| Όχι μόνο ήταν 256 κιλά κι έφθασε 120 και συνεχίζει, αλλά ήταν και μανιώδης καπνιστής, με 4 πακέτα τσιγάρα την ημέρα!

του Αχιλλέα Ροδίτη

Ούτε ο θάνατος των γονιών του, ούτε η ανεργία και η κακή οικονομική κατάσταση, ούτε βεβαίως το όποιο μπούλινγκ μπορεί να «γεύτηκε» στη ζωή του μπόρεσαν να σταθούν εμπόδιο στον μεγάλο του στόχο! Έναν στόχο που στην αρχή φάνταζε με άπιαστο όνειρο και που ο ίδιος γνώριζε πως η επίτευξή του απαιτούσε θυσίες που ούτε εκείνος ήξερε στην αρχή εάν θα μπορούσε να τις αντέξει.

Αλλά η θέληση, η πίστη τον «συνόδευσαν» σε αυτή την δική του «Οδύσσεια» για να χάσει 136 κιλά και να τα διώξει από πάνω του, φέρνοντας πάλι πίσω στη ζωή του, ένα ανεχτό βάρος το οποίο συνεχίζει να «παλεύει» για να μειώσει κι άλλο, ώστε να αποδώσει τον εαυτό του ακόμα πιο υγιή και δυνατό στη Ζωή!

Η «Πολιτεία» στρέφει τη ματιά της σήμερα σε έναν συμπολίτη μας που μπορεί – και πρέπει  – να αποτελεί παράδειγμα μίμησης για όλους μας. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά το βάρος και μια δίαιτα, ούτε αναφορικά με την υγεία. Αλλά για κάθε τι που μοιάζει δύσκολο, ακατόρθωτο, ανυπέρβλητο. Αλλά που μπορεί να πάρει «σάρκα» και «οστά» μόνο αν το θελήσουμε, το πιστέψουμε, αλλά (κυρίως) το αποφασίσουμε να διαβούμε τον δρόμο των Λαιστρυγόνων. Έναν δρόμο με «αγκάθια» που όμως θα σ’ οδηγήσει στο ξέφωτο του δικού σου «παραδείσου», όπως εσύ τον ορίζεις…!

Άλλωστε ο Αντώνης δεν ήταν μόνο παχύς. Ήταν και μανιώδης καπνιστής. Αλλά κι αυτό κατάφερε να το «κόψει»!

ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ… ΠΑΡΑΛΙΑ – ΡΙΟ!

Τηλεφωνώντας προχθές το βράδυ στον Αντώνη Ζηκόπουλο από την Παραλία Πατρών, η φωνή του ακούστηκε τρεμάμενη. Δεν του συνέβαινε τίποτα κακό…, απλώς ήταν πάνω στο ποδήλατό του, κάνοντας την διαδρομή: Παραλία – Ρίο!

• «Πώς το κατορθώνεις;», ήταν η αυθόρμητη ερώτησή μου. Για να «εισπράξω» μία αποστομωτική απάντηση με αρκετή δόση απορίας από τον Αντώνη:

• «Μα, αυτό το κάνω κάθε μέρα… Πώς νομίζετε έχασα τόσα κιλά; Καθισμένος στον… καναπέ;».

Έτσι, ο 48χρονος Αντώνης με έφερε στην πραγματικότητα αυτού του δύσκολου μεν δρόμου, αλλά καθόλου αδιέξοδου.

ΑΠΟ 256, ΣΤΑ 120 ΚΙΛΑ!

Όλα ξεκίνησαν πριν από δυο χρόνια όταν ο Αντώνης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με 40 οξυγόνο. «Ήξερα ότι είχα δυο δρόμους. Ή αυτόν που οδηγούσε στο άδοξο τέλος ή αυτόν που θα με έσωζε», λέει στην «Πολιτεία».

Προφανώς επέλεξε τον δεύτερο, τον πιο κοπιαστικό «μονόδρομο» σωτηρίας. «Η αρχή έγινε με… νερό με λεμόνι, κάθε μέρα. Με αυστηρή προσοχή σε ό,τι έτρωγα. Και με συνεχή, ακατάπαυστη άσκηση, κάθε μέρα», τονίζει!

«Αν ήταν δύσκολο; Φυσικά. Σχεδόν αδύνατο μου έμοιαζε στην αρχή, αλλά σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλιώς, εκεί που είχα φθάσει, δεν είχα απολύτως τίποτα να χάσω. Έτσι κι αλλιώς, θα έχανα στα σίγουρα μόνο αν συνέχιζα στην ίδια πορεία…», καταλήγει.

Σιγά – σιγά, βασανιστικά και μέσα από αμέτρητες στιγμές που τον έκαναν να θέλει να τα παρατήσει, εκείνος επέμεινε στον στόχο του. Και τελικά, πέτυχε αυτό που στην αρχή φάνταζε ακατόρθωτο: Να φθάσει, σε πρώτη φάση, τα 120 κιλά που ζυγίζει σήμερα!

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Εξυπακούεται ότι η προσπάθειά του δεν σταμάτησε. Η μείωση αυτών των κιλών ήταν ο πρώτος «κύκλος». Ο Αντώνης συνεχίζει τον αγώνα του, αυτή την μάχη με το μέσα του, με τους δικούς του «δαίμονες». Τον «επισκέπτονται» κάθε μέρα, θες από κακή ψυχολογία της στιγμής, θες γιατί ζει μόνο με ένα ΚΕΑ, θες γιατί κοπιάζει από την όλη προσπάθεια; Όμως κάθε μέρα καταφέρνει να είναι νικητής και με την ίδια δύναμη να ξεκινά την επόμενη μέρα του. «Θα φθάσω στα 80 κιλά. Και θα το κάνω στα σίγουρα. Έχω πίστη σε εμένα, και στο Θεό», μας λέει…

«ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΩ ΑΛΛΟΥΣ»

Μιλάω δημόσια για έναν και μόνο λόγο. Γιατί σαν κι εμένα μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι εκεί έξω. Είτε παχύσαρκοι, είτε καπνιστές, είτε απλά συνάνθρωποί μας που έχουν ένα πρόβλημα που τους φαίνεται «βουνό». Και με το παράδειγμά μου, δεν θέλω να τους πω: «να, κοιτάξτε εγώ τι κατάφερα», αλλά να τους περάσω το μήνυμα: «εφόσον εγώ το κατάφερα, σίγουρα μπορείς κι εσύ»!

Ειδικά για την περίπτωση του καπνιστή, δηλώνει: «Κάπνιζα τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Το έκοψα ξεκινώντας τη δίαιτα. Δεν λέω πως ήταν εύκολο, όχι. Αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο. Στη ζωή, τελικά, δεν υπάρχει ‘δεν μπορώ’, υπάρχει μόνο… ‘δεν θέλω’».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ