άρθρο του Αχιλλέα Ροδίτη (από τη στήλη Αχι.Ρο.)

Χαζεύοντας στο ΤικΤοκ πριν λίγες μέρες, μου τράβηξε το ενδιαφέρον ένα βιντεάκι με τον συνονόματό μου, δήμαρχο του Βόλου, Αχιλλέα Μπέο. Απίστευτο αυτό που έκανε! Είχε πάει σε μια γειτονιά της πόλης, (νομίζω πρέπει να ήταν στο (Βολονάκι» με τους πεζόδρομους και τα καφέ, πάνω απ’ το λιμάνι και κοντά στο ιστορικό κέντρο), και με ένα κασμά στο χέρι… έσπαγε καινούργιες πλάκες!

Προφανώς δεν ήθελε να διαλύσει ξαφνικά τον πεζόδρομο. Αλλού ήταν το πρόβλημα. Είχε αναθέσει σε εργολάβο να φτιάξει καινούργια πεζοδρόμια αλλά με τον όρο να αφεθεί στις άκρες μια λωρίδα κενή ώστε να τοποθετηθούν λουλούδια. Μάλλον ο εργολάβος το ξέχασε ή δεν το κατάλαβε, οπότε ο δήμαρχος άρχισε μόνος του την «καταστροφή» για να επανορθώσει και τα λουλούδια να φυτευτούν όπως είχε προβλεφθεί.

Το τι έλεγε βέβαια το στόμα του, δεν περιγράφεται. Όμως η ενέργεια, (μας αρέσει ή όχι), μας στέλνει ένα μήνυμα – δίδαγμα: Ότι για να κάνεις δουλειά σε μια πόλη, πρέπει να τα «σπάσεις» τα ρημάδια τα «αυγά». Ούτε από συμφέροντα, ούτε από καθοδηγητές να εξαρτιέσαι. Να έχεις έναν στόχο και να κάνεις τα αδύνατα – δυνατά να τον πετύχεις για την πόλη σου.

Στην περίπτωση της Πάτρας, ο επόμενος δήμαρχος, όποιος κι αν είναι, ΟΦΕΙΛΕΙ να δώσει στην πόλη μας, «ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ». Να την κατευθύνει προς «κάτι» που να της δώσει «στόχο» ο οποίος να συνδέεται με την μελλοντική της ανάπτυξη. Η πόλη κινείται με το «χτες» της, με ένα άτιτλο «παρόν», με τον καθένα «μοναχικό καβαλάρη», χωρίς να ξέρει το «αύριο» της ποιο ΠΡΕΠΕΙ να ‘ναι.