Το τελευταίο “αντίο” λένε σήμερα συγγενείς, φίλοι και απλοί θαυμαστές στην αγαπημένη Μάρθα Καραγιάννη, η οποία έφυγε από τη ζωή την περασμένη Κυριακή σε ηλικία 82 ετών.
Η κηδεία της ηθοποιού τελείται αυτή την ωρα στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ επιθυμία της οικογένειάς της είναι αντί στεφάνων να δοθούν τα χρήματα στο “Σπίτι του ηθοποιού”.
Στο Α’ Νεκροταφείο, υποβασταζόμενη έφτασε η στενή φίλη της Μάρθας Καραγιάννη, Ντόρα Δούμα, με την οποία τα τελευταία χρόνια ζούσαν μαζί.
Το στεφάνι της καλής της φίλης ήταν σε σχήμα καρδιάς και έγραφε: “Καλό ταξίδι Μαρθούλα. Η Ντόρα σου”.
Στο Α’ Νεκροταφείο, συγκινημένος και ο γνωστός ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας, ο οποίος μάλιστα ήταν κι εκείνος που αποκάλυψε ότι άφησε την τελευταία της πνοή ενώ μιλούσε μαζί του στο τηλέφωνο.
Η Μαρθα Καραγιάννη ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και άφησε το δικό της στίγμα, μαζί με άλλα κορυφαία ονόματα του χώρου.
Η πορεία της Μάρθας Καραγιάννη
Το ντεμπούτο της Μάρθας Καραγιάννη στον κινηματογράφο το έκανε σε ηλικία 17 ετών (1956) στην ταινία της Φίνος Φιλμς, “Η άγνωστος”, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1957 στην επιθεώρηση “Ελέφαντες και ψύλλοι” εκεί όπου γνωρίστηκε με το Γιάννη Δαλιανίδη. Προηγουμένως την είχε δει ο Ναπολέων Ελευθερίου να χορεύει στο κέντρο “Σε λα πεν” και της έκανε την πρόταση να παίξει στη συγκεκριμένη επιθεώρηση. Αργότερα συνεργάστηκε με τον επιχειρηματία του μουσικού θεάτρου Βασίλη Μπουρνέλη (Θέατρο Ακροπόλ). Στην τηλεόραση εμφανίζεται πρώτη φορά στη σειρά “Ο Δρόμος” (1977), το σενάριο της οποίας υπέγραφε αρχικά και μέχρι το θάνατό του ο Κώστας Πρετεντέρης.
Η κινηματογραφική της καριέρα συνδέθηκε με τα λαμπερά μιούζικαλ και τις κωμωδίες του Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία “Ζητείται ψεύτης”, όταν ήταν μόλις 22 χρόνων. Το 1963 έπαιξε στο πρώτο ελληνικό μιούζικαλ “Μερικοί το προτιμούν κρύο” που σκηνοθέτησε ο Δαλιανίδης. Ήταν η τρίτη επιλογή του σκηνοθέτη, μετά την ‘Αννα Φόνσου που αρνήθηκε τον ρόλο και την Πόπη Λάζου που καθυστερούσε στα γυρίσματα. Από εκεί και πέρα η Καραγιάννη έπαιξε σε όλα τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη: “Κάτι και να καίει” (1964), “Κορίτσια για φίλημα” (1965), “Μια κυρία στα μπουζούκια” (1967), “Οι θαλασσιές οι χάντρες” (1967), “Μαριχουάνα Στοπ” (1971).
Τραγούδησε για πρώτη φορά στην ταινία “Καπετάνιος για κλάματα” (1960) το τραγούδι “Σαν φυσά το μαϊστράλι”, αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας στην ταινία “Γοργόνες και μάγκες” (1968) το “Ο άνδρας που θα παντρευτώ” σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Επίσης, τραγούδησε στη βιντεοταινία “Μια τρελή, τρελή ζωντοχήρα” (1988).
Η ταινία “Ο παράς κι ο φουκαράς” είναι η τελευταία ταινία που έκανε εκτός Φίνου γιατί στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με τη μεγάλη κινηματογραφική εταιρία. Το 1965 θα κάνει ένα πέρασμα στην ταινία του Γιώργου Κωνσταντίνου “5000 ψέματα”. Το 1969, θα παίξει ένα δραματικό ρόλο στην ταινία του Νίκου Φώσκολου “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα” και ένα ρόλο κωμικό στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου “Η ωραία του κουρέα”.
Η συνεργασία της με το Γιάννη Δαλιανίδη και τον Κώστα Βουτσά απογειώθηκε στην ταινία “Το ανθρωπάκι” (1969). Τελευταία ταινία εκείνη την περίοδο είναι “Ο Μάγκας με το τρίκυκλο” (1972), ενώ θα επανέλθει μερικά χρόνια αργότερα με την ταινία πρωταγωνιστών του Γιώργου Λαζαρίδη “Ο Ποδόγυρος” (1980). Τελευταία, έπαιξε στις ταινίες “Πεθαίνω για σένα” (2009) και “Από έρωτα” (2014).
Όσον αφορά στο θέατρο, συμμετείχε επανειλημμένα στον θίασο των Γεωργίας Βασιλειάδου και Βασίλη Αυλωνίτη. Εμφανίστηκε κυρίως σε επιθεωρήσεις δίπλα στους Νίκο Σταυρίδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Γιώργο Κωνσταντίνου, Μαρίκα Νέζερ, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, Ρένα Ντορ, Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστη Μακρή, Κατερίνα Γιουλάκη, Σταύρο Παράβα, Αλέκο Λειβαδίτη, Μπέττυ Μοσχονά, Ελένη Προκοπίου, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Γιάννη Φέρμη, Τάκη Μηλιάδη, Σωτήρη Μουστάκα κ.ά.
