Εγραψε ο αναπληρωτής περιφερειάρχης Χαράλαμπος Μπονάνος:

Οι μνήμες του κτηρίου , το Αρσάκειο , η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ,η ποιοτική εκπαίδευση γενιών και γενιών , άνθρωποι που απέκτησαν δεξιότητες , γνώσεις κυρίως όμως αξίες , σε αυτό το κτήριο που εμείς οι Πατρινοί το έχουμε πάντα για το σύμβολο της γνώσης και της Παιδείας

Μια συνάντηση με εκπαιδευτικούς και ανθρώπους που δεν κοίταγαν το ρολοι για το διάλειμμα , αλλά ήταν προσηλωμένοι να ταξιδέψουν τους μαθητές και τις μαθήτριες στον όμορφο κόσμο της γνώσης

Ένα ταξίδι όμως που δεν άντεξε στο χρόνο , για το κτήριο εννοώ , αφού νομικά λάθη , το παρέδωσαν στον τότε δήμο

Με περηφάνια το λέω ήμουνα από τους τελευταίους προέδρους συλλόγου γονέων και κηδεμόνων που αγωνίστηκαν να παραμείνει το κτήριο σαν σχολείο , σαν εκπαιδευτήριο , ακολουθώντας την παράδοση ετών και όχι να παραδοθεί για γραφειοκράτικη στέγαση

Δεν τα καταφέραμε οι αποφάσεις των δικαστηρίων , αβελτηρίες , υποχρέωσαν την Φιλεκπαιδευτική να μετακομίσει στο Πλατάνι

Όμως οι μνήμες οι παραστάσεις , οι εικόνες σημαδεύουν το κτήριο , τα παιδιά μας οι συγγενείς μας οι φίλοι μας που πήραν τα πρώτα γράμματα σε αυτές τις αίθουσες , οι σημαντικές αναμνήσεις της πρώτης επαφής με την εκπαίδευση , οι σχολικές παρέες , είναι ζωντανές μέσα σε αυτό το οικοδόμημα της παιδείας

Είναι σίγουρα μελαγχολικό να διαβαίνεις τους διαδρόμους που άλλοτε ήταν σχολικές αίθουσες και τώρα γραφεία υπηρεσιών του Δήμου

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει σεβασμός στις μνήμες τουλάχιστον το κτήριο δεν ρήμαξε όπως τόσα αλλά που υπάρχουν στην κατοχή της , και μια λιτή αξιοποίηση που δεν διαγραφεί αναμνήσεις της σχολικής εποχής ,αντιθετα οι μεγάλες αφίσες θυμίζουν την χρήση που είχε το Αρσάκειο τις εποχές που οι μαθητές και μαθήτριες βηματίζαν στους χώρους της διδασκαλίας

Στην εποχή της εύκολης ισοπέδωσης δεν πρέπει να ξεχνάμε την προσφορά στα γράμματα και στην παιδεία , ανθρώπων φωτισμένων που πέρασαν από την εκπαίδευση της Φιλεκπαιδευτικης

Και φυσικά η επιλογή των γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτό τον χώρο , δεν ήταν ελιτίστικη επιλογή αλλά βαθειά ριζωμένη αντίληψη και συνειδητοποίηση , ότι καλύτερα να έκοβαν εξοδα για την διασκέδαση τους παρά από την συγκροτημένη μόρφωση που έπρεπε να πάρουν τα παιδιά μας

Άλλωστε η φήμη για τις σπουδαίες επιδόσεις στα θεωρητικά μαθήματα ήταν κάτι που στην πράξη ακολουθούσε γενιές αποφοίτων

Σίγουρα είναι ένας μεγάλος προβληματισμός εάν στην καρδιά της Πατρας θα έπρεπε να παραμείνει το λίκνο της εκπαίδευσης , κάποιοι τότε φανατικά και λαϊκιστικά το πολέμησαν να χαθεί από τα χέρια του καθηγητή Μπαμπινιώτη και των άλλων εμπνευσμένων καθηγητών ταγμένων στην υπηρεσία της Παιδείας και να περιέλθει στον Δήμο

Σήμερα που όλοι μας επιστρέψαμε αναζητώντας τα ίχνη των ριζωμένων αναμνήσεων , τις παραστάσεις μιας εποχής που οι αξίες στην βαθμολόγηση είχαν την προτεραιότητα τους , έχουμε αν μη τι άλλο την βεβαιότητα ότι το βλέμμα μας θα στρέφεται με μελαγχολία σε ένα οικοδόμημα που κάποτε κυριαρχούσε η αξία της μόρφωσης και όχι της έκδοσης ενός πιστοποιητικού

Σε μια από τις φωτό βλέπετε την Διευθύντρια του Δημοτικού σχολείου κ Κουτσόπουλου , την κ Κατερινα , εκπαιδευτικό παλαιας κοπής , που από τα χέρια της έλαβαν τις πρώτες γνώσεις ο Γιωργος και ο Στάθης , με απέραντο σεβασμό και στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς στις φωτό