Οι συγγενείς των θυμάτων αλλά και ολόκληρη η χώρα ζητούν την απόδοση δικαιοσύνης για ένα γεγονός που για πολλούς είναι έγκλημα.
Ο θρήνος έγινε πόνος, ο πόνος έγινε οργή. Η οργή αγώνας, ένας αγώνας για την δικαίωση 57 ψυχών και δεκάδες αναπάντητα γιατί, που ένα χρόνο μετά κανείς δεν τους έχει δώσει απαντήσεις.
Το ρολόι έδειχνε 23 και 22 στις 28 Φεβρουαρίου 2023 ο χρόνος στην κοιλάδα των Τεμπών πάγωσε για πάντα.
Για όλες εκείνες τις οικογένειες που μέσα στο φλεγόμενο τρένο έχασαν ένα κομμάτι από τη ζωή τους. Μια σάρκα από την σάρκα τους αλλά και για όλους εκείνους που τραυματίστηκαν αλλά επέζησαν. Οι πληγές της ψυχής τους όμως θα μείνουν πάντα ανοικτές.
Η επιβατική αμαξοστοιχία Ιντερσίτι 62 συγκρούεται μετωπικά με την εμπορική. Κόλαση επί γης, άνθρωποι σε πανικό, βαγόνια τυλιγμένα στις φλόγες. Οι περισσότεροι επιβάτες φοιτητές που δεν επέστρεψαν ποτέ στα σπίτια τους.
Για 18 χιλιόμετρα και 12 λεπτά τα 2 τρένα κινούνται στην ίδια γραμμή με την επιβατική αμαξοστοιχία να έχει αναπτύξει 166 χιλιόμετρα την ώρα και την εμπορική να κινείται με 120 χιλιόμετρα την ώρα, οι μηχανοδηγοί δεν προλαβαίνουν να αντιδράσουν.
Τα δάκρυα των συγγενών των θυμάτων δεν έχουν στεγνώσει. Στα αυτιά τους ηχούν τα ουρλιαχτά των παιδιών τους, των μανάδων τους, των πατεράδων τους. Ζητούν δικαίωση θα έρθει;
57 οικογένειες πήραν τους δικούς τους ανθρώπους σε κλειστά φέρετρα. Δεν τους έδωσαν το δικαίωμα ούτε να τους νεκροφιλήσουν.
57 ψυχές ζητούν δικαίωση
Ένα χρόνο μετά ο άπειρος σταθμάρχης και ο επιθεωρητής του ΟΣΕ βρίσκονται προφυλακιστέοι αλλά υπάρχουν κατηγορούμενοι που ακόμη δεν έχουν καν καταθέσει.
«Δεν με ενδιαφέρει εμένα η επάρκεια ενός υπαλλήλου. Μπορεί κακώς να ήταν εκεί σαφώς κακώς ήταν μόνος του. αλλά τι σημαίνει αυτό; Εάν εκείνη την ώρα πάθαινε ανακοπή και δε μπορούσε να κάνει τη δουλειά του. δε μπορείς το 2023 στην Ευρώπη που όλα είναι αυτοματοποιημένα εγώ να λέω ότι φταίει ο σταθμάρχης γιατί το ακούσαμε από πολιτικό αυτό που είπε ότι δεν πάτησε το κουμπί», δήλωσε η κα Καρυστιανού.
Τριάντα τρεις κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν κατά περίπτωση το κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών. Η λίστα των κατηγορουμένων περιλαμβάνει στελέχη των σιδηροδρομικών εταιρειών και διοικητικούς υπαλλήλους του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών. Κάποιοι από αυτούς έχουν λάβει προθεσμία για να απολογηθούν έως τις 7 Μαρτίου…του 2024.
Το περιβόητο κτίριο της τηλεδιοίκησης στη Λάρισα δεν λειτουργούσε από το 2019. Στο εσωτερικό υπήρχαν εικόνες εγκατάλειψης και απόλυτης διάλυσης. Εάν λειτουργούσε τα συστήματα ασφαλείας θα ενεργοποιούνταν και θα προειδοποιούσαν ότι ένα τρένο κινείται σε αντίθετη τροχιά. Ένα κτίριο φάντασμα όμως μετέτρεψε τα τρένα σε τυφλά.
Πόρισμα – καταπέλτης
Το πόρισμα των ειδικών πραγματογνωμόνων των οικογενειών των θυμάτων…. καταδεικνύει το μέγεθος των λαθών και των παραλείψεων
Στις 3 Μαρτίου ολοκληρώνεται η έρευνα για τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση των θυμάτων. Την ίδια μέρα μπουλντόζες και γερανοί επιχειρούν στο σημείο της τραγωδίας.
Μία μέρα αργότερα στις 4 Μαρτίου φορτηγά απομακρύνουν χώματα και μπάζα.
Στις 6 Μαρτίου ειδικά μηχανήματα μπαζώνουν το σημείο σκεπάζοντας για πάντα σύμφωνα με το πόρισμα κρίσιμα στοιχεία που θα βοηθούσαν στην έρευνα.
Κανείς μέχρι και σήμερα δεν έχει εξηγήσει στους συγγενείς των θυμάτων ποια ήταν η καύσιμη ύλη που προκάλεσε τη μεγάλη έκρηξη αμέσως μετά τη μετωπική σύγκρουση των 2 τρένων. Τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία; Στα συντρίμμια οι εμπειρογνώμονες εντόπισαν ξυλόλιο το οποίο δε μπορούν να δικαιολογήσουν.
Ένα χρόνο μετά, με τρία πορίσματα και μία ανακριτική έρευνα σε εξέλιξη οι πληγές ματώνουν ακόμα…
Δάκρυσε ξανά όλη η Ελλάδα
Η Ελλάδα δάκρυσε ξανά. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Να μην ξεχάσει κανείς…
Μανάδες, πατεράδες, αδέλφια, συμφοιτητές, φίλοι. Αγκαλιές παρηγοριάς, τα δάκρυα δεν θα στερέψουν ποτέ. Ένα κερί λίγα λουλούδια και σημειώματα για τους νεκρούς του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
«Δεν τους δώσαμε το τελευταίο φιλί»
Θρήνος, πόνος και οργή, ένα χρόνο μετά. Εκεί που χάθηκαν 57 ψυχές. Στα βαγόνια του Intercity 62.
«Περιμένω να γυρίσει. Ξέρω ότι είναι στη Θεσσαλονίκη να μου πει ήρθα μάνουλα μου να σε αγκαλιάσω και εγώ δεν της έδωσα το τελευταίο φιλί. Πονάμε, ο θυμός όμως είναι πιο μεγάλος. Θα παλέψω να δικαιωθεί η κόρη μου. Σκότωσαν τα ονειρά της, τα ονειρά μας», δηλώνει η μητέρα της Κλαούντιας.
Εκεί…. στον τόπο που μαρτύρησαν τα παιδιά τους, στο ίδιο σημείο δίνουν υπόσχεση ότι θα δικαιώσουν τις ψυχές τους.
«Να μην μας ξεχάσετε. Εγώ θα είμαι πάλι εδώ, έστω και μόνος. Όσο ζω θα έρχομαι εδώ για τα παιδιά μου. Τη μάχη θα τη δώσω στα δικαστήρια γιατί τα παιδιά μου είχαν γονείς. Ο Νίκος Πλακιάς ήταν γονέας, τα έφερα στον κόσμο όχι για να μου τα δολοφονήσουν», λέει ο πατέρας των διδύμων κοριτσιών.
Οι Θώμη και Χρύσα Πλακιά και η πρώτη τους ξαδέλφη τους, Αναστασία Πλακιά, επέβαιναν στο μοιραίο τρένο. Έχασαν τη ζωή τους πριν καν συμπληρώσουν τα 20 τους χρόνια.
«Εμείς νιώθουμε ότι κορίτσια μας είναι εδώ. Εδώ θα ερχόμαστε πάντα μέχρι να υπάρξει δικαίωση. Εδώ δώσαμε τον όρκο δικαίωσης των παιδιών μας», τονίζει ο πατέρας της Αναστασίας.
Ο Λυσίμαχος Παπάζογλου, επίσης πατέρας θύματος, αναφέρει: «Ελπίζουμε η ελληνική δικαιοσύνη να τα βρει όλα, γιατί δεν τα έχει βρει όλα».
Η 20χρονη Κλαούντια ήταν φοιτήτρια στην Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Δεν ήθελε να ταξιδεύει με λεωφορείο γιατί φοβόταν. Θεωρούσε, όπως και η μητέρα της, ότι το τρένο ήταν ασφαλές.
«Έκοψε το τελευταίο εισιτήριο θανάτου στις 28 Φεβρουάριου 2023. Μαζί της πέθανε και η καρδιά μου», λέει η μητέρα της.
Όλοι με τον ίδιο αβάσταχτο πόνο, με μια κορδέλα στο στήθος και την ημερομηνία που θα τους στοιχειώνει για όλη τους τη ζωή.
«Ένας άγγελος ξανθός, γαλανομάτα. Ένα καλό παιδί», λέει η μητέρα της Ιφιγένειας.
Η μητέρα του 28χρονου Σωτήρη Καραγεωργίου από την Ημαθία, που έχασε τη ζωή του στα Τέμπη, πήγε σήμερα για πρώτη φορά στο σημείο μηδέν.
«Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ είναι πάρα πολύ σκληρό. Κανείς δεν πρέπει να ζει τέτοια πράγματα».
Ο πατέρας της Ελπίδας Χούπα, αναφέρει ότι «η δικαιοσύνη αργεί και εάν θα έρθει. Έρχεται σέρνοντας. Σήμερα είμαστε εδώ με πόνο και θλίψη. Ένα κομμάτι από εμάς έφυγε από αυτό το σημείο».
«Περιμέναμε να είναι ψέμα, δεν είναι. Μας χορτάσανε όμως στα ψέματα οι δικαστικοί, οι κυβερνώντες, η ολιγωρία τους», δηλώνει ο Αντώνης Ψαρόπουλος.
Η μητέρα ενός θύματος θυμάται το χαμόγελο και την αγκαλιά του γιου της. «Μου έλεγε μαμούκα μου. Αυτό μου έχει μείνει».
«Πονάμε όσο δεν πάει άλλο. Είμαστε θυμωμένοι όσο δεν πάει άλλο», σημειώνει ο πατέρας του Ντένις Ρούτσι.
Ήταν όλοι εκεί…
Ήταν όλοι εκεί όχι για να θυμούνται αλλά για να μην επιτρέψουν σε κανέναν να ξεχάσει.
«Δικαιοσύνη μόνο. Έχασα το λουλούδι μου, το αγόρι μου. Μηχανοδηγός 29 ετών. Είχε μπει στη δουλειά στον ΟΣΕ και χαιρότανε», αποκαλύπτει η μητέρα του Νίκου Ναλμπάντη.
Με σπασμένη φωνή ο Δημήτρης Κουρέτας υποσχέθηκε ότι στο σημείο μηδέν, εκεί που τόσο βεβιασμένα μπαζώθηκε, θα στηθεί μνημείο για τις 57 ψυχές που ζητούν δικαίωση.
«Σήμερα το μόνο πράγμα που μπορώ να πω είναι ότι σαν Περιφερειάρχης σας σέβομαι και σαν πολίτης σας θαυμάζω για το κουράγιο σας».
Ήταν εκεί και όλοι όσοι εκείνη την εφιαλτική νύχτα μούδιασαν από την οσμή της καμένης σάρκας από το αίμα που πότισε τη γη.
Στα Τέμπη ο πατέρας του Γεράσιμου
Στο σημείο της σύγκρουσης, που οι 57 συνάνθρωποί μας είδαν το νήμα της ζωής τους να κόβεται, βρέθηκε και ο πατέρας του Γεράσιμου, του μοναδικού επιζώντα του πρώτου βαγονιού.
Ο 22χρονος φοιτητής εδώ και ένα χρόνο δίνει μάχη για τη ζωή του. Εδώ και μήνες βρίσκεται σε ειδικό κέντρο στη Βοστώνη και παραμένει σε κωματώδη κατάσταση.
Ο πατέρας του ήρθε στην Ελλάδα πριν από τρεις ημέρες για το μνημόσυνο και θα επιστρέψει στις ΗΠΑ για να βρίσκεται δίπλα στον αγώνα του γιου του.
Εκδήλωση μνήμης στην Καλαμπάκα για τα τρία κορίτσια
Αυτήν την ώρα στην Καλαμπάκα, στον σταθμό της πόλης η οικογένεια Πλακιά πραγματοποιεί εκδήλωση για τη Θώμη, τη Χρύσα και την Αναστασία.
Τα τρία κορίτσια το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 επιβιβάστηκαν στο τρένο με προορισμό τη Θεσσαλονίκη και δεν επέστρεψαν ποτέ σπίτι τους.
