του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημ. “Πολιτεία”)

Σε πρόβλημα επιβίωσης, καθαρά, εξελίσσονται για τον δικηγορικό κλάδο τα προβλεπόμενα στον νέο Ποινικό Κώδικα. Και αυτό, διότι και οι ποινικές υποθέσεις θα μπορούν να αναβάλλονται υπό την προϋπόθεση ότι οι διάδικοι θα καταβάλλουν κανονικά τα έξοδα της δίκης, γίνει – δεν γίνει. Ως εκ τούτου, οι δικηγόροι αδυνατούν να ζητήσουν αναβολή, όπως συνηθιζόταν, στις περιπτώσεις που τύχαινε να έχουν δύο δικαστήρια προγραμματισμένα για την ίδια ημέρα, σε δύο διαφορετικές περιοχές. Αντιστρόφως αυτό σημαίνει ότι και οι διάδικοι δεν θα μπορούν να έχουν τον δικηγόρο της αρεσκείας τους, αυτόν που εμπιστεύονται, εν ολίγοις, να διαχειριστεί την υπόθεσή τους και να την φέρει εις πέρας.

Έτσι, και οι πολίτες στερούνται αυτού του δικαιώματος επιλογής, αλλά και οι δικηγόροι χάνουν υποθέσεις, άρα χάνουν εισόδημα, και όλα αυτά σε εποχές κρίσιμες και δύσκολες, άκρως ρευστές οικονομικά, απρόβλεπτες και δυσοίωνες. Και είναι ένα ζήτημα που προτάσσουν πολλοί δικηγόροι της Πάτρας θεωρώντας και τονίζοντας πως οι αντιδράσεις του δικηγορικού κλάδου, εκ μέρους των Δικηγορικών Συλλόγων και της Ολομέλειας, θα έπρεπε να ήταν περισσότερο σφοδρές και έντονες. Διατηρώντας μέσα τους την ελπίδα ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αποφευχθεί το αποτέλεσμα στο οποίο τώρα έχουν καταλήξει. Πράγματι, αποτελεί έναν μεγάλο «πονοκέφαλο» για πολλούς δικηγόρους και ήδη οδηγεί σε συζητήσεις για συμπράξεις μεταξύ δικηγόρων. Με άλλα λόγια, για στήσιμο εταιρειών…