– Οι Έλληνες «βολευόμαστε» σε μικρά σπίτια. Αυτό δείχνει πανελλαδική έρευνα. Σε Πάτρα και Δυτ. Ελλάδα το 51,6% αγόρασε σπίτι κάτω των 100 τ.μ. και μόλις το 18,2% επέλεξε εμβαδόν άνω των 101 τ.μ.

του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημ. Αχαϊκή Πολιτεία)

Μια αύξηση της τάξης του 5% , σε σχέση με πέρυσι, προβλέπει στα ενοίκια φοιτητικών κατοικιών στην Πάτρα ο έμπειρος κτηματομεσίτης κ. Στάθης Χονδρομάρας ο οποίος έχει μία εμπεριστατωμένη εικόνα της αγοράς ακινήτων στην περιοχή. Βέβαια αυτό που υπογραμμίζει είναι ότι αυτή η αύξηση προστίθεται στο ήδη αυξημένο περυσινό ποσοστό το οποίο με τη σειρά του ήταν επίσης αυξημένο συγκριτικά με το 2022 κ.ο.κ.. «Η μεγάλη αύξηση έχει ήδη γίνει κι αυτό δεν αλλάζει», τονίζει. Ωστόσο, φροντίζει παράλληλα να κρατά «χαμηλά» τη «μπάλα» σε σχέση με τις εκτιμήσεις, αποφεύγοντας τις όποιες υπερβολές που, όπως αφήνει να εννοηθεί, γίνονται είτε από άγνοια, είτε από συμφέρον να περάσουν συγκεκριμένα μηνύματα που πολιτικό προσανατολισμό.

ΦΘΗΝΑ Ή ΑΚΡΙΒΑ…;

Με άλλα λόγια, ακολουθεί την τεχνοκρατική «γλώσσα» μένοντας πιστός στα δεδομένα. Αυτό που εξηγεί είναι ότι τα φοιτητικά σπίτια στην Πάτρα «πράγματι πολλά εξ αυτών νοικιάζονται από 400 έως ακόμα και 500 ευρώ το μήνα». Διευκρινίζει όμως ορισμένες κατ’ αυτόν σημαντικές παραμέτρους:

• Πρώτον, ότι τα εν λόγω διαμερίσματα είναι καινούργιας κατασκευής. Είτε εξ ολοκλήρου, είτε πρόκειται για παλιά οικοδομήματα που όμως έχουν υποστεί ολοκληρωμένη ανακαίνιση. Επίσης, διαθέτουν ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει από άποψη παροχών. «Δεν έχουμε απλά μια πόρτα ασφαλείας και διπλά τζάμια. Έχουμε θυροτηλεοράσεις, έχουμε συναγερμούς, έχουμε έξυπνες συσκευές, έχουμε τηλεοράσεις τελευταίας τεχνολογίας, έχουμε οπτικές ίνες και δίκτυο ίντερνετ υψηλών ταχυτήτων, έχουμε κουζίνες εφοδιασμένες με τις πιο σύγχρονες ηλεκτρολογικές συσκευές από ηλεκτρικές κουζίνες, ψυγεία, πιατικά και όσα απαιτούνται, πλυντήρια πιάτων και ρούχων, έχουμε κλιματιστικά νέας τεχνολογίας και άλλα πολλά». Εξηγεί έτσι, με λίγα λόγια, ότι πρόκειται για σπίτια τα οποία κατασκευάστηκαν μέσα από έναν πανάκριβο προϋπολογισμό και το υψηλό κόστος «δικαιολογεί» κατά ένα μέρος το επίπεδο του ενοικίου.

• Δεύτερον, κατά το άλλο μέρος, το επίπεδο τέτοιων ενοικίων «δικαιολογείται» από την συνολική επίπλωση που δεν εξαναγκάζει τον γονιό να… τρέχει στα αντίστοιχα καταστήματα, σε επιπλοποιία και μαγαζιά πώλησης ηλεκτρολογικού εξοπλισμού και οικιακών συσκευών, προκειμένου να εφοδιάσει το σπίτι του παιδιού του με όλα τα απαραίτητα. Πράγμα που θα «ανεβάσει» πολύ περισσότερο το συνολικό κόστος ή το μηνιαίο μίσθωμα εάν συνυπολογίσει κανείς και τις μηνιαίες δόσεις για την εξόφληση των αγορασθέντων.

Με άλλα λόγια, αυτό που λέει ο κτηματομεσίτης είναι ότι ίσως να φαντάζει ακριβό ένα ενοίκιο της τάξης των 400-500 €, αλλά μέσα από πιο προσεκτική σκέψη και ματιά, τελικά ενδεχομένως να είναι ακριβότερο ένα ενοίκιο των 300 € για μια γκαρσονιέρα ημι-επιπλωμένη που τελικά δεν έχει τίποτα ή σχεδόν τίποτα από όλα τα παραπάνω. Σημειωτέον, στην Πάτρα έχουν εκλείψει τα ενοίκια κάτω των 300€ ακόμα κι αν μιλάμε για ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ…

Επαγγελματίες της αγοράς ακινήτου επισημαίνουν ότι «το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι ακριβό ένα τέτοιο ενοίκιο», γιατί, όπως λένε, «είναι προσαρμοσμένο στο κόστος κατασκευής και το κόστος των υποδομών για τις σύγχρονες παροχές που προσφέρει». «Το πρόβλημα, είναι ότι το εισόδημα μιας μέσης οικογένειας, ενός μέσου γονιού, δεν έχει… ακολουθήσει την αξία ζωής και είναι λίγο για να ανταποκριθεί». Διότι, εξηγούν, ότι ένας ιδιοκτήτης που ανέλαβε να κατασκευάσει ένα τέτοιο σπίτι, δεν θα μπορούσε να το νοικιάσει λιγότερο, όσο κι αν το ήθελε.

Ο «ΓΟΛΓΟΘΑΣ» ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Αυτό στο οποίο εστιάζουν περισσότερο και το χαρακτηρίζουν «αντικειμενικό πρόβλημα» οι άνθρωποι των μεσιτικών γραφείων της Πάτρας είναι τα ενοίκια κατοικιών για μια μέση οικογένεια που, όπως σημειώνουν, «όντως… πετούν στα… ύψη». Ένα συνηθισμένο τριάρι στην Πάτρα δεν θα το βρεις κάτω από 600 ή και 700 ευρώ / μήνα, αναλόγως της περιοχής, του χρόνου κατασκευής, αλλά και των παροχών (κλιματισμός, σύγχρονες υποδομές, πάρκινγκ κ.λπ.).

«Εκεί όντως έχουμε θέμα κι έχουμε θέμα σοβαρό», δηλώνει ο κ. Χονδρομάρας. Τονίζοντας ότι αφενός τα σπίτια για ένα νέο ζευγάρι ή για ένα ζευγάρι με ένα ή δύο παιδιά μικρής ηλικίας, είναι ο μεγαλύτερος «βραχνάς». «Υπό την έννοια», όπως εξηγεί, «ότι υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση απ’ ότι προσφορά και έτσι οδηγούμαστε σε τιμές που υπερβαίνουν τις δυνατότητες». Και συμπληρώνει: «Ένα ζευγάρι που δύο μέσους μισθούς χρειάζεται τον έναν για το ενοίκιο και τα λειτουργικά έξοδα ή μέρος αυτών. Άρα, δύσκολα το αποτολμά». Περιγράφει μάλιστα έναν βαθμό ρίσκου και απ’ τις δύο πλευρές, και από αυτή των ενοικιαστών, αλλά και αυτή των ιδιοκτητών. «Αν ο ένας απ’ τους δύο χάσει τη δουλειά του, δε θα μπορεί να πληρώνει το νοίκι. Και ο ιδιοκτήτης θα χάσει τα λεφτά του», προσθέτει.

«ΣΤΡΟΦΗ» ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΣΠΙΤΙΑ

Στο μεταξύ, την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίστηκε η είδηση ότι οι Έλληνες «βολεύονται» σε μικρότερα σπίτια. Το έδειξε πανελλαδική έρευνα της RE/MAX Ελλάς. Σύμφωνα με αυτήν, σε Αττική και Θεσσαλονίκη καταγράφεται αύξηση του ποσοστού πωλήσεων ακινήτων εμβαδού έως 50 τ.μ., αλλά και εκείνων που είναι από 51 έως 75 τ.μ.. Το 50% των αγοραστών προτίμησε ακίνητα εμβαδού έως 75 τ.μ.. Ειδικότερα, το 24,7% των αγοραστών επέλεξε σπίτια έως 50 τ.μ., το 24,9%  από 51 έως 75 τ.μ., λίγο μικρότερο ποσοστό από αυτό αγόρασε σπίτια άνω των 76 τ.μ., το 23% επέλεξε εμβαδόν από 101 έως 150 τ.μ. και μόλις το 8,8% αγόρασε σπίτια άνω των 151 τ.μ..

Στην υπόλοιπη Ελλάδα, και στην Πάτρα και την Δυτική Ελλάδα, 29,8% των αγοραστών επιλέγει μικρότερα ακίνητα έως 50 τ.μ. και παρατηρείται αύξηση κατά περίπου 35% σε σχέση με πέρυσι, καθιστώντας τη συγκεκριμένη κατηγορία την πιο δημοφιλή, ενώ ακολουθούν τα ακίνητα εμβαδού από 51 έως 75 τ.μ. σε ποσοστό 21,8%, το 20,9% των αγοραστών προτιμά ακίνητα από 76 έως 100 τετραγωνικά μέτρα και, τέλος, ακίνητα εμβαδού από 101 έως 150 τετραγωνικά μέτρα επιλέχθηκαν από το μόλις 18,2% των αγοραστών.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Η ΟΙΚΟΔΟΜΗ «ΑΝΘΙΖΕΙ»

Αναλύοντας τους λόγους αυξήσεων στην αγορά ακινήτων, ο κ. Χονδρομάρας προτάσσει την αλλαγή που συνέβη στην αρχή της κρίσης, (2010). Πολλοί μετανάστευσαν, σπίτια άλλαξαν χέρια, νέες κατασκευές σταμάτησαν. Στα επόμενα χρόνια υπήρξε «στροφή» στην αξιοποίηση ακινήτων και όχι στην ιδιοκατοίκηση. Τώρα πια η οικοδομή δείχνει να «ανθίζει» ξανά, με το κέντρο πόλης να προσφέρεται για κατασκευή ακινήτων προς εκμετάλλευση και τα αποκεντρωμένα σημεία να ενδείκνυνται για δημιουργία μόνιμης κατοικίας.

Η ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ: