«Γεννήθηκε το 1938 στην Πάτρα. Ο Ανδρέας Αντωνάτος μετά από σύντομη καριέρα στην Παναχαϊκή,βρέθηκε στον Πειραιά και έμελλε να γράψει με τη φανέλα του Εθνικού λαμπρή ιστορία,σχεδόν να σημαδέψει μια ολόκληρη δεκαετία -του ’60- με την τέχνη του. Ήταν επιτελικός μέσος,παίκτης-ορχήστρα, μπορούσε να φέρει στα μέτρα του την αντίπαλη άμυνα κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Με άριστο δεξί σουτ,γνώστης της τεχνικής,ομαδικός σε υπερθετικό βαθμό, ο Αντωνάτος διακρίθηκε ιδιαίτερα σε δύσκολα γι’αυτον χρόνια. Και θεωρούνται δύσκολα τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του,διότι αυτός ο χαρισματικός ποδοσφαιριστής “είχε πέσει”πάνω στον Μίμη Δομάζο,με συνέπεια να φορέσει μία φορά τη φανέλα της εθνικής μας ομάδας…

Την δεκαετία του ’60, 0 Εθνικός Πειραιώς διέθετε το καλύτερο κέντρο. Αντωνάτος, Λεβεντάκος, Νικηφοράκης. Μια τριάδα που δεν άφηνε περιθώρια για «πολλά-πολλά». Έπρεπε να ιδρώσει πολύ ο αντίπαλος για να ξεπεράσει το οχυρό.

Ο Αντωνάτος διέθετε την πιο σβέλτη ποδοσφαιρική σκέψη.Άριστος στην πάσα με το δεξί,ακαταμάχητος στις βολίδες και τα πλασέ,ήταν ο φόβος και ο τρόμος για κάθε τερματοφύλακα,έτσι και βρισκόταν απέναντι του.

Όταν ο Ανδρέας Αντωνάτος σήκωνε το κεφάλι, όλοι περίμεναν τη μεγάλη μπαλιά. Λες και είχε στα πόδια μοιρογνωμόνιο, σημάδευε κι έστελνε τη μπάλα λίγο πιο μπροστά από τα πόδια του Τάκη Χατζηϊωάννογλου. Ο «Τσαφ», ο ταχύτερος εξτρέμ που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα, δεν χρειαζόταν να κάνει πολλά. Απλώς άφηνε πίσω τον αντίπαλο, προλάβαινε τη μπάλα και ήταν πλέον αντιμέτωπος με τον τερματοφύλακα.

Όπως ο Μπέμπης,αρέσκοταν σε ”πλάκες’,κυρίως όταν ο προσωπικός του αντίπαλος ήταν “του χεριού του”,τότε αυτός υπέφερε.Οι προσποιήσεις και τα γελάσματα ήταν σε συχνή πυκνή θέαση.Τα φάουλ, κερδίζονταν από τον Αντωνάτο,κυριολεκτικά πριν του γίνουν…

Ο Ανδρέας είχε πει:

“Ο Αείμνηστος Δημήτρης Καρέλλας μου έδωσε 120.000, που μου τα είχε τάξει αν κερδίζαμε τον αγώνα με την ΑΕΚ. Πήραν και οι συμπαίκτες μου πριμ, αλλά εγώ πήρα τα περισσότερα. Ο Καρέλλας πίστευε ότι εγώ κέρδιζα τα παιχνίδια.”

Όταν επισκέπτονταν τον Δημήτρη Καρέλλα,στην εταιρία “Αιγαίο”,για μια “καλημέρα”και φιλική καρπαζούλα στο σβέρκο από τον ψηλό,φεύγοντας φρόντιζε να πάρει παραμάσχαλα μερικά σεντονάκια και κανένα παπλωματάκι για τα παιδιά.Γίνονταν τότε αυτά στον Εθνικο.Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο Αντωνάτος “είχε δικαίωμα”να παίρνει τα περισσότερα.Πέρα απ΄το γεγονός ότι είχε ήδη νοικοκυρευτεί και η κυρά του,του είχε χαρίσει δίδυμες κόρες’!