Του Αχιλλέα Ροδίτη

Μια τυχαία βόλτα προ ημερών σε μια από τις γραφικές γειτονιές της Πάτρας στάθηκε αρκετή για ένα ρεπορτάζ – «κραυγής» για την ανάγκη να σκύψουμε περισσότερο, ως πόλη, πάνω σε κάποιες συνοικίες, να δούμε τις ανάγκες και τις προοπτικές αναβάθμισης και ανάδειξης τους.

Και αυτή η συνοικία στην οποία ένα χαλαρό απόγευμα περπάτησα, είναι η συνοικία Τριτάκη. Μια γειτονιά στην οποία τον τελευταίο καιρό επικρατεί ένας οργασμός ανέγερσης νέων οικοδομών ή και αναπαλαίωσης παλαιότερων και μέχρι πρότινος εγκαταλελειμμένων κατοικιών.

Και που όμως, παρά την πηγαία ομορφιά της και απερίγραπτη γραφικότητα της, μοιάζει σαν να παραμένει ξεχασμένη απ’ τον χρόνο αλλά και κάθε τοπικό αρμόδιο. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συμπεριλαμβάνεται στα έργα ανάπλασης της Άνω Πόλης, που εδώ και μερικούς μήνες έχουν ξεκινήσει στοχεύοντας στην ριζική αλλαγή όλης της παλιάς Πάτρας.

Η συνοικία Τριτάκη είναι μια ιστορική γειτονιά, «κρυμμένη» πίσω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και εκτεινόμενη από τις ομώνυμες και διάσημες, πια, σκάλες της Αγίου Νικολάου μέχρι και τη συνοικία του Βλατερού. Έχει παρομοιαστεί ως το ωραιότερο «μπαλκόνι» προς την πόλη και τον πατραϊκό! Άλλοι, πάλι, την έχουν χαρακτηρίσει ως τα πατρινά… «Αναφιώτικα».

Άλλωστε εισερχόμενος στα γραφικά σοκάκια και ανεβοκατεβαίνοντας τα σκαλάκια περνώντας από αυλές και εξώπορτες γεμάτες γλάστρες με λουλούδια, πράγματι νομίζεις πως είσαι είτε σταΑναφιώτικα, είτε σε κάποιο νησί.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Η συνοικία Τριτάκη είναι κομμάτι της συνοικίας Βλατερούπου εκτείνεται ακόμα βορειότερα. Η ονομασία προέρχεται από Κρητικό Συνταγματάρχη, τον Νικόλαο Τριτάκη, στην κατοχή του οποίου περιήλθαν το 1866  21 στρέμματα της περιοχής. Αργότερα, το ελληνικό κράτος δεν αναγνώρισε την ιδιοκτησία και μέχρι το 1876 η υπόθεση ήταν υπό δικαστική διένεξη. Επειδή τα ίδια στρέμματα είχαν παραχωρηθεί προγενέστερα, με εντολή του Ιωάννη Καποδίστρια, στον Εμμανουήλ Παπανικολάκη,για αποικισμό Κρητικών. Και άγνωστο πώς και γιατί, εκείνος τα μεταβίβασε στον ΣυνταγματάρχηΤριτάκη.

Προς την περιοχή του Βλατερού στη Βυζαντινή περίοδο λειτουργούσαν βιοτεχνίες που κατασκεύαζαν μεταξωτά υφάσματα και είχε πυρποληθεί από τους Τούρκους κατά την ελληνική επανάσταση του ’21.

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ

Η εγκατάλειψη της όλης περιοχής ξεκινά από πιο ψηλά… Από το ίδιο το κάστρο της Πάτρας, όπου πέριξ συναντάς κατεστραμμένα κάγκελα και σημεία που προδίδουν την τάση εγκατάλειψης και έλλειψης φροντίδας στην όλη περιοχή. Αλλά ξεκινά και από τις ίδιες τις σκάλες της Αγίου Νικολάου και την καμάρα στο πλάι του δεύτερου πλατύσκαλου, όπου βρίσκεται μία από τις πλευρικές εισόδους στη συνοικία Τριτάκη.

Σκάλες με φωτιστικά στην πλειοψηφία τους κατεστραμμένα. Σπασμένες λαμπτήρες και τζαμάκια, ξεκολλημένες σιδεριές που προεξέχουν κάτω στα σκαλιά, σκουπίδια και ακαθάριστοι χώροι δεξιά και αριστερά στα πλατύσκαλα, που κάποτε λειτουργούσαν ως μικρές οάσεις ξεκούρασης, ακόμα και με καλαίσθητα παγκάκια, που φυσικά σήμερα δεν υπάρχουν.