Η συζήτηση για την έλευση του τρένου επανήλθε στο προσκήνιο με τις μακροσκελείς επιστολές του δημάρχου Κώστα Πελετίδη, με τη σύσκεψη υπό τον κ. Κυρανάκη που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά και με έντονες συζητήσεις και πλήθος σχολίων στο διαδίκτυο.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως μπορεί να αναβλήθηκε η προγραμματισμένη κρίσιμη σύσκεψη για την πορεία του σιδηροδρομικού έργου στην Πάτρα και την τύχη του Οδοντωτού, ωστόσο ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών πραγματοποίησε επίσκεψη – «αστραπή» στην περιοχή.

Η επίσκεψη διήρκησε ελάχιστα, εξαιτίας του τραγικού εργατικού δυστυχήματος στον ΗΣΑΠ Αττικής (με θύμα τον 50χρονο εργαζόμενο την Τετάρτη), γεγονός που διέκοψε απότομα την παρουσία του στα μέρη μας. Παρόλα αυτά, ο υφυπουργός πρόλαβε να πραγματοποιήσει σύντομες επαφές, καθαρά τεχνικού χαρακτήρα, στο Ρίο.

Ειπώθηκε μάλιστα ότι τις αμέσως επόμενες ημέρες αναμένεται να οριστικοποιηθεί η ημερομηνία διεξαγωγής της σύσκεψης με τους φορείς στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το μείζον ζήτημα όμως, είναι ότι στην Πάτρα (ως συνήθως) απουσιάζει η ενιαία φωνή. Ναι μεν ο Πελετίδης έχει στα χέρια του μία ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ωστόσο αυτή «υπονομεύεται» τακτικά από εκφράσεις του τύπου «δεν έχουμε τρένο, ας δεχθούμε μία συμβιβαστική λύση» κ.λπ.

Αν ανάλογες καταστάσεις διαδραματίζονταν σε άλλη περιφέρεια (π.χ. στην Κρήτη), δεν θα συζητούσαν καν μεσοβέζικες λύσεις. Όπως ακριβώς έπραξαν με τον ΒΟΑΚ, όπου κατάφεραν να μην πληρώνουν διόδια.

Θα διαμήνυαν «υπόγειο ή μην ξαναπατήσετε το πόδι σας στο νησί» και θα πετύχαιναν τον στόχο τους. Δυστυχώς, στην Πάτρα δεν ακολουθούμε τέτοιες πρακτικές και δεν είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά. Όπως τόνισε και ο δήμαρχος, υπογειοποιήσεις πολλών χιλιομέτρων έχουν γίνει στο Κιάτο, στο Αίγιο, στην Παναγοπούλα κ.α. Επομένως, γιατί όχι και στην Πάτρα;

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ