Η επικαιρότητα της περασμένης εβδομάδας ήταν σχεδόν μονοθεματική, αφού μονοπώλησε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης το στυγερό έγκλημα της δολοφονίας της 28χρονης Κυριακής από τον πρώην σύντροφό της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων.

Με αυτή την αφορμή και για τα τραγικά λάθη των αστυνομικών που ενεπλάκησαν εκείνη τη νύχτα στο περιστατικό, ξύπνησαν μνήμες από την Πάτρα, όταν το 2000 ένας άλλος αστυνομικός, ο ανθυπαστυνόμος Νίκος Βρέτης, κατάφερε να σώσει τη ζωή μίας γυναίκας την οποία με απόλυτη βεβαιότητα θα είχε σκοτώσει ο απαγωγέας της.

Η πιο κάτω ιστορία συγκαταλέγεται σε εκατοντάδες άλλες όπου οι αστυνομικοί όχι απλά έκαναν το καθήκον τους, αλλά και λειτούργησαν με τη λογική η οποία αποτελεί το προαπαιτούμενο για να σωθεί ένας άνθρωπος. Κάτι δηλαδή που δεν έγινε σε μία πολύ πιο εύκολη για τη διαχείρισή της υπόθεση, στο Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων.

Ο ανθυπαστυνόμος Νίκος Βρέτης που σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή ήταν τη νύχτα της 2ας Μαΐου του 2000 αξιωματικός-εκφωνητής Υπηρεσίας στο κέντρο επιχειρήσεων της Άμεσης Δράσης Πατρών, όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από μία γυναίκα η οποία ίσα που είναι σε θέση να μιλήσει. «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με» μπόρεσε μόνο να πει λέγοντας ακόμη πως βρίσκεται φυλακισμένη από έναν άνδρα σε εγκαταλελειμμένο σπίτι στην περιοχή του Βασιλικού Αχαΐας.

Η γυναίκα βρήκε την ευκαιρία να τηλεφωνήσει χρησιμοποιώντας ένα από τα πολλά κλεμμένα κινητά του απαγωγέα της ο οποίος την είχε κλειδώσει στο σπίτι.

Ο Νίκος Βρέτης συγκεντρώνει όλα τα διαθέσιμα περιπολικά στην ευρύτερη περιοχή του Βασιλικού κατά μήκος της «111» με σαφή εντολή να αναζητηθεί το σπίτι όπου ήταν κλειδωμένη η γυναίκα και να εντοπιστεί ο άνδρας ο οποίος σύμφωνα με τις πληροφορίες εκείνης της στιγμής (οι οποίες δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν αργότερα) είχε δολοφονήσει και τον σύντροφο της γυναίκας.

Oι αστυνομικοί τον είδαν να περπατάει μέσα στα χωράφια, στη μέση του πουθενά. Το ματωμένο του μανίκι έδειχνε να μην τον απασχολεί. Κατέβηκαν απ’ το περιπολικό, και του μίλησαν. Οι δικαιολογίες του αστείες. «Έρχομαι απ’ την Πάτρα, τους είπε, είχα πάει να πιώ δύο ποτά».

Καταλαβαίνουν ότι μπορεί να έχουν μπροστά τους τον άνθρωπο για τον οποίο τους μίλησε η κοπέλα έντρομη στο τηλέφωνο. Και πράγματι, σε λίγη ώρα, θα τα έχει παραδεχθεί όλα. Και τον βιασμό και τη δολοφονία.

Η γυναίκα κατάφερε να επικοινωνήσει με την Αστυνομία και καθοδηγήθηκε με ψυχραιμία από τον αξιωματικό υπηρεσίας της Άμεσης Δράσης Πατρών Νίκο Βρέτη

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣΣτις 2 Μαΐου του 2000, το βράδυ, ένας 33χρονος άντρας θα σταματήσει το αυτοκίνητό του στον δρόμο Πατρών-Τριπόλεως στην περιοχή Βασιλικό. Είναι μαζί με την 25χρονη κοπέλα του.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο Γιάννης Κούλης, γνωστός στην αστυνομία και ως απλά «κλεφτρόνι» θα τους πλησιάσει. Χωρίς να τον καταλάβουν θα πυροβολήσει με την καραμπίνα του τον 33χρονο και με την απειλή ακόμα μίας δολοφονίας, θα παρασύρει την κοπέλα σε ένα αγροτικό σπίτι. Στο μέρος που ζούσε τα τελευταία χρόνια, και έκρυβε και τα κλοπιμαία του, ξεκομμένος από την οικογένεια του. Θα τη δέσει και θα τη βιάσει.

Δεν έχει ξεχάσει όμως ότι τον οδηγό δεν τον είχε αποτελειώσει. Θα γυρίσει να τον βρει. Εκείνος δεν είναι μέσα στο αυτοκίνητο. Παρά τον πυροβολισμό έχει καταφέρει να συρθεί μέχρι τον επαρχιακό δρόμο και να κάνει νόημα στα αυτοκίνητα να σταματήσουν. Δυστυχώς, έτσι όπως τον είδαν αιμόφυρτο, προτίμησαν να τον προσπεράσουν. Η αδιαφορία τους θα αποδεικνυόταν μοιραία.

Ο Κούλης θα τον πυροβολήσει δύο φορές. Θα πάρει το πτώμα του και θα το μεταφέρει μέσα στο αυτοκίνητό του, θα τον μεταφέρει στην περιοχή του Μιντιλογλίου όπου τα βάλει φωτιά στο ΙΧ και θα τον κάψει, θέλοντας να καλύψει τα ίχνη του.

Όλο αυτό το διάστημα η 25χρονη προσπαθεί να λυθεί. Η επιμονή της θα τη δικαιώσει, όπως και η εξυπνάδα και η ψυχραιμία της. Θα ψάξει ανάμεσα στα κλοπιμαία για να βρει ένα τηλέφωνο. Και πράγματι ο Κούλης έκανε «συλλογή» από κλεμμένα κινητά. Θα βρει ένα και θα πάρει τηλέφωνο την αστυνομία και θα της πει όσα ζει, χωρίς όμως να μπορεί να εξηγήσει που ακριβώς βρίσκεται. Απ’ τις λίγες πληροφορίες όμως, αστυνομικοί που ξέρουν καλά την περιοχή θα καταφέρουν να βρουν -περίπου- το σημείο που κρατούταν.

Τον δολοφόνο θα τον δουν να τριγυρνά τις πρώτες πρωινές ώρες και έτσι τυχαία, από ένα ματωμένο μανίκι, θα τον συλλάβουν.

Από την ανάκριση θα προκύψει ότι ο 34χρονος είχε αφαιρέσει από το θύμα και 120.000 δραχμές, ενώ τα τελευταία λόγια του θύματός του θα συγκλονίσουν.

«Γιατί μου το κάνεις αυτό, φίλε;», του είπε λίγο πριν τη χαριστική βολή, σύμφωνα με όσα δήλωσε στην κατάθεσή του. Όταν θα τον ρωτήσουν και οι αστυνομικοί τον λόγο που τα έκανε όλα αυτά, και πάλι δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Θα πει απλά ότι ο λόγοι ήταν «σεξουαλικοί». Μάλιστα θα ισχυριστεί ότι πρότεινε στο ζευγάρι να πάνε στο σπίτι του να κάνουν έρωτα κι εκείνος να κοιτάζει. Η άρνησή τους τον «ανάγκασε» να σκοτώσει. Η δικαιοσύνη δεν θα τον πιστέψει.

Οι κάτοικοι θα μαζευτούν έξω απ’ το δικαστήριο και θα προσπαθήσουν να τον λιντσάρουν. Οι ίδιοι θα πουν στον Τύπο ότι παλαιότερα είχε βάλει φωτιά σε σπίτι στην περιοχή Βασιλικό και είχε απειλήσει τους κατοίκους. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, είχε συλληφθεί δύο φορές για κλοπές και λιποταξία απ’ τον στρατό, ενώ πριν από καιρό είχε απειλήσει να δολοφονήσει την κοπέλα με την οποία είχε δεσμό.

Τον Ιανουάριο του 2001, το Μικτό Κακουργιοδικείο Λευκάδας θα τον καταδικάσει σε ισόβια κάθειρξη για φόνο και 25 έτη φυλάκιση για τον βιασμό της κοπέλας του θύματος.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ