Καταρρέουν οι εργαζόμενοι στα χειρουργεία του ΠΓΝΠ

και εκλιπαρούν για λίγη άδεια, απ’ τις… 130 μέρες που τους οφείλονται!

του Αχιλλέα Ροδίτη

Είναι καθημερινές οι εκκλήσεις των εργαζομένων στα χειρουργεία του νοσοκομείου του Ρίου, να μειωθούν τα τακτικά χειρουργεία για να «βγουν» οι χρωστούμενες άδειες και οι ίδιοι να ανανεώσουν δυνάμεις.

Οι… κατάκοποι ήρωες που χειροκροτήσαμε στην πανδημία συνεχίζουν να μοχθούν χωρίς να ‘χουν πάρει «ανάσα» ξεκούρασης όλα αυτά τα χρόνια. Κι έχοντας στις πλάτες τους… αμέτρητες μέρες χρωστούμενης άδειας και ρεπό, που αν τις προσθέσει κάποιος από τους εργαζόμενους του χειρουργικού τομέα του νοσοκομείου, άνετα θα μπορούσε να λείψει από το πόστο του από… μισό μέχρι κι έναν χρόνο!

Παρ’ όλα αυτά υποχρεώνονται σε μια συνεχιζόμενη απασχόληση αφού σε αντίθεση με ότι συνέβαινε πάντα (προ πανδημίας) δεν έχει ακόμα αποφασιστεί αν θα μειωθεί ο αριθμός των τακτικών χειρουργείων.

Λέγεται μάλιστα ότι μεγάλη μερίδα χειρουργών «ούτε που το συζητά» ενώ κάποιοι άλλοι απλώς το βάζουν ως θέμα στο τραπέζι του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων με το παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς ωστόσο να τίθενται ηχηρά υπέρ της ορισμένου χρόνου αναβολής μερικών χειρουργείων ώστε οι εργαζόμενοι να ξεκουραστούν μετά από δυο χρόνια πρωτόγνωρης ταλαιπωρίας ελέω πανδημικής κρίσης.

Το πρόβλημα χαρακτηρίζεται ως η «ανοιχτή πληγή» των τελευταίων ημερών, στο νοσηλευτικό ίδρυμα, καθώς είναι καθημερινές οι διαμάχες μεταξύ εργαζομένων του χειρουργικού και ιατρών, με τους πρώτους όχι απλά να ζητούν αλλά να απαιτούν λίγες μέρες απ’ τις χρωστούμενες άδειες τους. Κι είναι ένα θέμα φυσικά που έχει ήδη φτάσει στα «αυτιά» της διοίκησης και άπαντες αναμένουν τη σχετική καθοδήγηση.

ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Επειδή τα χειρουργεία είναι ο απολύτως νευραλγικός τομέας αυτό που πάντοτε γινόταν, την εποχή πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, ήταν το καλοκαίρι να μετατίθεται χρονικά σε εύλογο όμως εύρος ένας ορισμένος αριθμός τακτικών χειρουργείων, προκειμένου να δίδεται η δυνατότητα να πάρουν οι εργαζόμενοι μέρος της άδειας τους.

Η πανδημία και η λειτουργία του ΠΓΝΠ ως μονάδα Covid-19 άλλαξε άρδην τα δεδομένα, με αποτέλεσμα τη γνωστή συσσώρευση τακτικών χειρουργείων που δεν έγιναν και βρίσκονται σε αναμονή. Στην παρούσα φάση επιδιώκεται να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερα τακτικά χειρουργεία για να κλείσει η «ψαλίδα» των εν αναμονή περιπτώσεων, αλλά αυτό συνεπάγεται αδυναμία παροχής αδειών και ρεπό στους εργαζόμενους. Οι οποίοι από την πλευρά τους, όμως, δηλώνουν… έτοιμοι να καταρρεύσουν!

ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ 130 ΕΩΣ 240 ΜΕΡΕΣ!

«Είμαι μητέρα τριών παιδιών και σ’ όλη την πανδημία ήμουν κάθε μέρα στη δουλειά και στα χειρουργεία. Δεν έχω ξεκουραστεί ποτέ μέχρι σήμερα. Αν πάρω έστω λίγες μέρες ρεπό ή άδεια, θα είμαι πιο αποδοτική», τονίζει στην «Πολιτεία» εργαζόμενη βάζοντας στις πρακτικές του διαστάσεις το ζήτημα.

Εργαζόμενοι που παράτησαν… σπίτια… οικογένειες… προσωπική ζωή κι… υποχρεώσεις για να είναι παρόντες στα δύσκολα. Αλλά τώρα πρέπει να παραμείνουν στις επάλξεις, με τις δυνάμεις τους να τους έχουν εγκαταλείψει.

Κάθε εργαζόμενος σε χειρουργείο λαμβάνει 25 μέρες κανονική συν άλλες 10 μέρες άδεια. Άρα σύνολο 35 μέρες. Αν προσθέσει κάποιος τις μέρες επί την 3ετία της πανδημίας και αθροίσει και τις οφειλόμενες μέρες ρεπό, τότε το σύνολο ξεπερνά τις 130 μέρες! Υπάρχει δε εργαζόμενος στον οποίο οφείλονται και μέρες πρόσθετες φθάνοντας στις 240! «Που σημαίνει ότι φεύγει φέτος και ξανάρχεται του χρόνου…», μας λέει συνάδελφος του.