του Αχιλλέα Ροδίτη

Σωτήριο το ότι στην Πατρών – Πύργου τοποθετήθηκαν κορύνες «εγκλωβίζοντας» την κίνηση των οχημάτων μόνο σε μια λωρίδα και αποτρέποντας τις επικίνδυνες προσπεράσεις που οδηγούσαν σε αναρίθμητα τροχαία και στον θάνατο.

Από την άλλη, όμως, επαγγελματίες οδηγοί υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη κορυνών για τόσο μεγάλο μήκος προκαλεί μεγαλύτερο κίνδυνο, επειδή υποχρεώνει τους οδηγούς να προβαίνουν σε ακόμα πιο επικίνδυνες προσπεράσεις όταν τους δίδεται αυτή η δυνατότητα σε ορισμένα τμήματα της οδού.

Για παράδειγμα, ο επαγγελματίας οδηγός ταξί, κ. Ντίνος Τζουβέκας, αναφέρει ότι: «Για μεγάλο κομμάτι του δρόμου οι οδηγοί κάνουν υπομονή αλλά όταν ο δρόμος ‘ανοίγει’ λίγο, πατούν γκάζι και… όποιον πάρει ο χάρος»!

Και πράγματι, είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε ταξιδεύοντας μάλιστα βράδυ, από την Κυλλήνη προς την Πάτρα. Όλος ο όγκος των ΙΧ που είχαν βγει από το πορθμείο της Κυλλήνης, συν τα υπόλοιπα οχήματα που προέρχονταν από τον Πύργο και νοτιότερα, ταξίδευαν για πολλή ώρα στη μία λωρίδα, πίσω από φορτηγά που προκαλούσαν τεράστια καθυστέρηση.

Έτσι, στα σημεία του δρόμου όπου οι λωρίδες γίνονταν δύο για μερικές εκατοντάδες μέτρα, οι εκκινήσεις για προσπέραση θύμιζαν… αγώνες ράλι και γίνονταν διαδοχικά! Ενίοτε και με ολοφάνερο το ότι οι οδηγοί διακατέχονταν από εκνευρισμό.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που παίζοντας τη ζωή τους (και άλλων τη ζωή)  κορώνα – γράμματα, ανέπτυσσαν ιλιγγιώδεις ταχύτητες για να προλάβουν να προσπεράσουν κάποιο βαρύ όχημα ή προπορευόμενα ΙΧ και έκαναν «σφήνα»  στο τελείωμα του περιθωρίου που είχαν.