Του Αχιλλέα Ροδίτη
Καρπούζια πεταμένα σε χαντάκια! Πρωτοφανής εικόνα συνεπεία των αλλαγών που έφεραν στις συνήθειες του εμπορίου, η ακρίβεια και οι τεκτονικές εξελίξεις (πόλεμος κ.α.) διεθνώς. Αμέτρητοι τόνοι καρπουζιών, του πλέον δημοφιλούς καλοκαιρινού φρούτου, μένουν αδιάθετα στη Δυτική Αχαΐα και αλλού, ως αποτέλεσμα της τρομερής μείωσης ζήτησης που υπάρχει, τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο κυρίως στον τομέα των εξαγωγών.

Οι καλλιεργητές του Δήμου Δυμαίων, που κάποτε τέτοια εποχή βρίσκονταν σε οργασμό δουλειάς για την πώληση της σοδειάς τους με τις εξαγωγές να είναι στο φουλ, τώρα κοιτάζουν τους καρπούς μ’ ένα απλανές βλέμμα αγωνίας. Επειδή δεν ξέρουν πώς να καλύψουν τις υπέρογκες οικονομικές υποχρεώσεις που δημιούργησαν για να οργώσουν και να σπείρουν, αφού τελικά θέρισαν προϊόντα που εν τέλει πετάχτηκαν στα σκουπίδια!

Όπως λένε στην «Πολιτεία» οι αιτίες είναι πολλές και λειτουργούν αλυσιδωτά, με τη μορφή του ντόμινο. Η γενεσιουργός αιτία είναι η έκρηξη της ακρίβειας, που περιόρισε τη ζήτηση από πλευράς καταναλωτών. Έτσι οι έμποροι στράφηκαν στην αναζήτηση μικρότερων ποσοτήτων καρπουζιού, απ’ ότι κάθε χρονιά. Αλλά και η ακρίβεια στα καύσιμα, τους ανάγκασε να μειώσουν δραστικά τα διαθέσιμα φορτηγά οχήματα τους, αφού το κόστος μεταφοράς πολλαπλασιάστηκε.

Έτσι, μειώθηκε και η εξαγωγική ροή προς άλλες χώρες, κυρίως στη βαλκανική χερσόνησο. Με τη Βουλγαρία, για παράδειγμα, (που ήταν απ’ τις χώρες προορισμού τεράστιων ποσοτήτων καρπουζιού, κάθε καλοκαίρι), να καταγράφει πτώση εισαγωγής ελληνικού καρπουζιού σε ποσοστό άνω του 50% εξαιτίας του ασύμφορου καυσίμου για τη μεταφορά. Αλλά και η εμπόλεμη Ουκρανία, επίσης, που λόγω του εφιάλτη εισβολής που βιώνει σταμάτησε οποιαδήποτε εισαγωγή. Όμως και πάλι, δεν είναι μόνο αυτές οι αιτίες. Υπάρχει και μια τρίτη: Η έλλειψη εργατών γης!

80 ΤΟΝΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΖΙΩΝ ΠΕΤΑΞΕ Ο ΧΡ.ΤΑΠΕΙΝΟΣ
«Έστειλα σε ιδρύματα, τα υπόλοιπα στο χαντάκι…»

Ένας από τους καλλιεργητές, ο Χρήστος Ταπεινός, από το χωριό Ματαράγκα της Δυτικής Αχαΐας, αναγκάστηκε να πετάξει μόνος του… 80 τόνους καρπουζιού! Όπως μάλιστα λέει, δεν πέταξε στο χαντάκι όλες τις ποσότητες. Όσες μπόρεσε να μεταφέρει με δικά του μέσα και εργάτες, τις μετέφερε σε ιδρύματα και απλούς φίλους και γνωστούς.
Αλλά την υπόλοιπη σοδειά, που ήταν αδύνατο να την μετακινήσει κι αυτή και να τη δωρίσει, την πέταξε (φωτογραφίες) επειδή ήταν αδύνατο να προωθηθεί, όπως κάθε χρόνο, στην εξαγωγική αγορά. Και ενώ πουλάει μόλις 8 λεπτά του ευρώ το καρπούζι!
Ο ίδιος δίνει τις ίδιες εξηγήσεις, όπως παραπάνω, αναφορικά με τις αιτίες του κακού, προσθέτοντας και στοιχεία:
«Για παράδειγμα, η μεταφορά καρπουζιών στη Βουλγαρία κόστιζε γύρω στα 1.000 ευρώ. Τώρα όμως, με την ακρίβεια στα καύσιμα, το κόστος μεταφοράς είναι τουλάχιστον τα διπλάσια λεφτά, πάνω από δυο χιλιάρικα…», τονίζει χαρακτηριστικά.
Κατά τον ίδιο, όμως, η… μία αιτία αφορά στην ακρίβεια γενικά και την ακρίβεια καυσίμων ειδικότερα (που εξώθησε τους εμπόρους στο να μην διαθέτουν ικανό αριθμό φορτηγών για μεταφορά προϊόντων). Υποστηρίζει πως υπάρχει κι άλλη βασική αιτία, πολύ πιο ανησυχητική, που «ακούει» στο όνομα… έλλειψη εργατών γης.
«Εν ολίγοις, ναι μεν μειώθηκαν τα φορτηγά, λόγω της εκρηκτικής ακρίβειας στα καύσιμα, αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχε αυτό, πάλι θα είχαμε πρόβλημα εξαιτίας του ότι δεν υπάρχουν εργάτες γης. Και είναι πρόβλημα που τo συναντούμε μπροστά μας και προσεχώς αναμένεται να απασχολήσει ακόμα πιο έντονα, αν δεν παρθούν μέτρα άμεσα…», υπογραμμίζει!

Γιατί ξέμεινε η Ελλάδα από… εργάτες γης;

Τι είναι το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης; Είναι αυτό που ήδη αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα και προσεχώς θα αποτελέσει τη μεγάλη «γάγγραινα» της υπαίθρου και συνολικά για όλη την παραγωγή της χώρας μας, εάν δεν ληφθούν στοχευμένα μέτρα.
Το πρόβλημα έχει αναδείξει εγκαίρως ο Πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Πελοποννήσου και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, Θανάσης Πετρόπουλος. Ο οποίος μιλώντας στην «Πολιτεία» για το θέμα αναφέρει:
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της πρωτογενής παραγωγής αποτελεί η εύρεση εργατών γης. Πρόσφατα μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω τις απόψεις μου στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Ελλάδας.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε σαφή εικόνα, ούτε επαρκή δεδομένα, για το πραγματικό μέγεθος της εποχιακής μισθωτής απασχόλησης των εργατών γης πολιτών χωρών εκτός Ε.Ε..
Οι ανάγκες μας σε εποχιακούς εργάτες ξεπερνούν τις 50.000 μπορεί και τις 80.000».

Μεταναστεύουν κι οι μετανάστες…!
Τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρήθηκε και καταγράφηκε η έλλειψη εργατικών χεριών. «Η πρώτη αλλά επιπόλαιη εκτίμηση ήταν ότι αυτό οφειλόταν στους περιορισμούς στις μετακινήσεις που επέβαλε η πανδημία», αναφέρει ο κ. Πετρόπουλος ο οποίος όμως βάζει στην αληθινή τους διάσταση τα πράγματα τονίζοντας:

«Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι ξένοι εργάτες μεταναστεύουν σε πιο ελκυστικούς προορισμούς».

Και γιατί φεύγουν; Διότι σε άλλες χώρες, εκτός Ελλάδας, βρίσκουν:

1. ευκολότερη νομιμοποίηση
2. υψηλότερες αμοιβές
3. καλύτερες συνθήκες διαβίωσης
4. αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

Για παράδειγμα η Ιταλία έχει αλλάξει το καθεστώς νομιμοποίησης των εργατών γης αφού μέσα σε μια εβδομάδα τους νομιμοποιεί. Ενώ στη Γαλλία είναι σε εξέλιξη διαφημιστική καμπάνια προσέλκυσης ξένων εργατών γης, όπως και στην Ολλανδία. «Έτσι, στην Ελλάδα φτάσαμε από το… “οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλείες στο… οι ξένοι μας παίρνουν τους μετανάστες”!