του Α. Ροδίτη

Δεν είναι μόνο τα κτίρια που είναι εγκαταλελειμμένα και φθαρμένα, που αποτελούν κίνδυνο για τους πεζούς. Είναι παράλληλα και το πώς εκτελούνται εργασίες επισκευής ή πώς στήνονται οι σκαλωσιές, για παράδειγμα. Διότι σε αυτήν την περίπτωση που αναδεικνύουμε, η σκαλωσιά μπήκε στην πολυκατοικία για να γίνουν οι εργασίες, αλλά το ερώτημα παραμένει ως προς το ποιος ελέγχει την εργασία και το πλάτος πεζοδρομίου που έχει καταληφθεί.

Οι πεζοί είναι αδύνατο να περάσουν από κάτω, προστατευτικά κιγκλιδώματα δεν υπάρχουν, όσοι περνούν απλώς κατεβαίνουν στο δρόμο και συνεχίζουν το περπάτημα. Αλλά σαν να μην έφθαναν όλα αυτά γίναμε μάρτυρες και μιας άλλης κατάστασης. Όταν οι εργάτες ανέβαζαν κουβά με τσιμέντο δένοντας σε τροχό ένα σχοινί. Χωρίς ίχνος προστασίας από κάτω, δίχως υπόδειξη για τους διερχόμενους τουλάχιστον να μην περνούν απ’ το σημείο. Ο εργάτης ανέβαζε τον κουβά, πολίτες περπατούσαν κάτω από τον κουβά χωρίς κανείς να τους ειδοποιεί. Κι αν ο κουβάς έπεφτε…;