– Η Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών και Αντιπεριφερειάρχης Υγείας, Α. Μαστοράκου, παραδέχεται τα προβλήματα και τις στρεβλώσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας και απαντά για την προσπάθεια που καταβάλλεται

του Αχιλλέα Ροδίτη

Η εργασία στο δημόσιο σύστημα Υγείας… «βλάπτει σοβαρά την Υγεία». Αυτό, θα μπορούσε να είναι ένα σύνθημα που ακουμπά στην πραγματικότητα, δίχως δόση υπερβολής. Προκύπτει επίσης και από δήλωση που έκανε στην «Πολιτεία» η Αντιπεριφερειάρχης Υγείας Δυτικής Ελλάδας και Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, Άννα Μαστοράκου.

Α. ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ: «ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ»

«Είναι γεγονός ότι το σύστημα είναι κουρασμένο», τονίζει επίσης η Άννα Μαστοράκου. Κάνει λόγο για «οριακή αναλογία» ιατρών και λοιπού προσωπικού σε σχέση με το «φορτίο» που καλούνται να καλύψουν.

Συγκεκριμένα, η κα Μαστοράκου τονίζει ότι:

«ιατροί και υγειονομικοί στα δημόσια νοσοκομεία αντιμετωπίζουν φοβερά προβλήματα υγείας λόγω των καθημερινών συνθηκών εργασίας, της υπερβολικής κούρασης, των εξαντλητικών ωραρίων και του απερίγραπτου άγχους σε κάθε εφημερία».

Μια δήλωση, με την οποία η κα Μαστοράκου παραδέχεται ότι είναι πολλές οι «πληγές» που πρέπει να επουλωθούν, ώστε το σύστημα να δουλέψει καλύτερα.

Με τον τρόπο αυτό και μέσα από τον διπλό ρόλο που έχει, ως Αντιπεριφερειάρχης αλλά και ως Πρόεδρος του Ι.Σ.Π. η κα Μαστοράκου στρέφει το ενδιαφέρον στις ανάγκες του κάθε ιατρού και νοσηλευτή, κάθε ανθρώπου που μοχθεί μέσα σ’ ένα προβληματικό δημόσιο σύστημα Υγείας, υπογραμμίζοντας ότι «η υπερεργασία είναι μόνιμο φαινόμενο» και αφορά ιατρούς «οι οποίοι ασκούν και αλλότρια καθήκοντα» και λοιπό υγειονομικό προσωπικό.

ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΕΝΑ

Η προσπάθεια από την ΠΔΕ, ωστόσο, είναι συνεχής στον βαθμό που αναλογεί. «Οι πιέσεις προς το Υπουργείο Υγείας συνεχίζονται, προσπαθώντας να λύσουμε προβλήματα, να καλύψουμε κενά, να βελτιώσουμε την κατάσταση», εξηγεί η Αντιπεριφερειάρχης. Διευκρινίζει πάντως ότι υπάρχουν «στρεβλώσεις» και «κενά» που καλύπτονται σε αυτοδιοικητικό επίπεδο μέσα από μέγιστη προσπάθεια.

Αναφέρει ως παράδειγμα, το μεγάλο διάστημα αναμονής για τοποθετήσεις ιατρών σε νοσοκομεία και τις «απαράδεκτες» γραφειοκρατικές διαδικασίες, ζητήματα στα οποία υπάρχει παρέμβαση, όπως συνέβη στην περίπτωση 7 κενών στην Παθολογική του Νοσοκομείου στο Ρίο.

Αναφέρει ακόμα τις προσπάθειες που καταβάλλονται για την κάλυψη θέσεων αγροτικών ιατρών, σημειώνοντας ότι και στην περιοχή μας είναι πολλά τα κενά. Και χαρακτήρισε «θετική εξέλιξη» την πρόσφατη εξαγγελία του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη για πρόσθετο επίδομα σε ιατρούς έως και 600 ευρώ / μήνα που θα λειτουργήσει ως κίνητρο διαθεσιμότητας σε απομακρυσμένες περιοχές.

Αυτοψία μας σε εφημερία επαληθεύει το χάος!

Και πράγματι, μια βραδινή αυτοψία της «Πολιτείας» σε εφημερία του νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας», την περασμένη εβδομάδα, ήταν αρκετή για να επιβεβαιωθούν όλα όσα καταγγέλλουν τα σωματεία ιατρών κι εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία της περιοχής.

Λιγοστοί ιατροί, ελάχιστοι εργαζόμενοι, δυσανάλογα πολλοί οι ασθενείς. Επικρατεί ένα… χάος σε κάθε εφημερία! Κόπωση, εξάντληση, φόβος για πιθανό λάθος. Κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε διπλές, πιο προσεκτικές ματιές ανά περίπτωση, άρα σε περαιτέρω καθυστερήσεις. Κυριότερα όμως οδηγεί σε μαζικές αποχωρήσεις. Ιατροί και εργαζόμενοι δεν αντέχουν, τα «βροντούν» και φεύγουν.

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ & ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ

Η λύση θα ερχόταν μέσω των προσλήψεων. Η αύξηση προσωπικού θα βελτίωνε την κατάσταση και θα έδιωχνε μέρος «φορτίου» απ’ τις πλάτες των λειτουργών της υγείας. Και όσο αυτές δεν γίνονται, η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα, με δεδομένο ότι ελέω αποχωρήσεων ακόμα και το λιγοστό προσωπικό μειώνεται περαιτέρω.

Επίσης καθοριστικός παράγοντας θα ήταν η λειτουργία Πρωτοβάθμιας περίθαλψης. «Αν υπήρχε Πρωτοβάθμια περίθαλψη, τουλάχιστον οι μισοί ασθενείς δεν θα προσέρχονταν στα εφημερεύοντα νοσοκομεία, κατά συνέπεια αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία που θα είχε κάτι τέτοιο για την καλύτερη λειτουργία του όλου συστήματος», εξηγεί η Πρόεδρος του Ι.Σ.Π..

ΟΠΟΥ ΦΥΓΕΙ – ΦΥΓΕΙ…

Είναι και οι μισθοί, είναι κι οι συνθήκες…

Είναι σταθερό το «κύμα» φυγής Ελλήνων ιατρών οι οποίοι μεταπηδούν από το δημόσιο σύστημα υγείας στον ιδιωτικό τομέα ή μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Σημαντικότερος παράγοντας στη «ζυγαριά» της επιλογής, οι απολαβές που είναι ασύγκριτα καλύτερες από αυτές της χώρας μας. Μισθοί σε ιδιωτικά νοσοκομεία είναι τουλάχιστον δύο και τρεις φορές μεγαλύτεροι από αυτούς στον δημόσιο τομέα, ενώ σε χώρες, όπως Αγγλία, Ολλανδία, Γαλλία και αλλού στην Ευρώπη, είναι κατά πολύ μεγαλύτεροι. Αλλά ακόμα κι αυτό δεν αποτελεί το ύψιστο δέλεαρ για έναν επιστήμονα ο οποίος θέλησε να γίνει ιατρός και μέσα από έντονο συναισθηματισμό για τον συνάνθρωπο θέλησε να μείνει στην Ελλάδα αφιερώνοντας τη ζωή του στο να παρέχει υπηρεσίες περίθαλψης στους συμπολίτες του. Ένας πιο σημαντικός παράγοντας είναι οι ίδιες οι συνθήκες άσκησης της ιατρικής σε δημόσιο νοσοκομείο. Όπως είναι αυτονόητο, καλύτερες συνθήκες όχι μόνο διασφαλίζουν την ανθρώπινη εργασία από πλευράς ιατρών, αλλά κυρίως εξασφαλίζουν την μέγιστη απόδοση στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών. Κι αυτός είναι ο κρισιμότερος παράγοντας όλων.

Και η εκπαίδευση…

Παράλληλα όμως υπάρχει επιπρόσθετος λόγος φυγής των ιατρών, ιδίως εκείνων οι οποίοι παίρνουν την απόφαση να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Ειδικά οι νεότεροι σε ηλικία ιατροί. Σύμφωνα με την κα Μαστοράκου, ο λόγος αυτός σχετίζεται με την Εκπαίδευση. «Υπάρχουν νέοι που τελειώνουν την Ιατρική και αναχωρούν για το εξωτερικό επειδή εκεί τους ‘αγκαλιάζει’ το σύστημα και τους παρέχει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης που το χρειάζονται». Με άλλα λόγια, οι ιατροί όχι μόνο εξασφαλίζουν το οικονομικό και τις φυσιολογικές συνθήκες εργασίας, αλλά επιπρόσθετα αποκτούν την δυνατότητα να αποκτήσουν περισσότερη γνώση, να εξειδικευτούν παραπάνω, να προοδεύσουν γρηγορότερα στην επιστήμη. «Πρέπει και στη χώρα μας να δημιουργηθεί αυτό το πλαίσιο. Ώστε οι νέοι ιατροί, να έχουν ως πρώτη επιλογή τους την Ελλάδα, γιατί θα ξέρουν ότι θα υπάρχει ένα φιλόξενο πλάνο για αυτούς. Όχι μόνο ότι θα αξιοποιούνται για τις υπηρεσίες που θα παρέχουν και θα αμείβονται επαρκώς για αυτές, αλλά κι ότι θα τους παρέχεται το περιθώριο συνεχούς εκπαίδευσης για να εξελιχθούν στον μέγιστο βαθμό».

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ