Φθάσαμε στις ευρωεκλογές. Καταλάβαμε κάτι; Όχι θα πουν οι περισσότεροι. Χαλαρό το κλίμα… χαλαρές και οι Ευρωεκλογές. Και αν επαληθευθούν οι προβλέψεις των ειδικών – δημοσκόπων… χαλαρή και η ψήφος. Ημουν στις Βρυξέλλες πριν δύο μήνες και παρατηρούσα στο Ευρωκοινοβούλιο την αγωνία των ευρωβουλευτών αλλά και των συνεργατών τους για την αποχή. Τόνιζαν δε πως η Ελλάδα… καλά τα πάει μια και ποτέ δεν έχει πέσει κάτω από το 50%. Για παράδειγμα η Σλοβακία που τόσο «καιγόταν» να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είχε ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές του 2019… 28% (περίπου).

Δεδομένου πως το 2009 η συμμετοχή ήταν οριακά πάνω από το 50% (52,63%) και τις επόμενες δύο φορές προσέγγισε το όριο του 60%, δημιουργείται αναπόφευκτα η αίσθηση πως αυξήθηκε η δυναμική. Αναμφίβολα η απόφαση για σταυροδοσία έναντι λίστας χάρισε στις Ευρωεκλογές την αμεσότητα που έλειπε έναντι των υπόλοιπων αντίστοιχων διαδικασιών (βουλευτικές, αυτοδιοικητικές).

Ταυτόχρονα όμως οι αριθμοί παραπλανούν. Και αυτό γιατί οι Ευρωεκλογές του 2014 συνέπεσαν με το β’ γύρο των Δημοτικών – Περιφερειακών ανά τη χώρα και οι Ευρωεκλογές του 2019 με τον α’ γύρο αυτών. Άρα ο ψηφοφόρος, προσερχόμενος για να επιλέξει τοπικούς άρχοντες και συμβούλους με τους οποίους ως επί το πλείστον διατηρεί στενή σχέση, έριχνε φάκελο και στην κάλπη που είχε στηθεί παράλληλα για το Ευρωκοινοβούλιο. Οι δημοσκόποι επιμένουν πως την Κυριακή η συμμετοχή δεν θα ξεπεράσει το 45%. Που να ήξεραν οι ψηφοφόροι, και ειδικά εδώ στην Αχαϊα, πόσο άσχημο θα είναι αυτό και πως η αδιαφορία επηρρεάζει τις ζωές όλων.