– Η «Πολιτεία» καταγράφει απόψεις ηλικιωμένων. Όσοι δεν έχουν ακόμα πάει, μπορούν και πρέπει. Να είσαι 60 και άνω και να ‘χεις δυο φωτογραφίες. Μόνο αυτό χρειάζεται…
του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημ. ΠΟΛΙΤΕΙΑ)
Αρχίζω να μεγαλώνω ή εκείνοι ξανάνιωσαν και μ’ έκαναν να ξαναθυμηθώ πώς είναι να βλέπεις πάντα τα πάντα θετικά και χαρούμενα; Κάτι που μας κάνει να ξεχνάμε η σκληρή καθημερινότητα; Όποια κι αν είναι η απάντηση, για αυτό το ρεπορτάζ στο ΚΑΠΗ των Προσφυγικών της Πάτρας έχω να περηφανεύομαι… Για τους ανθρώπους, για τα μηνύματά τους, για τη ΖΩΗ που μεταδίδουν σε κάθε τους λέξη!
Ο κύριος Γιώργος
Ο Γιώργος Ανδρικόπουλος εργάστηκε στον επαγγελματικό εξοπλισμό. Εδώ και χρόνια, το ΚΑΠΗ είναι η καθημερινότητά του. «Ξεφεύγουμε εδώ», λέει. «Μιλάμε με τους φίλους μας, πάμε εκδρομές», προσθέτει, με καμάρι. Εξηγώντας ότι οι μέρες τους «γεμίζουν» με θετική ενέργεια, με ενδιαφέροντα και απ’ την έγνοια τους ενός προς τον άλλον…».
Ο κύριος Βασίλης
Ο Βασίλης Κασσαράς, απ’ το ’90 στην Ελλάδα προερχόμενος απ’ την Βόρεια Ήπειρο. Εκείνος, όπως και οι άλλοι, έχουν παιδιά κι εγγόνια. Αλλά το ΚΑΠΗ υπάρχει για να τους θυμίζει πως έχουν και την δική τους ζωή. Που πρέπει να ζήσουν και συνεχίσουν. «Μας προσέχουν εδώ. Έχουμε την Γιατρό μας, έχουμε τον Φυσικοθεραπευτή μας, κάνουμε χορό και χορωδίες
Ο κύριος Λάμπης
Ο Λάμπης Γρηγορόπουλος, ο πρώτος στην Πάτρα που έβαλε κουφώματα αλουμινίου. Και σήμερα, αντλεί αγάπη και ενδιαφέρον στο ΚΑΠΗ, βρίσκοντας απάγκιο ζεστασιάς και χαράς και τόπο να μιλήσει, να ακούσει, να γελάσει…
ΟΙ ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΟΙ
Ο Μαθηματικός Παναγιώτης Νικολαϊδης είναι 87 ετών. Κι ο φίλος του, πρώην Μαραγκός, Αλέκος Ταραμπέρης, 86! Πηγαίνουν πολλά χρόνια στο ΚΑΠΗ, σχεδόν 20. «Σε γεμίζει εδώ, σου δίνει ζωή», λέει ο κ. Νικολαϊδης. «Παίζουμε θέατρο, έχουμε δώσει 6-7 παραστάσεις στο θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ. το θέατρο μ’ έκανε να εκφράζομαι καλύτερα, να επικοινωνώ καλύτερα…», προσθέτει με καμάρι.
«Έρχομαι 20 χρόνια και θα συνεχίσω να ‘ρχομαι. Και καλώ κι άλλους να έρθουν», προσθέτει ο κ. Ταραμπέρης.
Ο Θεόφιλος Παναγιώτου, συνταξιούχος ΟΤΕ, εστιάζει και στις «ελεύθερες συζητήσεις που κάνουμε με Κοινωνικούς Λειτουργούς. Μιλάμε κι ακούμε, μαθαίνουμε, γινόμαστε καλύτεροι…».
Μαίρη Αννίνου, Μαρία Πλέγα. Δυο απ’ τις γυναίκες που κάτσαμε για ώρα και κουβεντιάσαμε. «Εδώ βρήκαμε φίλους που έχουμε και έξω από το ΚΑΠΗ. Δημιουργήσαμε κοινωνικούς δεσμούς. Πέρα από την Υγεία, την γυμναστική ή τις εκδρομές και το θέατρο ή το χορωδία», λένε. «Και ας φέρεται υπέροχα το προσωπικό», συμπληρώνει η κα Πλέγα, ενώ για τους άνδρες του ΚΑΠΗ θα πει: «Μας έχουν βασίλισσες»!
Η κα Αννίνου θα υπογραμμίσει το μήνυμα προς όποιον/α δεν έχει ακόμα πάει. «Δεν είμαστε μες την τρελή χαρά στις ζωές μας. Έχουμε προβλήματα. Εγώ έχω σοβαρό πρόβλημα όρασης κι είμαι χήρα. Έχουμε προβλήματα, και πολλά, όπως όλοι. Απλά εδώ είναι το στήριγμά μας για να γεμίζουμε ΖΩΗ».
Στην Πάτρα υπάρχουν 3 ΚΑΠΗ. Προσφυγικά, Ψαροφάι, Αγυιά. Θα ‘πρεπε να υπάρχει και 4ο, στο κέντρο. Είχε προταθεί παλιά, (εποχή Άμπετ Χασμάν) χώρος στο παλιό Αρσάκειο. Στο ΚΑΠΗ Προσφυγικών απασχολούνται 6 άτομα. Πέντε μόνιμοι, ένας συμβασιούχος (ιδού η χρησιμότητα των συμβασιούχων…). Τα εύσημα για την τρομερή δουλειά που γίνεται, πρέπει να τα δώσουμε σε όλους. Αλλά πρωτίστως στον προϊστάμενο αυτού του ΚΑΠΗ Ανδρέα Γριντέλα ο οποίος δηλώνει πως η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί «στην ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη. Βοηθάμε τους ηλικιωμένους υποστηρικτικά σε θέματα της καθημερινότητας συν το κομμάτι της Υγείας, σωματικής και ψυχικής». Εννοεί, είτε την Ιατρό που παρακολουθεί την υγεία των ηλικιωμένων και συνταγογραφεί, είτε τους ανθρώπους του θεάτρου, (όπως την κα Πέλλη Τσουκαλοχωρίτου, την οποία συναντήσαμε στη διάρκεια Θεατρικού), της χορωδίας, της γυμναστικής και του χορού, αλλά και τους Κοιν. Λειτουργούς που βάζουν θέματα προς συζήτηση. Πάνω απ’ όλα, τα εύσημα ανήκουν στον προϊστάμενο και των τριών ΚΑΠΗ της Πάτρας, τον Γιώργο Κολοκυθά, που κατάφερε να αλλάξει ριζικά την εικόνα και την λειτουργία. Μπράβο σε ΟΛΟΥΣ!
