Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στον χώρο της Υγείας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, συνεχώς επιδεινώνεται, παρόλο που ο τομέας γνωρίζει θεαματική πρόοδο σε ό,τι αφορά στη χρήση νέων τεχνολογιών και τεχνικών, στις θεραπευτικές – διαγνωστικές παρεμβάσεις.

Αυτά αποτελούν απόρροια περικοπών, τεράστιων ελλείψεων προσωπικού και υποδομών στα Νοσοκομεία και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και ΕΕ, φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές.

Η Κυβέρνηση ΝΔ έπληξε ακόμη περισσότερο την Υγεία, νομοθετώντας: διάλυση ΠΦΥ, εγκληματική υποστελέχωση, κρατική υποχρηματοδότηση, είσοδο εργολάβων, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, συμπράξεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα, λειτουργία απογευματινών (επί πληρωμή) χειρουργείων, τη στιγμή που το 30% παραμένουν κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού.

Οσον αφορά στην ΠΦΥ, μιας και γίνεται λόγος από δημοτικές παρατάξεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) να ανατεθεί στους Δήμους ή στις περιφέρειες, η συνεχιζόμενη διάλυση των υποδομών της έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των δομών κατά 50% και του προσωπικού κατά 60%. Βήμα-βήμα εκχώρησαν αρμοδιότητες, της προστασίας του παιδιού, ΑμεΑ, ψυχικά νοσούντων, χρονίως πασχόντων σε ιδιώτες, «ιδρύματα», «ΜΚΟ» κ.ά.

Ενώ οι δημόσιες υγειονομικές παροχές συρρικνώνονται για το λαό, ο κύκλος εργασιών των ιδιωτικών δομών αυξάνεται και αγγίζει τα 500 εκατομμύρια ευρώ, με 4 μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες να απορροφούν το 40% του τζίρου.

Για τις συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών, στην Ελλάδα το 2023, η διάλυση σε «νούμερα», έχει ως εξής: Το 23,6% δεν μπορεί να υποβληθεί σε εξετάσεις ή θεραπεία, ενώ το 30% δεν μπορεί να πληρώσει οδοντίατρο. Επίσης, χωρίς γιατρό μένει το 49% των «φτωχών» και οδοντίατρο το 69,5%.

Ολα αυτά αποτελούν συνειδητή πολιτική, που θέλει την Υγεία του λαού εμπόρευμα. Αλλωστε, η δεκαετία 2010 – 2020 χαρακτηρίζεται από μείωση της αναλογίας γιατρών ανά 1.000 κατοίκους.

Η μόνη ρεαλιστική και αναγκαία λύση για τη βελτίωση των υπηρεσιών Υγείας είναι η ενίσχυση του ΕΣΥ, ώστε να είναι αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι τοπικοί φορείς και το εργατικό κίνημα θα πρέπει να διεκδικούμε αύξηση κρατικής χρηματοδότησης, με παράλληλη φορολογία ομίλων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση ελαστικά εργαζομένων, κατάργηση όλων των πληρωμών και συμμετοχών των ασθενών στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κατάργηση των επί πληρωμή απογευματινών χειρουργείων και ιατρείων.

Ειδικά, για την ΠΦΥ δεν αποτελεί λύση η ανάληψή της από τους ΟΤΑ, γιατί αυτό θα απάλλασσε το κράτος από καθολική, ενιαία και δωρεάν λειτουργία της, με συνέπεια την ακόμη μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση και συρρίκνωσή της.

Εκείνο που χρειάζεται, είναι η ανάπτυξη της ΠΦΥ, με χρηματοδότηση αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς καμία συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, ΜΚΟ, «κοινωνικών συνεταιρισμών». Τη δημιουργία Κέντρων Υγείας, αστικών και μη, ώστε να καλύψουν ορεινές, νησιωτικές και λοιπές περιοχές.

Πυρήνας της ΠΦΥ θα πρέπει να είναι το ΚΥ, με αποκεντρωμένα Ιατρεία και Κινητές Μονάδες, πλήρως στελεχωμένο με όλες τις βασικές ειδικότητες γιατρών, οδοντιάτρων, νοσηλευτών, μαιών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, επισκεπτών Υγείας, φυσικοθεραπευτών κ.ά. Με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, διαγνωστικά εργαστήρια, οδοντιατρεία, φυσικοθεραπευτήρια, φαρμακεία .κλπ., με λειτουργία όλο το 24ωρο, 365 μέρες τον χρόνο. Να είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα σχολεία, τους χώρους δουλειάς.

Ανάλογα στην περιοχή μας ζητάμε:
> Κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων και μόνιμες προσλήψεις στα ΚΥ και τα νοσοκομεία.
> Ενίσχυση των υποδομών και του εξοπλισμού τους.
> Δημιουργία νέων δημόσιων δομών για περίθαλψη των ψυχικά πασχόντων.
> Δημιουργία νέων ΚΥ.
> Επαναλειτουργία Νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος.
> Αξιοποίηση του «409» νοσοκομείου για υγειονομικούς σκοπούς.