του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημ. Πολιτεία)

Η Μαρία Αγουρίδη στέλνει φιλιά, γελάει, κινητοποιεί τους Πατρινούς να μπουν στην καρναβαλική ατμόσφαιρα.

Σε μια εποχή δύσκολη, με πολλαπλά προβλήματα και άγχη, κυρίως ορμώμενα από τα οικονομικά δεδομένα, θεωρείται για πολλούς «δύσκολη υπόθεση» η διασκέδαση, το ξεφάντωμα και το γέλιο. Άρα και δύσκολη η δουλειά της Μαρίας, που επάξια είναι ο τελάλης του Πατρινού Καρναβαλιού.

Και λέμε «επάξια» διότι παρά την δυσκολία της αποστολής της, η ίδια κατορθώνει να την φέρνει εις πέρας δίνοντας χαρά και ευαισθητοποιώντας τον κόσμο, με τον αυθορμητισμό της. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι συχνά στις διαδρομές που κάνει με το καρναβαλικό όχημα στους δρόμους της πόλης, όχι απλά χορεύει και διαδίδει το μήνυμα της εισόδου της πόλης στον μεγάλο πολιτιστικό θεσμό, αλλά φροντίζει να συνομιλεί με διερχόμενους, να κάνει διάλογο, να μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και να τους παρακινεί να χορέψουν.

Και… μία, δύο, τρεις, το πετυχαίνει!