Του Αχιλλέα Ροδίτη – 

Απόφοιτος της Βαρβάκειου και του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Καθηγητής Σάκης Ροδίτης είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα που δεν την προσπερνάς αλλά σε… τραβά σαν μαγνήτης γιατί πάντα έχει κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον να σου δώσει…

Έγινε αγαπητός σε κάθε του βήμα και πεπραγμένο: Ως Μαθηματικός στη Β/βάθμια εκπαίδευση, ως Συγγραφέας, ως επιμορφωτής εκπαιδευτικών, ως μέλος στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Αχαΐας. Κυρίως όμως ως εμψυχωτής των παιδιών!!

Από το 2000 είναι πρόεδρος του συλλόγου «Α.Σ.Τ.Ο-Επικοινωνούμε». Υπήρξε μέλος πολλών πολιτιστικών συλλόγων σε Αθήνα και Πάτρα, αλλά και της ομάδας εποπτικών μέσων της Μαθηματικής Εταιρείας Πατρών.

Εκτός των άλλων μέσω του συλλόγου Α.Σ.Τ.Ο. προωθεί την ιδέα της «Εναλλακτικής Διδασκαλίας» και της «Βιωματικής Εκπαίδευσης».

Έννοιες που μοιάζουν να ‘ρχονται από ένα… μακρινό μέλλον και εξασφαλίζουν την ουσιαστική εκπαίδευση. Που σε κάνουν να εύχεσαι, κάποτε να εφαρμοστούν στην πράξη διότι ο κόσμος θα μάθει περισσότερα, κυρίως όμως θα γίνει καλύτερος…

ΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ :

Ερ. Κύριε Ροδίτη, κατ’ αρχάς να ρωτήσω τι είναι ο εθελοντικός Σύλλογος ΑΣΤΟ-Επικοινωνούμε και ποια η προσφορά του στην τοπική κοινωνία;

Απ. Ο Σύλλογος ΑΣΤΟ-Επικοινωνούμε είναι οι 21 ομάδες που λειτουργούν στα πλαίσιά του. Σε μία εποχή που η οικολογική-κοινωνική κρίση και η άνευ όρων ανάπτυξη οδηγούν σε κοινωνία δύο ταχυτήτων και σε πρότυπα ανθρώπων υποταγμένων στον ορθολογισμό και την τεχνολογική κυριαρχία, ήταν αναγκαία η συσπείρωση ανθρώπων που δεν εφησυχάζουν και που πιστεύουν τόσο στο «πρόσωπο» όσο και στην ομαδική δράση και έτσι δημιουργήθηκε ο ΑΣΤΟ-Επικοινωνούμε.

Η προσφορά του είναι η ανάπτυξη δραστηριοτήτων που προωθούν την αντίληψη του ανθρώπου ως ενεργού πολίτη και αξίες όπως ο αλληλοσεβασμός, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η ειρήνη. Γίνονται ουσιαστικές παρεμβάσεις στα περιβαλλοντικά και πολιτιστικά δρώμενα της κοινωνίας και παροτρύνουμε τα μέλη μας για εθελοντική δημιουργία, αυτοέκφραση και ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Στις μέρες του κορονοϊού, υπήρξε μία θεαματική ανάπτυξη της Ομάδας Αλληλεγγύης του συλλόγου, που κινητοποίησε εκατοντάδες μέλη μας και μη.

Ερ. Αλήθεια, τι είναι… εθελοντισμός;

Απ. Ενώ η έννοια του εθελοντισμού συνδέεται με την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά, εγώ θα απέφευγα να παροτρύνω, χωρίς πλαίσιο, κάποιον να γίνει εθελοντής.

Θα του μιλούσα για την αρχή του αλτρουισμού, για την ιδέα της αλληλεγγύης, την αμοιβαιότητα, τις αξίες της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Γιατί στη σύγχρονη εποχή, ο Εθελοντισμός έχει γίνει και προϊόν εκμετάλλευσης, αναπληρώνοντας τα κενά που δημιουργούν η αδυναμία του κράτους και οι μηχανισμοί της αγοράς, θεωρώντας εθελοντισμό την προσφορά εργασίας με χαμηλό μισθό.

Εθελοντισμός λοιπόν για μένα σημαίνει: Προσφέρω και εμπλέκομαι ενεργά για να στηρίξω εκεί που υπάρχει κάποια ανάγκη, στα πλαίσια και στα όρια που έχω τη δυνατότητα και τη θέληση να το κάνω, πέραν των επαγγελματικών μου ασχολιών.

Ερ. Μιλήστε μας λίγο για τις κοινές σας δράσεις με τα παιδιά και τι αλλάζει στο «μέσα» σας αυτή η σχέση…

Απ. Η σχέση μου με τα παιδιά ξεκινάει από την πρώτη μέρα σαν εκπαιδευτικού στο Δημόσιο σχολείο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα στα πλαίσια του Α.Σ.Τ.Ο. Έδωσα ένα χαμόγελο και κάποιες γνώσεις και πήρα χαρά και μια αίσθηση πληρότητας. Βλέποντας ότι το σχολείο δεν ανέπτυσσε στους μαθητές του αναγκαίες δεξιότητες όπως: η συνεργασία, η έρευνα, η ομαδική δουλειά, η παρουσίαση, η ανάληψη πρωτοβουλιών, η αναλυτική και συνθετική σκέψη, η προσαρμοστικότητα, η περιβαλλοντική συνείδηση, η ενσυναίσθηση, το ενδιαφέρον για τα κοινά και τον συνάνθρωπο κλπ. έκανα την επιλογή μου. Αν και τα σχολικά πλαίσια είναι πολύ σφιχτά, πάντα υπάρχει χώρος για να δοθούν ανάσες ζωής στα παιδιά μας. Στον Α.Σ.Τ.Ο. συμβαίνει το μαγικό, αν και απόλυτα φυσιολογικό, να συνυπάρχουν αρμονικά, όλες οι ηλικίες. Στην ομάδα νέων (16 με 24) όπου σαν εξαίρεση, υπάρχω κι εγώ, νιώθω να έχω την ευκαιρία να συνεχίζω να εξελίσσομαι.

Ερ. Ταυτοχρόνως προάγετε και την «Εναλλακτική Διδασκαλία». Εξηγήστε μας λίγο το πλαίσιο της και τι επιτυγχάνεται μέσω αυτής της μεθόδου…

Απ. Πάντα ήθελα να βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους που να μου επιτρέπουν να διδάξω σύνθετες μαθηματικές έννοιες με συνηθισμένα υλικά, ακολουθώντας απλά και κατανοητά βήματα. Αυτό που αποδείχθηκε περίτρανα από την εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν πως αρκετοί «κακοί» μαθητές είχαν έναν τεράστιο μαθηματικό πλούτο στο μυαλό τους. Οι περισσότεροι από τους «κακούς μαθητές» προέρχονταν από κοινωνικά – οικονομικά – μορφωτικά περιβάλλοντα στα οποία η σχολική τάξη ή δεν έλεγε σχεδόν τίποτα ή απλά αναδείκνυε τις μαθησιακές τους δυσκολίες, καθώς και το «πολιτισμικό τους έλλειμμα», με συνέπεια την περιθωριοποίησή τους. Η άποψη αυτή μετατράπηκε σε βεβαιότητα όταν δούλεψα με ομάδες μαθητών.

Στον Α.Σ.Τ.Ο., μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε πολλά άτομα, με διαφορετικές ιδιότητες και να οργανώσουμε ένα υπέροχο λειτουργικό χώρο στη Βαλτετσίου 3 (που δυστυχώς δεν υπάρχει πια και δεν έχει αντικατασταθεί από την πολιτεία) και να υλοποιήσουμε ολιγόωρα προγράμματα για μαθητές και εκπαιδευτικούς της πόλης. Τώρα ξαναρχίσαμε δυναμικά και ελπίζουμε να συνεχίσουμε αυτή την, κατά τη γνώμη μας, χρήσιμη δραστηριότητα. Μια επι πλέον αξιολόγηση του έργου μας, ήρθε μετά από την παρουσίαση της δράσης μας σε επιστημονικό συνέδριο φυσικών. (Έχει ενδιαφέρον να διαβάσετε στην διεύθυνση astopatras.gr και στον τίτλο: Μαθαίνοντας για τον Αρχιμήδη).

Ερ. Κύριε Ροδίτη, τι κόσμο ονειρεύεστε; Και πόσο μακριά είναι ο σημερινός κόσμος από εκείνον, τον κατ’ εσάς ιδεατό;

Απ. Όσο μακριά κι αν μας κάνουν να νιώθουμε πως είναι το όνειρο για ευτυχία και ζωή για όλους, όσο δύσκολο κι αν είναι, με την παγκόσμια δομή της εξουσίας που υπάρχει, άλλο τόσο εύκολο είναι. Η τεχνολογία και η επιστήμη στις μέρες μας μας χωράνε όλους. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει, μια χούφτα ανθρώπων, να νέμεται όλο τον πλούτο του πλανήτη.

Πιστεύω λοιπόν σε μια κοινωνία του μέλλοντος που θα σέβεται όλους τους ανθρώπους και θα βλέπει ως πλούτο τη διαφορετικότητα και διεκδικώ δικαίωμα στο όνειρο για όλους μας!

Είμαστε σε έναν ασταμάτητο αγώνα ανάμεσα στη λογική του κέρδους και της εξουσίας και ενός κόσμου που στο κέντρο του έχει τη ζωή. Οι συλλογικότητες και τα κινήματα που εμπνέονται από αυτή την ανθρωποκεντρική λογική, κρατάνε ζωντανό αυτόν τον αγώνα.

ΔΕΙΤΕ όλη τη συνέντευξη στην εφημερίδα “ΠΟΛΙΤΕΙΑ”: