Ο παρουσιαστής της εκπομπής «Από τόπο σε τόπο», που ταυτίστηκε με την παράδοση και βραβεύτηκε από την ΠτΔ, απαντά στο «τί είναι παράδοση» και γιατί πρέπει να την διατηρούμε «ζωντανή».

 

Του Αχιλλέα Ροδίτη

 Ο Χρήστος Μυλωνάς, μισός Αχαιός στην καταγωγή του, είναι ο άνθρωπος πουμέσα απ’ τη συχνότητα του καναλιού της Βουλής και την εκπομπή «Από τόπο σε τόπο», μοχθεί για να διαδώσει την παράδοση μας. Και να την «περάσει» στους νέους.

Ο ίδιος μιλά για την προσπάθεια του, την Αχαΐα, τους νέους, αλλά και το βραβείο «Μπότση» με το οποίο τιμήθηκε προσφάτως και του το απένειμε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

Ερ: Τελικά, τι είναι Παράδοση;

Απ: Θα μου επιτρέψετε ν’ αντιστρέψω για λίγο, αυτό το σημαντικό ερώτημα και να δούμε, τι δεν είναι τελικά παράδοση: Δεν είναι λοιπόν παράδοση, το να αρνούμαστε συνειδητά και με πείσμα, οτιδήποτε Ελληνικό υπάρχει.. Δεν είναι παράδοση, να θυσιάζουμε στον βωμό της εμπορικότητας, την πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλοιώνοντας και παραποιώντας τα τραγούδια και τα ήθη κι’ έθιμά μας. Δεν είναι παράδοση, να απαρνιόμαστε  τις προγονικές μας αξίες κι’  όλα όσα  κουβαλάμε απ’ το σπίτι μας, απ’ τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.

Δεν είναι παράδοση  να λησμονούμε, το ένδοξο παρελθόν του λαού μας και όλους όσους θυσιάστηκαν, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι και να καπηλευόμαστε αυτή την ελευθερία, εις βάρος των αξιών και των ιδανικών της Πατρίδας μας. Δεν είναι παράδοση να ξεχνάμε, πως αν είμαστε παγκοσμίως γνωστοί, είμαστε τελικά, ακριβώς γι΄ αυτήν την μακραίωνη παράδοση που κουβαλάμε και που έρχεται κατευθείαν απ’ την αρχαιότητα, όπως και η μουσική μας, που είναι «το υπόστρωμα του Ομήρου, του Αισχύλου και του άδοντος Πλατωνικού Σωκράτη».

Συνεπώς δεν μπορούμε να γυρίζουμε την πλάτη στο παρελθόν μας, αν θέλουμε να έχουμε παρόν και μέλλον, ενώ είναι χρέος όλων μας, να  μεταλαμπαδεύσουμε με την σειρά μας αυτούσια, απαράλλακτα κι’ ανόθευτα, από τόπο σε τόπο κι’  από γενιά σε γενιά, όλα όσα παραλάβαμε απ’ τους προγόνους μας.

Ερ: Πόσο δύσκολο είναι να αποτυπωθεί ό,τι παραδοσιακό μέσω μιας εκπομπής;

Απ: Είναι αρκετά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο! Τα πάντα θέλουν όπως λέμε τον χρόνο και τον  τρόπο τους. Σ’ επίπεδο εκπομπής, στόχος μας ήταν εξ’ αρχής, ν’  αναγάγουμε  σε πρωταγωνιστέςαπλούς καθημερινούς ανθρώπους, προβάλλοντας κι’ αναδεικνύοντας την λαογραφία, την κατά τόπους  μουσική  παράδοση, την ιστορία, την  τέχνη, το θέατρο, την  ντοπιολαλιά,  τα αρχαιολογικά ευρήματα, την Εκκλησία, τις καινοτομίες, την  γαστρονομία, τον τουρισμό, και  κάθε τι το Ελληνικό. Ίσως τελικά, αυτό να είναι και το μυστικό της επιτυχίας μας, το γεγονός δηλαδή ότι, προσαρμόσαμε την παράδοση στο σήμερα, δίχωςν’ αλλοιώσουμε ίχνος απ’ την γνησιότητα της κι’  ενώσαμε το χάσμα γενεών που υπήρχε,  κάνοντάς την  πιο προσιτή και κατανοητή.

 

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ;

Ερ: Οι νέοι “ακολουθούν”; Τα νούμερα τηλεθέασης τι “λένε”;

Απ: Αν σκεφτεί κανείς ότι, στις μέρες μας, με την εκπομπή μας, πετύχαμε  να  διπλασιαστούν οι τοπικοί μουσικοχορευτικοί σύλλογοι σε όλη την  χώρα, αυτό νομίζω πως από μόνο του, σημαίνει πολλά.. Ταυτόχρονα, δώσαμε κίνητρο και βήμα σε  νέους μουσικούς  κι’ ερμηνευτές,για ν’ ασχοληθούν πιο ενεργά με την μουσική και το τραγούδι και δεν σας κρύβω ότι, η ανταπόκριση που βρήκαμε ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Όλα τα παραπάνω λοιπόν, αποδεικνύουν περίτρανα πως  τα νέα παιδιά, με ότι τους «παίξεις  θα χορέψουν και μ’ ότι τους μαγειρέψεις θα τραφούν». Κι’ εξηγούμαι:Οι σημερινοί νέοι,αναζητούν εναγωνίως καθοδήγηση και πρότυπα και διψούν για γνώση και μάθηση, ενώ το δημοτικό τραγούδι, βρίσκεται μέσα στα γονίδιά τους και το μόνο που απομένει, είναι αυτά τα γονίδια, να καλλιεργηθούν σωστά. Κι’ εδώ να τονίσω κάτι. Τα νέα παιδιά,  σαφώς και πρέπει να συμβαδίζουν με την εποχή τους και να έλκονται απ’ την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης.

Δεν πρέπει όμως να απομακρύνονται απ’ τις ρίζες και τις καταβολές τους, γιατί είναι σίγουρο, πως θα ‘ρθει η στιγμή μεγαλώνοντας, που θα αντιληφθούν, πόσο βαριά είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά και πόσο ωφέλιμη, γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους.

Ερ:  Η σύγχρονη εποχή, της ταχύτητας, των προβλημάτων, των πρωτόγνωρων καταστάσεων που ζήσαμε, όπως η πανδημία, επηρεάζουν την πίστη στην παράδοση;

 Απ: Ο πνευματώδης  λαός μας, λέει χαρακτηριστικά ότι: «Στην ζωή, ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό….» Κι’ έχει απόλυτο δίκιο.Θεωρώ, πως δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή, για μια συνειδητή στροφή στις παραδόσεις μας και σε όλα  όσα μας ενώνουν. Έχουμε διαχρονικά αποδείξει ότι, στα δύσκολα όταν είμαστε ενωμένοι, κάνουμε θαύματα.

Εξάλλου τόσο η επέτειος των  200 χρόνων απ’ την Ελληνική Επανάσταση, όσο και τα 100 χρόνια απ’ την Μικρασιατική καταστροφήπου τιμούμε, αυτό το νόημα έχουν. Να συντηρούν μνήμες αλλά κυρίως, να μας θυμίζουν διαρκώς, πόσα μπορούμε να πετύχουμε, όταν είμαστε μια γροθιά κι’ όταν αφήνουμε στην άκρη τα λάθη και τις αστοχίες του παρελθόντος.

 

ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Ερ:  Πότε αποφασίσατε ότι θέλετε ν’ ακολουθήσετε αυτή την επαγγελματική πορεία εστιάζοντας στις παραδόσεις μας; Σκεφτήκατε ποτέ άλλο κόνσεπτ;

Απ: Είναι αλήθεια, πως η γνώση για κάθε άνθρωπο, είναι ο θεμέλιος λίθος πάνω στην οποίο  χτίζει την  ζωή του και διαμορφώνει τον  χαρακτήρα του.Κι’ εδώ να  τονίσουμε ότι, η γνώση για να ‘πιάσει’ όπως λέμε τόπο, πρέπει να συμβαδίζει και με την σωστή παιδεία, που  έχει να κάνει εξ’ ολοκλήρου, με τα πνευματικά εφόδια,  που κουβαλάμε απ’ το σπίτι μας.

Έτσι και για μένα, οι σπουδές, ήταν μια διέξοδος κι’ ένας τρόπος,  για να εξωτερικεύσω τις πνευματικές μου  ανησυχίες, για ποιότητα και νόημα της υπάρξεώς μας. Κι’ επειδή απ’  την φύση μου λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα, υπερίσχυσε τελικά η κληρονομημένη μου αγάπη για την παράδοση, γιατί πατέρας και Δάσκαλός μου να θυμίσω, είναι ο Παναγιώτης Μυλωνάς, που με τις εκπομπές του στην ΕΡΤ, μεγάλωσε γενιές και γενιές κι’ έβαλε πρώτος τις βάσεις, για να πατήσουμε όλοι οι νεότεροι.

Έτσι, η σχέση  με το αντικείμενό που υπηρετώ, είναι καθαρά  βιωματική, ενώ απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια,  έψαχνα την ‘μαγική συνταγή’   για να ‘περάσει’ η παράδοση στις νεότερες γενιές, μ’ έναν πιο σύγχρονο τρόπο παρουσίασης.Επίσης θεωρούσα πάντοτε πως,  μέσα σ’ αυτές τις πολιτιστικές αξίες, κρύβεται τελικά αυτή η ωραία Ελλάδα, που τόσο πολύ αναζητάμε όλοι, στις μέρες μας.

Ερ:  Τι ρόλο παίζει για εσάς η Αχαΐα;

Απ:  Η Αχαΐα, είναι κατά το ήμισυ, η ιδιαίτερή μου πατρίδα. Κάθε φορά που αναφέρομαι σ’ αυτήν, νιώθω συγκίνηση, περηφάνεια κι’ αγάπη,γιατί αναπολώ με νοσταλγία, τα παιδικά και τα νεανικά μου χρόνια, στο χωριό μας το Λάππα Πατρών. Θυμάμαι την γιαγιά μου την Ευτέρπη, με ρίζες απ’ την Βόρειο Ήπειρο, που κάθε φορά που παρακολουθούσε τις εκπομπές μου, μου έλεγε να μην φοράω καρό πουκάμισο και γραβάτα, γιατί κάνει νερά στην τηλεόραση (θα την ζήλευε κι΄ο πρύτανης της σκηνοθεσίαςΤάσος Μπιρσίμ)!

Αλλά και τον Αχαιό παππούλη μου τον Χρήστο, που έτρωγε καρπούζι με φέτα κι’ όταν τον ρώταγα πως του αρέσει αυτός ο συνδυασμός, μου απαντούσε με χιούμορ ότι, «στην ζωή σου δεν θ’ απορρίπτεις ποτέ τίποτα, προτού το δοκιμάσεις».Οι Αχαιοί, έχουν πολλά προτερήματα. Είναι φιλότιμοι, φιλόξενοι, πανέξυπνοι και κοντά στις παραδόσεις μας. Ανέκαθεν η Αχαΐα με την πρωτεύουσά της την Πάτρα,  έδινε μην ξεχνάμε τον τόνο της ευημερίας και του Πολιτισμού. Όσο για μένα, δεν ξεχνώ ποτέ τις ρίζες μου και θα ‘μαι εσαεί δίπλα στους συμπατριώτες μου, όποτε με χρειαστούν.

Ερ: Σας απονεμήθηκε το βραβείο Μπότση. Τι σημαίνει για εσάς αυτό;

Απ: Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο και μεγαλύτερη επιβράβευση για κάθε άνθρωπο, όταν αναγνωρίζεται η προσφορά και το έργο του. Όπως γνωρίζετε, έχω αφιερώσει όλη μου την ζωή, στην διάδοση και στην διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Πατρίδας μας, με ανιδιοτέλεια, σεβασμό κι’ αγάπη.  Θα διακατέχομαι λοιπόν εσαεί, απ’ την συναίσθηση της τιμής και της ευθύνης, γι’ αυτήν την τιμητική διάκριση απ’ το ίδρυμα Μπότση, κυρίως,γιατί στο πρόσωπό μου, βραβεύθηκε συνολικά, η παράδοση του τόπου μας.

Συνηθίζω δε να λέω, πώς η περιουσία μου, είναι ημεγάλη αγάπη που εισπράττω καθημερινά, απ’ όλο  τον κόσμο.  Αυτή η αγάπη, είναι η κινητήριος δύναμη, που μ’ εμπνέει για να συνεχίζω, σεβόμενος πάντοτε όλους τους συμπατριώτες μας σ’ Ελλάδα και σ’ εξωτερικό,  που αγκάλιασαν απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή την εκπομπή μας (κάθε Κυριακή μεσημέρι στις 12:00) και την έκαναν  τηλεοπτική τους συνήθεια, μέσα πάντοτε απ’ την φιλόξενη και ποιοτικότατη τηλεοπτική  συχνότητα της Βουλής των Ελλήνων.

Κι’ επειδή η επιτυχία, σε κάθε τί στην ζωή, είναι μια συλλογική προσπάθεια, θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω, τον παραγωγό της εκπομπής μας Παναγιώτη Κακαβιά, τον σκηνοθέτη Σπύρο Λαμπρόπουλο κι’ όλους τους συνεργάτες μας.

 

 ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Δημοσιογράφος, Μουσικολόγος- Λαογράφος

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις  9 Δεκεμβρίου του 1974.

Κατάγεται απ’ το Λάππα Πατρών Αχαΐας κι’ απ’ το Δυρράχι Αρκαδίας.

 Σπουδές:

•  Πτυχίο Νομικής (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης- Κομοτηνή).
• Πτυχίο Θεολογίας(Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών).
• Πτυχίο Δημοσιογραφίας (τακτικό μέλος, της Ένωσης Συντακτών ΕΣΠΗΤ).
• Πτυχίο και Δίπλωμα Καθηγητού Μουσικής, μ’ εξειδίκευση στην έρευνα, την μελέτη και την καταγραφή της Εθνικής μας μουσικής (δημοτικής και βυζαντινής).
• Πτυχίο: Η/ΥECDL.

Προϋπηρεσία:

• 1997- 2002 Αρχισυντάκτης- Παρουσιαστής της Μουσικής – Πολιτιστικής εκπομπής «ΕΛΛΗΝΟΜΑΝΙΑ» της ΕΡΤ1.
• 2005- 2007 Αρχισυντάκτης- Παρουσιαστής της Μουσικής – Πολιτιστικής εκπομπής «ΕΚΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ» της ΕΡΤ1.
• 2007- 2010 Ραδιοφωνικός παραγωγός στο «Κόκκινο» 105.5.
• Απ’ το 2017Αρχισυντάκτης- Παρουσιαστής της εκπομπής «ΑΠΟ ΤΟΠΟ..ΣΕ ΤΟΠΟ» της Τηλεόρασης της Βουλής, με αφιερώματα- οδοιπορικά, σε όλη την Ελλάδα, για την κατά τόπους ανάδειξη και διάσωση, των λαϊκών παραδόσεων  και της  πλούσιας πολιτιστικής  κληρονομιάς  της πατρίδας μας.

Να σημειωθεί ότι, το «ΑΠΟ ΤΟΠΟ….ΣΕ ΤΟΠΟ» είναι κάθε Κυριακή μεσημέρι στις 12:00, σταθερά πρώτο σε τηλεθέαση σ’ Ελλάδα και σ’ εξωτερικό.

Ο Χρήστος Μυλωνάς, τιμήθηκε πρόσφατα, με το Δημοσιογραφικό Βραβείο Μπότση, για την μεγάλη προσφορά του στην διάσωση και διάδοση της Πολιτιστικής κληρονομιάς της Πατρίδας μας, μέσα απ’ τις λαογραφικές εκπομπές του «ΑΠΟ ΤΟΠΟ..ΣΕ ΤΟΠΟ», στον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής των Ελλήνων. Θεωρείται δε πως είναι ο άνθρωπος, που ξαναέβαλε -σε τόσο δύσκολους καιρούς- την παράδοση σε όλα τα σπίτια.

 

Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας: