του Αχιλλέα Ροδίτη

Ήταν πέρυσι τον Απρίλιο όταν για άλλη μία φορά υπήρξε κινητοποίηση για να λυθεί το πρόβλημα της άναρχης στάθμευσης στον μόλο της Αγίου Νικολάου της Πάτρας. Μπήκαν τσιμεντένια στηθαία και αλυσίδες για να εμποδίσουν το πέρασμα οχημάτων.

Κάποιοι βέβαια ήξεραν και το είχαν προβλέψει ότι αυτό δεν θα έδινε την λύση που χρειαζόταν κι ότι ήταν ένα επικοινωνιακό «πυροτέχνημα» που θα κρατούσε για λίγο. Οι αλυσίδες θα έπεφταν, τα αυτοκίνητα θα ξανάμπαιναν στον μόλο. Κι έτσι πράγματι έγινε.

Το καθεστώς στάθμευσης επανήλθε. Η αλυσίδα άλλοτε είναι κατεβασμένη κι άλλοτε δεμένη. Άλλοτε «ανοιχτά» κι άλλοτε «κλειστά». Ό,τι τύχει δηλαδή. Μάλιστα η «Πολιτεία» ανακάλυψε προ ημερών, σε επιτόπιο ρεπορτάζ της, το απολύτως τραγελαφικό: Η αλυσίδα δεμένη στο τσιμεντένιο στηθαίο αλλά με… παρκαρισμένα αυτοκίνητα εντός του μόλου!

Οι οδηγοί τους είδαν κι άλλους και μπήκαν. Μετά, είδαν την αλυσίδα και δεν μπορούσαν να βγουν. Και τα ΙΧ έμειναν «κλειδωμένα» στον μόλο. Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε, αλλά κυρίως, πώς θα περιφρουρήσουμε αυτό που θέλουμε…