Ίσως το θέμα δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε. Ίσως και οι τοπικοί φορείς (νυν και πρώην, αφού άλλωστε το θέμα δεν είναι μόνο τωρινό) δεν φρόντισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους θιγόμενους πολίτες, ώστε να υψώσουν μαζί τείχος αντίστασης στο σε παγκόσμια πρωτοτυπία τρικ του… «σε αποζημιώνω για το ακίνητό σου, αλλά μετά σου ορίζω χαμηλότερη τιμή για να σου πάρω τα μισά πίσω».
Διότι αυτό συνέβη με τους εκατοντάδες ή και χιλιάδες συμπολίτες μας Αχαιούς, από το Αίγιο μέχρι και τα Βραχνέικα. Οπουδήποτε έχει γίνει απαλλοτρίωση εδάφους. Είτε για την κατασκευή αυτοκινητόδρομου, από την Ολυμπία Οδό, είτε για την κατασκευή σιδηρόδρομου, από την ΕΡΓΟΣΕ.
Το θέμα πρωτακούστηκε προ διετίας όταν Αιγιαλείς οικοπεδούχοι παρέλαβαν ειδοποιητήρια, με τα οποία το ελληνικό δημόσιο τους ζητούσε να… επιστρέψουν χρήματα από αποζημιώσεις που είχαν λάβει, για απαλλοτριώσεις ακινήτων τους σε σημεία απ’ όπου πέρασε ο νέος αυτοκινητόδρομος Αθηνών – Πατρών.
Πριν κοπάσει ο «άνεμος» της απορίας και των διαμαρτυριών, βγήκαν στην επιφάνεια ανάλογα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και οι Ριώτες που είχαν δώσει οικόπεδά τους, άλλοι για τον δρόμο (Ολυμπία οδός) κι άλλοι για το τρένο (ΕΡΓΟΣΕ).
«ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ»
Είχαν ήδη αρχίσει οι διαδικασίες εκδίκασης πρώτου βαθμού για τον προσδιορισμό της τιμής αποζημίωσης που το ελληνικό δημόσιο προσπαθούσε να μειώσει. Και τελικά, το πέτυχε στον δεύτερο βαθμό, δηλαδή στο Εφετείο, με τους αποζημιωθέντες να πρέπει να γυρίσουν χρήματα πίσω!
Σύμφωνα με τον κ. Βλάχο αλλά και με τον κ. Δ. Σπηλιωτόπουλο, εκ της συγκεκριμένης ομάδας κατοίκων του Ρίου, το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ προσφυγών στον Άρειο Πάγο. Προσφυγές που γίνονται κατά μόνας. Δηλαδή, κάθε αδικημένος Ριώτης προσφεύγει στο ανώτατο δικαστικό όργανο με την ελπίδα ότι θα ανατραπεί η τελεσίδικη εφέσιμη δικαστική απόφαση που όρισε χαμηλότερη τιμή αποζημίωσης, άρα το ελληνικό δημόσιο θα τους καλέσει οσονούπω για να γυρίσουν πίσω μέρος των αποζημιώσεων που είχαν λάβει.
Η «ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ» ΑΡΧΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ…
Διευκρινίζουμε ότι η παραπάνω υπόθεση, δεν αφορά το ξεχωριστό σκέλος για το οποίο έγινε λόγος τις προηγούμενες ημέρες στα τοπικά ΜΜΕ, δηλαδή την υπόθεση των 132 ιδιοκτητών απαλλοτριωμένων εκτάσεων του Ρίου, οι οποίοι περίμεναν την απόφαση του Εφετείου, την προπερασμένη Πέμπτη, για τον προσδιορισμό της τελικής τιμής αποζημίωσης. Η εν λόγω περίπτωση αφορά την «λανθασμένη εκτίμηση» (κατά τον ισχυρισμό του ελληνικού δημοσίου) της πραγματικής αξίας των ακινήτων, από το Μονομελές Εφετείο Πατρών.
Η υπόθεση εξετάστηκε στις 20 του μηνός από το Τριμελές Εφετείο Πατρών, μετά από έφεση που κατέθεσε το Ελληνικό Δημόσιο και έγινε δεκτή από το Συμβούλιο Εφετών, και αναμένεται η απόφαση.
Η υπόθεση αυτή ξεκινά από τον Οκτώβριο του 2014, όταν με απόφαση του Υπουργείου Υποδομών υπήρξε 2η συμπληρωματική αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτων για λόγους δημοσίας ωφέλειας, για την κατασκευή του οδικού άξονα της Ολυμπίας Οδού. Επρόκειτο για έναν γύρο απαλλοτριώσεων, που αφορούσαν στο τμήμα του δρόμου μεταξύ της Αιγείρας και του Αγίου Γεωργίου Ρίου, στους δήμους Αιγιαλείας και Πατρέων.
Η αρχική εκτίμηση των ακινήτων είχε γίνει τότε από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών, το οποίο συνέταξε την έκθεση των ακινήτων και των επικείμενων τους, περιλαμβανομένης της μείωσης της αξίας των εναπομεινάντων τμημάτων και την υπέβαλλε στο πρωτόδικο δικαστήριο.
Η απαλλοτριωμένη έκταση ήταν συνολικού εμβαδού 187.922 τ.μ. και κηρύχθηκε σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, για να πληρωθεί με δαπάνες που είχαν προβλεφθεί σε ειδικό κωδικό στον προϋπολογισμό.
Τον Αύγουστο του 2016 όμως το ελληνικό δημόσιο ζήτησε τον επαναπροσδιορισμό της προσωρινής τιμής μονάδας αποζημίωσης των απαλλοτριούμενων εκτάσεων και των επικειμένων τους, καθώς έκρινε πως οι αποζημιώσεις που είχαν κριθεί, δεν ανταποκρίνονταν στις πραγματικές.
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ
Στο Ρίο υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν για την κατασκευή του σιδηρόδρομου. Μάλιστα αυτή η περίπτωση αφορά περί τους 465 ιδιοκτήτες ακινήτων της περιοχής του Ρίου που απαλλοτριώθηκαν από την ΕΡΓΟΣΕ.
Μάλιστα, σε αυτή την υπόθεση πυροδοτήθηκαν εξ αρχής εντονότερες αντιδράσεις εξαιτίας της χτυπητής διαφοράς μεταξύ προσωρινής τιμής και αντικειμενικής αξίας. Και αυτό διότι η τιμή που έδωσε το πρωτόδικο δικαστήριο δεν ανταποκρίνεται (σε πολλές περιπτώσεις) ούτε στο 1/3 της κόστους φορολόγησης και μεταβίβασης που ορίζει η εφορία.
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Πρώτο ενδεικτικό παράδειγμα: Έκταση του Αγίου Βασιλείου που διεκδικήθηκε από την ΕΡΓΟΣΕ για την κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου. Στο Τριμελές Εφετείο, (πρωτοβάθμιο δικαστήριο), η τιμή αποζημίωσης προσδιορίστηκε στα: 320 ευρώ/τ.μ.
Η ΕΡΓΟΣΕ αντέδρασε με ασφαλιστικά μέτρα, (βάσει δικονομικής διάταξης που αφορά επίσπευση διαδικασιών λόγω της σημασίας του έργου), αναθέτοντας την υπόθεση σε δικαστήριο κατώτερης κλίμακας, (Μονομελές). Που για το ίδιο ακίνητο η τιμή κατέβηκε στα 202 ευρώ/τ.μ.
Για άλλο ακίνητο, στο Ακταίο, η τιμή αποζημίωσής του προσδιορίστηκε αρχικά στα 250-300 ευρώ/τ.μ. Στο δεύτερο δικαστήριο, όμως, έπεσε στα μόλις 90 ευρώ /τ.μ.
Ο παραλογισμός, όμως, επεκτείνεται στο σκέλος που έχει να κάνει με το πόσο κοστολογούνται τα συγκεκριμένα ακίνητα στην Εφορία. Εκεί που το δημόσιο πρόκειται να εισπράξει και όχι να πληρώσει, αντιλαμβάνεται την αξία του ακινήτου ως μεγαλύτερη.
Για το πρώτο ακίνητο: Όταν κληροδοτήθηκε, οι κληρονόμοι κλήθηκαν να πληρώσουν φόρο επί τιμής 450 ευρώ/τ.μ.
Για το δεύτερο ακίνητο: Όταν πωλήθηκε και έπρεπε να καταβληθεί φόρος μεταβίβασης, ορίστηκε επί τιμής στα 500 ευρώ/τ.μ.
