Επίσκεψη των γιατρών… Πρέπει να βγεις έξω. Ακολουθείς τον διάδρομο του 2ου ορόφου στην Ορθοπεδική κλινική του “Αγίου Ανδρέα” και χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι σε ένα… ήσυχο σημείο.

Σε μια γωνιά που δεν θυμίζει νοσοκομείο… Περιμένεις υπομονετικά, την ενημέρωση από τους γιατρούς και αυτοί με τη σειρά τους να τους “βομβαρδίσεις” στις ερωτήσεις…

Ο “νόμος” του νοσοκομείου “σπάει” ξαφνικά μπροστά από μια ντουλάπα, τοποθετημένη σε αυτό το σημείο. Λες και ήθελαν να σου μιλήσουν κάποιοι, να σου κάνουν παρέα, χωρίς να είναι εκεί. Να σου πουν, “θα περάσει”, δεν είσαι μόνος. Κάτσε να τα πούμε, σου “λέει” η ντουλάπα… Και αρχίζει τη δική της ιστορία… Μηνύματα, συνθήματα, στίχοι, παραφρασμένοι στίχοι που σε κάνουν να γελάς ξορκίζοντας τις αρνητικές σκέψεις και την κούραση.

Μαύρα στίγματα με νόημα σε μια ντουλάπα νοσοκομείου, που άφησαν εκεί, ασθενείς, συνοδοί, εργαζόμενοι; Δεν έχει τόσο σημασία, όσο αυτό το “ξέφωτο” που βρίσκεται εκεί και σε κάνει για λίγα λεπτά να γελάς ακόμα κι αν τα χέρια σου πονάνε και καίνε από τα πολλά αντισηπτικά…

Ας δούμε μερικά:

– «Όσο περισσότερη η γνώση, τόσο μικρότερο το Εγώ. Όσο μικρότερη η γνώση, τόσο μεγαλύτερο το Εγώ».

– «Να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου: την καλή υγεία, δύο φίλους και μία αγάπη!!!».

– «Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί».

– «Πριν διαγνώσεις τον εαυτό σου με κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοπεποίθηση, βεβαιώσου ότι δεν περιστοιχίζεσαι από ανόητους».

– «Δεν θυμόμαστε μέρες, στιγμές θυμόμαστε».

– «Τα πιο γλυκά τραγούδια μας είναι τα μελαγχολικά».

– «Για τα αλλού μην ελπίζεις, δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχειν οδό».

– «Ποτέ δεν σημαδεύουμε στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος».

– «Αν δεν φας τούμπα, δεν θα έχεις μία συναρπαστική ιστορία να λες».

– «Γεμίσαμε αλλουβρέχηδες».

– «Η φωτογραφία είναι βλέπω, ο λόγος εννοώ».

– «Οι περισσότερες δυστυχίες σε αυτό τον κόσμο, οφείλονται σε πράγματα που δεν ειπώθηκαν».

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΜΑΡΚΑΔΟΡΟΣ

Όσα διαβάζεις στα «φύλλα» της ντουλάπας του Νοσοκομείου είναι λόγια δικά τους ή κλεμμένα. Όλα μα όλα όμως είναι ο καθρέφτης της ψυχής τους. Εκείνη την ώρα που είτε έχουν αφήσει πίσω τους μία δυσκολία, είτε που τα δύσκολα είναι μπροστά.

Η ιστορία της ντουλάπας του Νοσοκομείου μας λέει πολλά. Είτε κάποια από τα λόγια είναι φρεσκογραμμένα, είτε άλλα έχουν σβηστεί, ή ακόμη και τα περισσότερα που δεν υπάρχουν, «πέταξαν» από το οινόπνευμα και το χαρτί της καθαρίστριας που τα έσβησε.

Δεν παύουν όμως να υπάρχουν εκεί σβησμένα, ξεθωριασμένα ή ευανάγνωστα και να θυμίζουν σε όλους τους αναγνώστες πως υπάρχουν πολλές προσωπικές ιστορίες. Πολλά βασανισμένα χέρια που βρήκαν τη δύναμη και έναν μαρκαδόρο να πουν κάτι που αν δεν ήσαν εκεί ίσως ποτέ να μην το έλεγαν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ