο τελευταίο Ταξίδι του Γιάννη.

Μια είδηση που “βύθισε” στο πένθος την πόλη.

Αχ. Ροδίτης