Ο τοίχος είχε την δική του ιστορία… Όχι όλα, αλλά κάποια από τα συνθήματα στους δρόμους της Πάτρας, μας «φωνάζουν» ή μας «ψιθυρίζουν». Σίγουρα μας προβληματίζουν. Αρκεί να τα διαβάσουμε και να αφήσουμε να «ταξιδέψουν» τη σκέψη μας…

Του Αχιλλέα Ροδίτη

Την ιδέα μας της «γέννησε» πρόσφατα ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Χρήστος Μπούρας, αναρτώντας φωτογραφίες από συνθήματα στους τοίχους. Γραμμένα από «ανήσυχους ανθρώπους», όπως είπε, «που έχουν επιλέξει να εκμυστηρεύονται σιωπές και αλήθειες σε τοίχους γιατί τρόμαξαν από τον κόσμο μας». Και όπως συμπέρανε, πολύ εύστοχα; «Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί από εμάς έχουν το παράθυρο ανοιχτό και χάνουν τη θέα και άλλοι σε κλειστά δωμάτια κοιτάζουν το σύμπαν…».

Και πράγματι. Ορισμένα δεν τα λες απλά «συνθήματα». Τα λες «κραυγές». Και άλλα, τα λες «ψίθυρους». Ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Φυσικά, δεν μιλάμε για τα συνθήματα που δεν έχουν τίποτα να σου πουν πέρα από μια… ποδοσφαιρική ομάδα, μια βρισιά ή ένα σχέδιο ακανόνιστο δίχως ουσία. Μιλάμε για τα… άλλα, εκείνα τα συνθήματα που τραβούν αμέσως τη ματιά σου. Που σε κάνουν να σταματάς, να διαβάζεις ξανά και ξανά. Να το κάνεις εικόνα στο μυαλό σου και να συνεχίζει να το σκέφτεσαι ακόμα κι όταν έχεις απομακρυνθεί από το σημείο.

Μιλάμε για τα συνθήματα που σ’ έναν κόσμο που «τρέχει» μη δίνοντας σημασία στα απλά, σου μπολιάζουν, όχι τόσο στο μυαλό όσο στην ψυχή, προβληματισμούς που «αγκαλιάζουν» την ουσία της ζωής και της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης, του αληθινού σκοπού καθένα εξ ημών.

Άλλα (συνθήματα) πολιτικού περιεχομένου, άλλα ερωτικού – συναισθηματικού και άλλα κοινωνικού χαρακτήρα. Σε μια γραμμή, άντε σε δύο, το πολύ, όλη η ουσία. Κι η αλήθεια σου αποκαλύπτεται διάπλατα και ανοίγει το «παράθυρο» του μυαλού οδηγώντας την σκέψη σου πιο πέρα απ’ τον ορίζοντα που η καθημερινότητα σου κι η ρουτίνα, σου έχουν ορίσει…

Κάποιος μας «φωνάζει» με το σύνθημα του για να μας κινητοποιήσει. Όπως το «Κλείσε το facebook και βγες μια βόλτα στη βροχή». Ή το «Έχεις τη δύναμη». Ή το «Αγαπήστε με». Αλλά και το «Καιρός να τελειώνουμε με τον αστραφτερό κόσμο του τίποτα». Και άλλος, στέλνει με πιο ψιθυριστή «φωνή» ένα σύνθημα προς έναν αποδέκτη, συνήθως για την αγάπη και τον έρωτα. Με τρόπο, άλλοτε ευθύ και πεζό κι άλλοτε ποιητικό. Με το «Αχ, γιατί να είσαι τόσο ρεφορμίστρια». Ή το «αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα».

Κάποια τέτοια μηνύματα παρουσιάζουμε σήμερα στην «Πολιτεία». Ορισμένα, γραμμένα στους δρόμους της Πάτρας, που μπορείτε να συναντήσετε μπροστά σας. Αρκεί να πάρετε την προσοχή σας απ’ την «ταχύτητα» των πολλών γύρω και να εστιάσετε το μάτι στα πιο απλά που προσπερνάτε…

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ:

Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας: